شیعه نیوز:
پرسش
آیا روایت زیر صحیح است؟ ام عطیه می‌گوید: دیدم پیامبر( صلی الله علیه و آله و سلم ) این دعا را زمزمه می‌کند: «اللهم لا تمتنی»؛ خدایا! مرا نمیران. بسیار تعجب کردم، این چه دعایی است که پیامبر می‌کند؟! اما نیمه دوم این دعا را که شنیدم، تعجبم بر طرف شد: «أللَّهُمَّ لَا تُمِتْنِی حَتَّى تُرِیَنِی عَلِیًّا» ام عطیه می‌گوید: ناگهان یادم افتاد که علی(علیه السلام ) در مسافرت است، لذا پیامبر دعا می‌کند: خدایا! مرا نمیران تا علی را ببینم. لطفاً در صورت صحیح بودن، منبع آن‌را ذکر کنید.
پاسخ اجمالی
این روایت؛ در بسیاری از منابع معتبر روایی اهل سنت وجود دارد.[1]
برای نمونه؛ ترمذی (متوفای 279ق) با ذکر سلسله سند از ام عطیّه نقل کرده است که رسول خدا( صلی الله علیه و آله و سلم ) سپاهى را براى جنگ با دشمنان گسیل داشت که على(علیه السلام ) نیز در جمع این سپاه بود. [ام عطیّه می‌گوید:] خودم از پیامبر شنیدم در حالی که دست‌هایش را به طرف آسمان بلند کرده بود، می‌گفت: «خدایا! مرا زنده بدار تا على را [برگردانى و] ببینم».[2]
این روایت را در کتب شیعیان نیز می‌توان یافت:
ابن حیون مغربی(متوفای 363ق) از جابر بن صبیح از ام عطیه چنین آورده است: پیامبر( صلی الله علیه و آله و سلم )، امیر المؤمنین علی(علیه السلام ) را به مأموریتی فرستاده بود و در حالی که دست‌هایش به سمت آسمان بود برای او این چنین دعا می‌کرد: «خدایا! مرا نمیران تا آن‌که بین من و علی جمع کنی».[3]
کراجکی (متوفای 449ق) با سند متصل از ام عطیه نقل می‌کند: پیامبر خدا( صلی الله علیه و آله و سلم )؛ حضرت علی(علیه السلام ) را به جنگی فرستاد. در دوران غیبت ایشان، دیدم که پیامبر دست بر آسمان برده و این‌گونه دعا می‌کند: «خدایا! مرا نمیران تا آن‌که علی را ببینم».[4]
بر این اساس، این روایت از مشترکات فضائل و مناقب امیر المؤمنین علی(علیه السلام ) است.
[1]. شیبانی، أحمد بن محمد بن حنبل، فضائل الصحابة، ج 2، ص 609، بیروت، مؤسسة الرسالة، چاپ اول، 1403ق؛ طبرانی، سلیمان بن أحمد، المعجم الکبیر، ج 25، ص 68، قاهرة، مکتبة ابن تیمیة، چاپ دوم، 1415ق؛ ابن اثیر جزری، علی بن أبی الکرم، اسد الغابة فی معرفة الصحابة، ج 4، ص 87، بیروت، دار الکتب العلمیة، چاپ اول، 1415ق.
[2]. ترمذی، محمد بن عیسی، سنن الترمذی، ج 5، ص643، ح 3737، مصر، شرکة مکتبة و مطبعة مصطفى البابی الحلبی، چاپ دوم، 1395ق.
[3]. ابن حیون مغربی، نعمان بن محمد، شرح الاخبار فی فضائل الأئمه الاطهار، ج 2، ص 302، دفتر نشر اسلامی، قم، 1409ق.
[4]. کراجکی، محمد بن علی، کنز الفوائد، ج 1، ص 296، قم، دار الذخائر، 1410ق.
T
