شیعه نیوز:
پرسش
بر اساس کدام روایت یا روایات حضرت مهدی( عجه الله تعالی فرجهم الشریف ) در هنگام ظهور قرآن به دست خط أمیرالمؤمنین علی( علیه السلام ) را ظاهر می‌کند. و آیا منظور امام محمد باقر( علیه السلام ) از کتابی که با حضرت مهدی( عجه الله تعالی فرجهم الشریف ) است، همان قرآن به دست خط أمیرالمؤمنین( علیه السلام ) است یا خیر؟
پاسخ اجمالی
از روایات دلالت می‌کنند که امام زمان( علیه السلام ) در هنگام ظهور، قرآنی که امام علی( علیه السلام ) بعد از وفات پیامبر( صلی الله علیه و آله و سلم ) به جمع و تدوین آن همت گذاشته است،[1] را به همراه خود دارند:
امام باقر( علیه السلام ) درباره آیه «وَ لَقَدْ آتَیْنا مُوسَى الْکِتابَ فَاخْتُلِفَ فِیه...»؛[2] (ما کتاب آسمانى به موسى دادیم، سپس در آن اختلاف کردند)، فرمود: «... همان‌طورى که امت حضرت موسی( علیه السلام ) در باره کتاب خدا اختلاف نمودند، در آینده در مورد کتابی که با امام زمان( علیه السلام ) ارائه خواهد شد نیز اختلاف خواهند کرد، به طورى که گروه بسیارى منکر آن می‌شوند و امام( علیه السلام ) هم گردن آنها را می‌زند...».[3]
این روایت به دلیل وجود علی بن عباس جراذینی[4] در سلسله سند آن، روایتی ضعیف ارزیابی می‌شود.[5] با این وجود و با فرض پذیرش سند، کتابی که در این روایت بدان اشاره شده و همراه با امام( علیه السلام ) است، لزوماً خود قرآن نیست، بلکه می‌تواند کتاب امیر المؤمنین( علیه السلام ) در تفسیر قرآن باشد که ناسخ را از منسوخ و عام را از خاص و ... تبیین فرموده است.[6]
[1]. ر. ک: «جمع آوری قرآن»، 5028؛ «جمع‌آوری آیات قرآن توسط امام علی( علیه السلام )»،45641؛ «جمع آوری قرآن توسط رسول خدا»، 1625.
[2]. هود 110.
[3]. کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج 8، ص 287، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، 1407ق.
[4]. علامه حلى، حسن بن یوسف، رجال العلامة الحلی، ص 234، نجف اشرف، دار الذخائر، چاپ دوم، 1411ق.
[5]. مجلسی، محمد باقر، مرآة العقول فی شرح أخبار آل الرسول، محقق، مصحح، رسولی، سید هاشم، ج 26، ص 308، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ دوم، 1404ق.
[6]. ر. ک : «مصحف امام علی ( علیه السلام )»، 4687
آیات مرتبط
سوره هود (110) : وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ فَاخْتُلِفَ فِيهِ ۚ وَلَوْلَا كَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِنْ رَبِّكَ لَقُضِيَ بَيْنَهُمْ ۚ وَإِنَّهُمْ لَفِي شَكٍّ مِنْهُ مُرِيبٍ
T