به گزارش«شیعه نیوز»، «جورج مارلین» در «نیویورک پست» نوشت: هفته گذشته باز هم شاهد آن بودیم که قصابان داعش 88 مسیحی اهل اریتره را در لیبی ربودند. در ماه گذشته نیز جهادگران داعشی جمعی از مسیحیان اتیوپی را ربودند و آنها را اعدام کردند. در ماه فوریه 21 عیسوی مصری گردن زده شدند.
پیش از انتشار خبر مخوف گسترش داعش و قبل از آنکه نمایش های بربری قرون وسطایی آنها بر صفحه روزنامه ها و تلویزیون های غربی نقش ببندد، بسیاری از آمریکایی ها احتمالا نمی دانستند که امروزه مسیحیان سهم قابل توجهی از جمعیت خاورمیانه را شکل می دهند.
بنابراین این اشتباه بسیار عمیق و تراژیکی است که جهان عرب را منحصرا برابر با مسلمانان بدانیم. قرن ها پیش از آنکه اسلام ظهور کند، خاورمیانه منطقه مرکزی و حیاتی تاریخی مسیحیت بود- خاستگاه آن و مکانی که خداشناسی و عبادت بنیادین آن برای نخستین بار عرضه شد.
خاورمیانه پایگاه ترویج انجیل مسیحیت در اروپا و آفریقا بوده است. و سرزمینی که با خون نخستین شهدا و مقدسین مسیحی تطهیر گردیده است.
اما آن ظهور مسیحیت اکنون در خطر نابودی و ناپدید شدن است و این نابودی ابعاد بزرگی خواهد داشت.
از زمانی که اسلام در قرن هفتم این منطقه را فتح کرد، جوامع مسیحی بومی به عنوان بخشی حیاتی از جهان عرب باقی ماندند. در واقع مسیحیان از جمله خالقان هدایت کننده آن تمدن حماسی بودند.
در بسیاری از شهرهای منطقه، آنها تا زمان قرون وسطی اکثریت قابل ملاحظه ای بودند. هنرمندان و سنگکاران مسیحی، علاوه بر آنکه کلیساهای خود را زیبا می کردند، مسوول طراحی و تزیین بسیاری از بناهای نمادین اسلامی از جمله مسجد مقدس قبه الصخره در بیت المقدس هستند.
اما زمانی که خاورمیانه پس از جنگ های صلیبی تبدیل به منطقه ای دورافتاده شد، مسیحیان این منطقه اغلب با مشکلاتی همچون خشونت مذهبی، مالیات و تبعیض غیرعادلانه مواجه شدند، با این وجود از طریق نقش هایی که در تجارت و دیپلماسی داشتند، به نقش خود برای هدایت منطقه به سوی جهان بزرگ تر ادامه دادند.
با این حال مسیحیت خاورمیانه ای تنها موضوع ساده ای مربوط به تاریخ باستان نیست. بلکه مسیحیان این منطقه با امید به پایان دادن به تبعیض در دوران معاصر، برای تغییر در جهان عرب، از طریق حمایت از حرکت های استقلال طلبانه و رفورم های دموکراتیک تلاش و مبارزه کرده اند. آنها پیوسته برای پایان دادن به شهروندی درجه دو برای خود و دیگر اقلیت های غیرمسلمان کوشیده اند.
اما متاسفانه بسیاری از این تلاش ها به دلیل جنگ ها و نزاع های جاری در منطقه به گل نشسته است- و جدیدترین آن، یک گروهک مسموم است که دنیای مدرن را رد می کند و الگوی خود را از یک دوران طلایی موهوم از اسلام در قرن هفتم می گیرد.
همانند اقداماتی که گذشتگان برای ریشه کن کردن طاعون بر زمین انجام می داده اند، اکنون داعش به طور بیرحمانه ای در حال پاکسازی مذهبی است و این به معنای پایان و نابودی مسیحیت در سرزمینی است که در آن از یک مسیحی، یک اسقف یا یک کشیش نشات گرفته است.
کشتارها و آدم ربایی های گسترده، همانند اتفاقی که در هفته جاری در لیبی رخ داد، برخی از نظرها را به خود جلب کرد. اما در روز دیگر زمانی که یک یسوعی تنها از سوریه شرقی ربوده شد، جهان به سادگی در حال خمیازه کشیدن بود!
به علاوه مطمئنا جان های زیادی به تاراج رفته است که نمونه آن یک میلیون پناهنده مسیحی هستند که حتی نمی توانند غذای خود و فرزندانشان را تامین کنند.
این یک تراژدی برای کلیساهاست که زیربنای و پایه های خود را به تاراج رفته می بینند: کتاب های خطی، صنایع دستی، مجسمه ها و ساختمان های قدیمی تخریب شده اند و یک میراث غنی در خطر نابودی قرار گرفته است.
یک خاورمیانه بدون مسیحیان- یعنی مکان های مقدسی که در حوالی آنها یک جامعه مسیحی زنده زندگی نکند- منطقه را به موزه ی مسیحیت تبدیل خواهد کرد که [شاید] توسط روحانیان خارجی برای زائران خارجی نگهداشته شود. چنین کلیسایی، همانگونه که پاپ پل ششم گفته است «کلیسای سنگ ها» خواهد بود.
[بنابراین] صرف نظر از اینکه دولت های غربی کمک کنند یا نه، اینک مسیحیان ساکن در غرب فراخوانده می شوند تا راهپیمایی «راه صلیب» را برای حمایت از هم کیشان مسیحی خود در خاورمیانه برگزار کنند.
ما باید در کنار آنها بمانیم و به هر قیمتی آنها را تجهیز کنیم تا به آنها کمک نماییم که بتوانند راه خود را در پایبندی به مسیح (علیه السلام) در سرزمینی که مسیح در آن متولد شد، ادامه دهند.
مسیحیان غرب نباید هرگز خواهران و برادران آزاردیده خود را در خاورمیانه فراموش کنند. این حس رها شدن، در حقیقت یکی از بزرگترین زجرهایی است که آنها باید تحمل کنند.
اخترشناس و بزرگ طایفه لوییس ساکا اول، اندکی پیش از تصرف موصل از سوی داعش در تابستان گذشته گفت: «ما احساس می کنیم فراموش شده و تنها هستیم. گاهی نگرانیمان این است که اگر همه ما را بکشند، عکس العمل مسیحیان در غرب چه خواهد بود؟ آیا در آن زمان آنها کاری انجام خواهند داد؟»
آیا ما او را نادیده خواهیم گرفت و چشم خود را بر درد بزرگ مردم او و مسیحیان در سراسر منطقه خاورمیانه خواهیم بست؟
انتهای پیام/654
