و قل جاء الحق و زهق الباطل انّ الباطل كان زهوقا
بگو حق آمد و باطل نابود شد. حقا كه باطل نابود شدنى است. [1]
جابر بن عبداللَّه در اين باره مى گويد:
علی بن ابیطالب علیه السلام فرمود: با رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلّم وارد مكه شديم در آنجا 360 بت بود كه پرستش مى شد. پیامبر صلی الله علیه و آله و سلّم دستور داد تا همه را واژگون كنند. بر بام كعبه نيز بتى بود كه آن را هُبَل مى گفتند و بزرگترین خدای مشرکان و بت پرستان به حساب می آمد . رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلّم به علی علیه السلام نگاه كرد و فرمود: تو بر دوش من بالا مى روى، يا من بر دوش تو بالا روم تا هبل را از بام كعبه فرو اندازيم؟ علی بن ابیطالب علیه السلام گفت: يا رسول اللَّه، من بر دوش شما بالا مى روم.
پیامبر صلی الله علیه و آله و سلّم خم شد و من بر دوش آن حضرت رفتم. سوگند به آنكه دانه را شكافت و انسان را آفريد، اگر مى خواستم آسمان را لمس كنم با دست خود لمس مى كردم. سپس هبل را از بام كعبه فرو انداختم، و خداوند سبحان اين آيه را نازل فرمود: و قل جاء الحق... . آنگاه رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلّم وارد بيت اللَّه شد (در حالیکه خالی از بت شده بود ) و دو ركعت نماز به جاى آورد. [2]
پی نوشت :
[1]. سوره مبارکه اسراء ، آيه 81.
[2]. بحرانى، سيد هاشم، البرهان فى تفسيرالقرآن، در تفسير آيه مذكور.
T
