پرسش
حدیثی که می‌گوید مردم در آخرالزمان تمام زمین را مانند کف دست می‌بینند، صحیح است؟
پاسخ اجمالی
در مورد آنچه در پرسش آمده باید گفت؛ برخی روایات به این موضوع اشاره می‌کند که در زمان ظهور امام مهدی( عجه الله تعالی فرجهم الشریف ) مردم می‌توانند هر نقطه‌ای از زمین را ببینند و هر صدایی را از هر جای زمین بشنوند. این روایات می‌تواند ناظر به فناوری ارتباطات باشد که هر روزه پیشرفت‌های روزافزون آن‌را شاهدیم و امروزه که در دوران قبل از ظهور هستیم نیز بخش وسیعی از موضوعاتی که در روایات بدان اشاره شده در دسترس ما است و به خواست خدا بعد از ظهور به اوج خود خواهد رسید. با بیان این مقدمه و بدون بررسی سندی به چند روایت در این زمینه اشاره می‌کنیم:
1. امام صادق( علیه السلام ): «هنگامی که کارها به حضرت مهدی( علیه السلام ) واگذار شود، خدا هر نقطه فرو رفته‌ای از زمین را برای او مرتفع و هر نقطه مرتفعی را پایین می‌برد، آن‌چنان که تمام دنیا در نزد او به منزله کف دست خواهد بود. کدام یک از شما اگر در کف دستش مویی باشد، آن‌را نمی‌بیند؟!».[1] یعنی همان‌گونه که ما به راحتی یک تار مو را در کف دست خود می‌بینیم، در آن زمان تمام دنیا به همین صورت قابل مشاهده است.
2. امام صادق( علیه السلام ): «در زمان دولت حضرت قائم( عجه الله تعالی فرجهم الشریف ) اگر یک انسان با ایمان در مشرق باشد، برادرش را در مغرب می‌بیند و کسی که در مغرب است، برادرش که در مشرق است را مىبیند».[2]
3. امام صادق( علیه السلام ): «هنگامى که قائم( عجه الله تعالی فرجهم الشریف ) ظهور کند، خدا در گوش‌ها و دیدگان شیعیان ما چنان نیروى کشش و رسایى می‌دهد که میان آنها و حضرت قائم پیکى نباشد و آن حضرت با آنان(از فاصله دور) سخن بگوید و آنان بشنوند و او را در همان جایى که هست ببینند».[3]
دو روایت فوق ممکن است ناظر به آن باشد که در آن زمان - برای افراد باایمان - نیاز به ابزار واسطه‌ای مانند تلفن همراه و ... نیست و با استفاده از چشم و گوش طبیعی نیز این قابلیت برایشان فراهم خواهد شد.
[1]. ابن بابویه، محمد بن على، کمال الدین و تمام النعمة، محقق، مصحح، غفارى، على اکبر، ج 2، ص 674، تهران، اسلامیه، چاپ دوم، 1395ق.
[2]. بهاء الدین نیلى نجفى، على بن عبد الکریم، سرور أهل الإیمان فی علامات ظهور صاحب الزمان عج، محقق، مصحح، عطار، قیس، ص 115، قم، دلیل ما، چاپ اول، 1426ق.
[3]. کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج 8، ص 241، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، 1407ق.
T
