والذين يؤذون المؤمنين و المؤمنات بغير مااكتسبوا فقد احتملوا بهتانا و اثما مبينا
کسانى كه مردان و زنان مؤمن را، بدون آنكه كارى كرده باشند، آزار مى دهند، بهتان و گناه آشكارى را به دوش كشيده اند. [1]
از مقاتل نقل شده است كه اين آيه در حق علی بن ابیطالب علیه السلام نازل شد ، چرا كه گروهى از منافقان او را مى آزردند. [2]
همچنین در کنار آیه ی مذکور ، آیات مرتبطی نیز به چشم می خورد از جمله :
انّ الذين أجرموا كانوا من الذين يضحكون و اذا مرّوا بهم يتغامزون؛
گناه كاران همواره به مؤمنان مى خنديدند، و چون بر آنها مى گذشتند، ايشان را به ريشخند مى گرفتند. [3]
زمخشرى مى گويد:
گفته شده است كه علی بن ابیطالب علیه السلام با جمعى از مسلمانان وارد مجلسى شدند و منافقان آنها را مسخره كردند و به آنها خنديدند و به آنها اشاره كردند و بعد به نزد ياران خود رفتند و گفتند: امروز اصلع (کسی که موی جلوی سرش ریخته) را ديديم. پيش از آنكه علی علیه السلام نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله برسد، اين آيه نازل شد. [4]
پی نوشت :
[1]. سوره احزاب، آيه 58.
[2]. واحدى نيشابورى، اسباب النزول، ص 273.
[3]. سوره مطففين، آيه 30-29.
[4]. زمخشرى، محمد بن عمر، الكشاف؛ فخر رازى، التفسيرالكبير در تفسير آيه مذكور.
T
