شیعه نیوز:
پرسش
سند و توضیح این حدیث را که میگوید: «تمام زن شر است و بدتر از همه آنکه از بودنش گریزی نیست»، چگونه ارزیابی می کنید؟ (نهج البلاغه)
پاسخ اجمالی
اگر معنای این حدیث آن باشد که زنان سراسر زشتی و ناپاکی هستند، ما آن را به دلیل مخالفت با اصول کلی اسلامی نخواهیم پذیرفت، اما معنای دیگری نیز برای این حدیت متصور است که قابل پذیرش خواهد بود.
پاسخ تفصیلی
با توجه به آموزههای قرآنی، چنین ترجمهای از روایت مورد پذیرش نبوده و اگر تنها این ترجمه از آن ممکن باشد، باید از چنین روایتی چشم پوشی کرد، اما ترجمۀ دیگری برای آن وجود دارد که مشکل یاد شده در آن وجود نخواهد داشت.
آیاتی از قرآن کریم در ارتباط با زنان از واژۀ «خیر» استفاده کرده است، مانند:
اکنون با توجه به این آیات، روایت مورد نظر را بررسی خواهیم کرد.
متن این روایت اینگونه است: «الْمَرْأَةُ شَرٌّ کُلُّهَا وَ شَرُّ مَا فِیهَا أَنَّهُ لَا بُدَّ مِنْهَا».[5]
اگر واژۀ «شر» را در این روایت به معنای بدی و زشتی گرفته و سپس آن را اینگونه معنا کنیم که «زنان سراسر آکنده از بدی و زشتی هستند و بدتر از همه آن است که ناچاریم با آنان زندگی کنیم!»، چنین معنایی با اصول اولیۀ دینی – از جمله، آیات یاد شده - همخوانی نداشته و نمیتوان چنین برداشتی را پذیرفت، و اگر معنایی جز آنچه گفته شد برای این روایت متصور نباشد، باید با قاطعیت از آن صرف نظر کرد.
اما با اندکی تأمل میتوان معنای دیگری برای این روایت در نظر گرفت که مشکل چندانی ایجاد نخواهد کرد، بدین ترتیب که واژۀ «شر» را به زشتی و بدی معنا نکرده، بلکه به دردسر و افزایش مسئولیت ترجمه کنیم. چنین معنایی از «شر» در متون اسلامی بسیار به چشم میخورد، مانند این آیه از قرآن: «إِذا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعاً»،[6] یعنی انسان هر وقت که دچار دردسری شد، ناله و فریادش بلند میشود.
ضرب المثلی فارسی وجود دارد که «زن و بچّه دردسرند و بى دردسر هم نمىتوان زندگى کرد» یا «زن بلا است و هیچ خانهای بدون بلا مباد»!
طبیعتاً همانگونه که رگههایی از مزاح و شوخی در این ضرب المثلها به چشم میخورد و کمتر زنی از شنیدن آنها که آکنده به نوعی طنز است احساس ناراحتی میکند، ممکن است متن منسوب به امام علی( علیه السلام ) نیز در فضایی مشابه ایراد شده باشد و مشابه چنین طنزی در نظر ایشان بوده است، و گرنه مطمئنیم که ایشان چنین تصوری را در ارتباط با همسر بزرگوارشان حضرت زهرا(س) نداشتند و حتی اگر یک استثنا وجود داشته باشد، کلیت این موضوع زیر سؤال میرود.
[1] نساء، 19.
[2] قصص، 24.
[3] بقره، 221.
[4] نساء، 127.
[5] نهج البلاغة، ص 510، حکمت 238، انتشارات دار الهجرة، قم، بی تا.
[6] معارج، 20.
آیات مرتبط
سوره النساء (34) : الرِّجَالُ قَوَّامُونَ عَلَى النِّسَاءِ بِمَا فَضَّلَ اللَّهُ بَعْضَهُمْ عَلَىٰ بَعْضٍ وَبِمَا أَنْفَقُوا مِنْ أَمْوَالِهِمْ ۚ فَالصَّالِحَاتُ قَانِتَاتٌ حَافِظَاتٌ لِلْغَيْبِ بِمَا حَفِظَ اللَّهُ ۚ وَاللَّاتِي تَخَافُونَ نُشُوزَهُنَّ فَعِظُوهُنَّ وَاهْجُرُوهُنَّ فِي الْمَضَاجِعِ وَاضْرِبُوهُنَّ ۖ فَإِنْ أَطَعْنَكُمْ فَلَا تَبْغُوا عَلَيْهِنَّ سَبِيلًا ۗ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلِيًّا كَبِيرًا
T