دوست خود را از راز خود مطلع مگردان!

قال الأمیر علیه السلام: احبب حبيبك هونا ما عسى ان يكون بغيضك يوما ما و ابغض بغيضك هونا ما عسى ان يكون حبيبك يوما ما.(1)

 ترجمه:

 دوست دار دوست خود را دوست داشتنى به نرمى و مدارا (مراد آنكه افراط در محبت او مكن و او را بر جميع اسرار خود مطلع مگردان) شايد آنكه گردد دشمن تو روزى از روزها؛ و دشمنى كن با دشمن خود، دشمنى به رفق و ملايمت (مراد آنكه جاى صلح باقى بگذار نه آنكه انواع دشمنى را با او بكار برى و از هرگونه فحش و بدگوئى به ميان آورى) شايد كه او بگردد دوست تو روزى از روزها و آن موجب شرمندگى و ندامت تو شود.

 پس در حب و بغض از حد اعتدال بيرون مرو و از جاده خير الأمور اوسطها پاى بيرون منه.

قال مولانا الصادق (علیه السلام ) لبعض اصحابه: لا تطلع صديقك من سرك الا على ما لو اطلع عليه عدوك لم يضرك فان الصديق قديكون عدوا يوما ما.(2)

 ترجمه: حضرت صادق(علیه السلام ) فرمود به بعض اصحاب خود كه: مطلع مگردان دوست خود را بر راز خود، مگر بر آن رازی كه اگر مطلع شود بر آن دشمن تو، ضرر نرساند به تو؛ چه آنكه گاه شود كه دوست، دشمن گردد روزى.

 و از اينجا اخذ كرده سعدى كه گفته: هر آن سرى كه دارى با دوستان در ميان منه، چه دانى كه وقتى دشمن گردند؛ و هر بدى كه توانى با دشمنان مكن، باشد كه روزى دوست گردند.

 پی نوشت:

 1- نهج البلاغه ص 1216.

 2- بحارالانوار ج 78 ص 291 با كمى تفاوت.