آیا این حدیث را پیامبر ( صلی الله علیه و آله و سلم ) فرمود: اگر مردم در مورد حضرت علی ( علیه السلام ) بعضی از کرامات را بدانند نسبت به خدا کافر می شوند و می گویند که (نعوذ بالله) علی ( علیه السلام )همان خدا است.

شیعه نیوز:
پرسش
با سلام، شنیدم که اگر مردم در مورد حضرت علی ( علیه السلام ) بعضی از چیز ها و کرامات را بدانند نسبت به خدا کافر می شوند و می گویند که (نعوذ بالله) علی ( علیه السلام ) همان خدا است آیا این مسئله صحت دارد و می خواستم بدانم که چه کسی این را گفته ،‌ من ندانسته در جایی گفتم که این سخن از پیامبر ( صلی الله علیه و آله و سلم ) است می خواستم بدانم که آیا من به پیامبر سخن دروغ نسبت داده ام؟ لطفاً جواب را به ایمیل من ارسال کنید و راهنمایی ام کنید خیلی می ترسم که سخن دروغ به پیامبر نسبت داده باشم . با تشکر
پاسخ اجمالی

عین حدیثی که شما به آن اشاره نموده اید را در منابع مان نیافتیم، امّا احادیثی با مضمونی شبیه آن از طرق مختلف و در منابع متعدّد نقل شده است که ما در این جا به طور خلاصه به یکی از آن ها از کتاب اصول کافی اشاره می نماییم.

ابو بصیر مى‏گوید: یک روز که پیامبر اکرم ( صلی الله علیه و آله و سلم ) نشسته بود ناگاه امیر المؤمنین علی ( علیه السلام ) وارد شد و پیامبر اکرم ( صلی الله علیه و آله و سلم ) به او فرمود: تو به عیسى بن مریم شبیه هستی، و اگر ترس از این نبود که گروه هایى از امّتم در باره تو همان را بگویند که مسیحیان در باره عیسى ‏گفتند، در باره تو چیزهایى مى‏گفتم که از میان مردم عبور نکنى مگر آن که خاک پایت را براى تبرّک ‏بردارند.
پاسخ تفصیلی

حدیثی که شما در پرسشتان به آن اشاره نمودید عین آن را در منابع مان نیافتیم، امّا احادیثی با مضمونی شبیه آن از طرق مختلف و در منابع متعدّد نقل شده است که ما در این جا یکی از آن ها را از کتاب اصول کافی نقل می نماییم.

ابو بصیر مى‏گوید:

یک روز که پیامبر اکرم ( صلی الله علیه و آله و سلم ) نشسته بود ناگاه امیر المؤمنین ( علیه السلام ) وارد شد و پیامبر اکرم ( صلی الله علیه و آله و سلم ) به او فرمود: تو به عیسى بن مریم ( علیه السلام ) شبیه هستی، و اگر ترس از این نبود که گروه هایى از امّتم در باره تو همان را بگویند که مسیحیان در باره عیسى ‏گفتند، در باره تو چیزهایى مى‏گفتم که از میان مردم عبور نکنى مگر آن که خاک پایت را براى تبرّک بردارند.! برخی گفتند: پیامبر براى عموزاده‏اش به نمونه‏اى پایین‏تر از عیسى بن مریم ( علیه السلام ) راضى نیست که در این زمان این آیه نازل شد: " و چون عیسى بن مریم مثل زده مى‏شود ناگهان قوم تو سر و صدا راه مى‏اندازند و گفتند: آیا معبودان ما بهتراند یا او. [ولى‏] آنان این مقایسه را به عنوان مثل براى تو نزدند مگر از روى جدال بى‏منطق و ستیزه‏جویى [تو معبود بودن عیسى را نپذیرفته‏اى‏]، بلکه اینان گروهى ستیزه‏جو [و در جدال باطل بسیار سرسخت‏] هستند. او نبود جز بنده‏اى که به او نعمت [نبوّت و معجزات را] عطا کردیم و وى را براى بنى‏اسرائیل نشانه‏اى بزرگ [از قدرت خود] قرار دادیم [تا به وسیله او حق براى آنان روشن شود.] [ولادت، نبوّت و معجزات عیسى از قدرت ما عجیب نیست‏] و ما اگر بخواهیم برخى از شما را در زمین فرشتگانى قرار مى‏دهیم که جانشین [صاحب کمالاتى چون خود] باشند[1]، راوى مى‏گوید: حارث بن عمرو فهرى به خشم آمد و گفت: خدایا! اگر این حکم درست است و از نزد تو است که مقرّر شده بنى هاشم پیشوایى امّت را مانند هراکلیوس پس از هراکلیوس به ارث برند [یعنى به رسم پادشاهان‏] پس بر سر ما از آسمان سنگ بباران یا عذاب دردناکى بر ما فرود آر. خداوند سخن حارث را به پیامبر ( صلی الله علیه و آله و سلم ) فرو فرستاد و این آیه هم نازل شد: " و خداوند بنا ندارد ایشان را با اینکه تو در میانشان هستى و ما دام که استغفار مى‏کنند عذاب کند"[2]. پیامبر به او فرمود: اى عمرو! یا توبه کن یا از این جا برو. او در پاسخ گفت: اى محمّد! از آن چه دارى براى قریشیان بهره‏اى مقرر کن؛ زیرا بنى هاشم بزرگوارى و کرم عرب و عجم را دارند. پیامبر ( صلی الله علیه و آله و سلم ) فرمود: این در اختیار من نیست و آن را باید در اختیار خداوند سبحان دانست. او گفت: اى محمّد! دلم از توبه پیروى نمى‏کند، ولى از کنار تو مى‏روم، و دستور داد شترش را بیاورند، او سوار آن شد. و چون به حومه مدینه رسید تکّه سنگى به سر او خورد و بر فرقش کوفت، و در این جا به پیامبر ( صلی الله علیه و آله و سلم ) وحى آمد که: "سائلى از کفار درخواست عذابى کرد که لا محاله واقع مى‏شد [عذابى که‏] ویژه کافران است، [و] آن را بازدارنده‏اى نیست. [این عذاب‏] از سوى خداى صاحب درجات است[3]. پس پیامبر به منافقانى که در پیرامون او بودند فرمود: در پى دوستتان بروید که آن چه را خواسته بود به سرش آمد، خداوند مى‏فرماید: :" آنها (از خدا) تقاضاى فتح و پیروزى و گشایش کردند، و هر گردنکش ستیزه‏جو نومید و نابود شد."[4].[5]

در ضمن، سزاوار است در هر گفتاری از قرآن و معصومان( علیه السلام )، ابتدا تحقیق لازم را انجام داده و سپس به نقل آن اقدام ورزید، اما در ارتباط با این مورد خاص چون می توان آن را نوعی نقل به معنا دانست و از طرفی اگر ضرری به مفهوم و معنای روایت وارد نشود، چنین نقلی ممنوع نیست، نمی توان گفت که شما سخن دروغی را به پیامبر( صلی الله علیه و آله و سلم ) نسبت داده اید، اما در موردی که نقلی را انجام داده و غیر واقعی بودن آن روشن شد، موظفید که اشتباه خود را به مخاطبان خود اعلام کنید.

[1] زخرف، 57 – 60،:"وَ لَمَّا ضُرِبَ ابْنُ مَرْیَمَ مَثَلًا إِذا قَوْمُکَ مِنْهُ یَصِدُّونَ* وَ قالُوا أَ آلِهَتُنا خَیْرٌ أَمْ هُوَ ما ضَرَبُوهُ لَکَ إِلَّا جَدَلًا بَلْ هُمْ قَوْمٌ خَصِمُونَ* إِنْ هُوَ إِلَّا عَبْدٌ أَنْعَمْنا عَلَیْهِ وَ جَعَلْناهُ مَثَلًا لِبَنِی إِسْرائِیلَ* وَ لَوْ نَشاءُ لَجَعَلْنا مِنْکُمْ مَلائِکَةً فِی الْأَرْضِ یَخْلُفُونَ "

[2] انفال، 33، " وَ ما کانَ اللَّهُ لِیُعَذِّبَهُمْ وَ أَنْتَ فِیهِمْ وَ ما کانَ اللَّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَ هُمْ یَسْتَغْفِرُونَ"

[3] معارج،1-3 :"سَأَلَ سائِلٌ بِعَذابٍ واقِعٍ* لِلْکافِرینَ [بولایة علیّ‏] لَیْسَ لَهُ دافِعٌ* مِنَ اللَّهِ ذِی الْمَعارِجِ "

[4] ابراهیم، 15:" وَ اسْتَفْتَحُوا وَ خابَ کُلُّ جَبَّارٍ عَنِیدٍ ".

[5] کلینى، الکافی، ج 8، ص 57، دار الکتب الإسلامیة تهران، 1365 هـ ش، (ترجمه روضه کافى، ص 90 و 91)، طبرسى‏، إعلام ‏الورى بأعلام الهدى، ص 186، اسلامیه‏.

T