امروز مطلع شدم که پارچه هایی را به تعدادی از کسبه قم تحویل داده اند ، ظاهرا رسید هم در قبال ان دریافت کرده اند .
جمعه ها نیروی انتظامی هنگام اذان ظهر با مراجعه به درب مغازه ها ( اطراف حرم حضرت معصومه سلام الله علیها ) صاحبان ان را مجبور به بستن مغازه ی خود میکنند! انان باید مدت معینی مغازه خود را تعطیل کنند . گفته شده است که افرادی که از این کار سرپیچی کنند پروانه کسبشان باطل یا تمدید نخواهد شد .
شنیده ها حاکیست برخی از کسبه که از این اقدام سر پیچی کرده اند مغازه ی انها پلمپ شده است !
مشخص نیست چه ارگانی این پروژه را که بهتره ان را ( پروژه بی نماز کردن تدریجی انانی که هنوز نماز میخوانند بنامیم ) را دنبال میکند .
عجیب است دوستان تصمیم گیر ما از نتایج رفتارهای گذشته تصمیم ندارند درس بگیرند ! یادمون رفته نتایج برخوردهای قهری شدید برخی عزیزان در کمیته ی ان روز با بد حجابها در اوایل انقلاب در بر خودر با بد حجابی چه نتیجه ای را به بار اورد ؟!
برادران عزیزم ، برخوردهای قهرامیز (والله همیشه) نتایح مثبتی را در بر نداشته و نخواهد داشت.
بیاد دارم ایامی که در دبستان درس میخواندیم یک پدیده منحصر به فردی داشتیم به نام فلک ! این ابزار کمک اموزشی ! وسیله ای بود که از یک چوب بلند ترجیحا گردو ! و در ابعاد یک مترو نیم تا دو متر که وسط ان به وسیله یک طناب بسیار زیبا ! اراسته شده بود .
طفل ۷ تا ۱۱ ساله را در سرمای زمستان روی زمین سرد ابتدا راه میبردند هنگامی که پای دانش اموز خاطی ! خوب یخ میکرد او را به زمین میخواباندند و پایش را در وسط ان طناب میگذاشتند و بعد با چوبی (ترکه) که از قبل مانند گوشت کبابی که از قبل در ابلیمو میخوابانند ! در اب خوابونده بودند ! بر کف پای ان دانش اموز بی نوا میزدند !
و معمولا این حرکت کمک اموزسی در ابتدای روز در حیاط مدرسه هنگام برگزاری مراسم صبحگاهی برای بالا بردن روحیه ی دانش اموزان (زهر چشم کرفتن ) انجام میدادند و خوب یادمه وقتی ناظم یا ( مسؤل اتاق شکنجه ) کف پای ان کودک نگون بخت میکوبید از صدای فریاد یا بهتر بگوییم نعره ! او ما سرجایمان میلرزیدیم و با این روحیه ما رو به کلاس راهنمایی میکردند ! و نتیجه ان رفتارها در ان زمان ترک تحصیلهای مکرر بود .
هولوکاست در همه جا بوده است .. ان ایام مدرسه، برای ما هولوکاست بود چون باید در سرمای زمستان با کله کچل به مدرسه میرفتیم ! و همش مراقب باشیم که کاری نکنیم که از مسؤل اتاق شکنجه کتک نخوریم !
خاطره جالب دیگه ای هم در دوران سربازی از مدیران فرهنگی دارم ما در کردستان خدمت میکردیم و در انجا زمستانها هوا واقعا سرد بود مسولین پادگان سرباز ها را نیم ساعت قبل از اذان صبح بیدار میکردند و سربازها را مجبور میکردند که اسایشگاه را ترک کنند این در حالی بود که اسایشگاه تا نماز خانه ۱۰ دقیقه فاصله داشت !
خلاصه بیشتر به ملاقات با خدا در شرایط سخت شباهت داشت !
البته عکس العمل این رفتار برادران این بود که اکثر سربازها بی وضو وارد نماز خانه میشدند و نزدیک بخاری ادامه خواب را دنبال میکردند ..البته از مسؤلین را زیر لب مورد عنایت خاص بهره مند میکردند. انانی نماز میخواندند که اگر هم انها را از خواب بیدار نمیکردند خودشون ساعت میگذاشتند و برای نماز بیدارد میشدند ..
پس نتیجه این رفتارهای کارشناسی شده چه بود ؟
ایجاد تنفر برای کسایی که اعتقاد کم رنگی داشتند و این رفتار واقعا جواب هم میدهد!
بهترین راه برای دین زدگی و اینجاد دلزدگی دینی برای مردم اینست که چوب را برداریم و بنام اسلام و مبانی اسلامی بر سر انها بکوبیم ! انصافا هم خیلی عالی جواب میده البته برخی از نتایج ان نیز مشهود است .
خدا نگذره از اون شخصی که این ضرب المثل را درست کرد : تا نباشد چوب تر ...فرمان نبرد ..... البته شاید اون بنده خدا فکر نمیکرد که ادمی این ضرب المثل را برای برای ادمی اجرا خواهد کرد!
از شوخی که بگذریم !
به نظر حقیر یکی از راههای خوب برای نتیجه دادن به این طرحها رفتارهای تشویقی است به عنوان مثال کسبه نمونه از تخفیف مالیاتی برخوردار شوند یا این کسبه را مسولین این طرح به اروهای زیارتی ببرند و هزاران راه دیگر که اهلش بهتر از من بلد هستند البته اگر اراده کنند ! البته ما عادت نداریم از بیت المال در این امور هزینه کنیم یا بلد نیستیم یا ان را کم ارزش میدانیم . اگر این چنین است کاش مردم را به حال خود وا بگذاریم تا کار از این که هست خراب تر نشده
بقول شاعر :
صد ها بدی کردی و دیدی ثمرش را
خوبی چه بدی داشت که یکبار نکردی ؟
البته این شعر به معنی بدی کردند دوستان نیست منظور اینست که چه خوب است که رفتارهای جاذبه گونه را بیشتر امتحان کنیم اگر نتیجه نداد انگاه ..... و چون ما مردم ایران را ملتی صاحب تمدن و با فرهنگ اصیل میدانیم و انشالله هستیم یقینا طرحهای مهربون نتایج زیبایی را در نیز در بر خواهند داشت .
انشالله ...
مرتبط :
نماز جمعه اجباری برای ورزشکاران !
توضیحی برای تلخ قلمی خویش !
" برخی از دوستان میگن قلم تلخی داری ... باید عرض کنم مادر بزرگم که خدایش رحمت کند میگفت : دوست میگه گفتم ... دشمن میگه : خواستم بگم .. گفتم :شاید بدت بیاد !! حالا ما هم اندازه بضاعت خود سعی داریم دوست باشیم نه دشمن ! "
جمعه دوم اسفند 1387
