والذى جاءبالصدق و صدق به اولئك هم المتقون ؛ [1]
كسى كه سخن راست بياورد و كسى كه تصديقش كند، آنان پرهيزكارانند.
ابن طفيل از علی بن ابیطالب علیه السلام نقل كرده است: آن كس كه سخن راست آورد، رسول خدا صلی الله علیه و آله بود، و آن كس كه تصديقش كرد من بودم، و ديگر مردمان، جز من، تكذيب كننده و كافر بودند. [2]
همچنین در ادامه به این آیه اشاره میفرمایند :
الذين آمنوا و لم يلبسوا ايمانهم بظلم اولئك لهم الامن و هم مهتدون؛[3]
آنان كه ايمان آوردند و ايمان خود را به ظلم و شرك نيالودند، ايمنى تنها از آن ايشان است و ايشان هدايت يافتگانند.
مجاهد از ابن عباس چنين نقل كرده است:
مراد از الذين آمنوا علی بن ابیطالب علیه السلام است، و مراد از بظلم شرك است. به خدا سوگند، هيچ كس ايمان نياورد مگر آنكه پيش از آن مشرك بود، جز علی علیه السلام كه به خدا ايمان آورد و به اندازه چشم بر هم زدنى به او شرك نورزيد. آرى، علی نخستين كسى بود كه ايمان آورد. [4]
پی نوشت :
[1]. سوره زمر، آيه 33.
[2]. حاكم حسكانى، شواهدالتنزيل، ج 2، ص 122.
[3]. سوره انعام، آيه 82.
[4]. حاكم حسكانى، شواهدالتنزيل، ج 1، ص 197.
T