SHIA-NEWS.COM شیعه نیوز:
به گزارش «شیعه نیوز» به نقل از قدس آنلاین، پس از تولد شیث، چون زمان فوت آدم (علیه السلام) فرارسید خداوند به او امر نمود که آنچه را به تو تعلیم دادم به بهترین فرزندانت وصیت کن. و حضرت آدم (علیه السلام) نیز جمیع فرزندان خود را جمع نمود و فرمود که هبه الله (شیث) جانشین من بعد از شما می باشد و همه این دستور پدر را اطاعت نمودند.
وصیت های آدم قبل از فوت!
به سند معتبر از امام محمدباقر (علیه السلام) نقل شده است که: آدم (علیه السلام) دستور داد تا تابوتی ساختند و علم خود و اسماء و وصیتش را در آن نهاد و به حضرت شیث سپرد و گفت: هرگاه من مردم، مرا غسل بده و کفن کن و بر من نماز بخوان و مرا در قبر قرار بده و چون نزدیک وفات تو شد و آن حالت را در خود یافتی یکی از بهترین پسران خود را انتخاب کن پس آنچه را من به تو وصیت کردم به او وصیت کن تا در حق تو انجام دهد و زمین را هیچ گاه بی خلیفه و جانشین قرار میدهید.
چرا جبرئیل بر آدم (علیه السلام) نماز نخواند؟
از حضرت صادق (علیه السلام) نقل شده است که: چون حضرت آدم (علیه السلام) فوت شد و وقت نماز بر آن حضرت شد، هبه الله (شیث) به جبرئیل گفت: پیش رو ای فرستاده ی خدا و نماز بخوان بر پیغمبر خدا. سپس جبرئیل گفت: خدا ما را امر کرد که پدر تو را سجده کنیم، پس ما پیشی و سبقت نمی گیریم بر نیکان و فرزندان او، و تو از نیکوکارترین های آنان هستی.پس شیث در جلو ایستاد و پنج تکبیر گفت بر آدم (علیه السلام)، به تعداد نمازهایی که خداوند بر امت اسلامی واجب گردانیده است، و این سنتی ماندگار شد در میان فرزندان آدم (علیه السلام) تا روز قیامت.
علت گذاشتن 2 ترکه در کفن میت!
از حضرت محمد (صلی الله علیه واله) نقل شده است که وفات حضرت آدم (علیه السلام) در روز جمعه بوده است و همچنین اکابر علمای اسلام روایت کرده اند که: چون خداوند آدم (علیه السلام) را از جنت المأوی بر زمین فرستاد، از جدایی بهشت وحشت زده گردید، پس از خداوند درخواست نمود تا او را انس دهد به درختی از درختان بهشت، پس خداوند به سوی او درخت خرمایی فرستاد که مونس او بود. چون وقت وفات حضرت آدم (علیه السلام) فرا رسید به فرزندان خود گفت: من به آن درخت در حیات خود انس گرفته ام و امید دارم که بعد از وفات نیز مونس من باشد. پس چون بمردم ترکه ای از آن جدا کنید و دو نیم کنید و هر دو را در کفن من بگذارید. پس فرزندان آدم (علیه السلام) چنین کردند و پیغمبران بعد نیز از این کار متابعت نمودند و این کار در عهد جاهلیت به فراموشی سپرده شد ولی با ظهور حضرت محمد (صلی الله علیه واله) ایشان آن را احیا کردند و سنتی در بین مردم گردید.
مکان دفن حضرت آدم (علیه السلام)
درباره ی مکان دفن حضرت آدم (علیه السلام) سید بن طاووس نقل کرده است که: در صحف ادریس خوانده ام که آدم (علیه السلام) ده روز بیماری تب را تحمل کردند و سرانجام وفات نمودند و روز وفات ایشان جمعه یازدهم محرم بود و در غاری که در کوه ابوقیس رو به مکه بود مدفون شدند. همچنین عامه و خاصه از وهب بن منبه روایت کرده اند که: شیث، آدم (علیه السلام) را در غاری که در کوه ابوقیس است که آن را «غار اکنز» می گویند، دفن نموده است...
فوت حوا یک سال بعد از آدم (علیه السلام)
با توجه به روایات موجود درباره ی طول عمر حضرت آدم (علیه السلام) سال هایی تا حدودی نزدیک به هم ذکر شده است به نحوی که به سند معتبر از حضرت صادق (علیه السلام) آمده است که: حضرت رسول (صلی الله علیه واله) فرموده اند؛ عمر شریف آدم (علیه السلام) نهصد و سی سال بوده است و سید بن طاووس گفته است که: در سفر سوم تورات یافتم که عمر حضرت آدم (علیه السلام) نهصد و سی سال بوده است، و محمدبن خالد برقی در کتاب بدا از حضرت صادق (علیه السلام) روایت کرده است که: عمر آدم نهصد و سی سال بوده است.
همچنین سید بن طاووس در نقلی دیگر می گوید: در صحف ادریس خوانده ام که عمر حضرت آدم (علیه السلام) از روزی که روح در او دمیدند تا وفات هزار و سی سال بوده و حوا بعد از او یک سال و پانزده روز بیمار بود و پس از آن فوت نمود و در کنار قبر حضرت آدم (علیه السلام) مدفون شد.
انتهای خبر/ ز.ح
