مهر و محبت به خدا و اهل بیت(علیهم السلام)

به گزارش«شیعه نیوز»، محبت به خدا و پیامبر (صلی الله علیه واله) و امامان معصوم(علیهم السلام) و اولیای حق، معرفت به جمال و جلال ازلی و ابدی و شناخت کمالات پیامبر و رهبران آسمانی و چهره های ملکوتی آنها است. محبتی که دل را صفا می دهد، باطن را جلا می بخشد، اعضا و جوارح را به گردونه طاعت در می آورد و زمینه قرب فراهم می کند.

"ولی آنان که ایمان آورده اند، محبت و عشقشان به خدا بیشتر و قوی تر است". (سوره بقره آیه 165) و همچنین "آنان را دوست دارد و آنان هم خدا را دوست دارند. (سوره مائده آیه 54)

همین دو آیه برای اثبات این حقیقت که محبت به خدا با ارزش ترین حالت است، کافی است، زیرا متعلق این محبت حضرت رب العالمین است که فوق همه چیز و متجمع همه صفات کمال است. محبتی که حضرت "رحمه للعالمین" تحصیلش را از راه ویژه و مخصوص خودش فرمان داده است.

"ابو رزین عقیلی" به پیامبر اسلام (صلی الله علیه و اله) عرضه داشت: ای فرستاده خدا! ایمان چیست؟ حضرت فرمود: خدا و پیامبرش نزد تو از هر چیز محبوب تر باشد و در روایتی دیگر از پیامبر(صلی الله علیه واله) نقل شده عبد مومن نیست مگر این که من نزد او از خانواده و مال و همه مردم محبوب تر باشم.

محبت حقیقی با تحمل مصائب

چه بسا که این محبت انسان را از نظر ظاهر در تنگنا و مضیقه قرار دهد و از سوی مرد جاهل و بی محبت و حتی خانواده و اقوام انسان به انسان فشار روحی و مادی وارد آید، ولی با توجه به آثار معنوی این محبت و به ویژه آثار انسانی و آخرتی آن، ارزش دارد که انسان در راه این محبت بلاها و مصائب را بر خود هموار نماید و بر رنج و مشقتی که به او به خاطر آن می رسد صبر و استقامت کند. در روایت آمده است: مردی به رسول خدا(صلی الله علیه واله) عرضه داشت که ای پیامبر خدا من عاشق تو هستم. حضرت فرمود: آماده برای نداری و تهیدستی باش. گفت: من عاشق  خدا هستم، فرمود: آماده بلا و امتحان باش.

پیامبر اکرم(صلی الله علیه واله) می فرماید: هنگامی که خدا بنده ای را دوست بدارد وی را در معرض آزمایش قرار می دهد. پس اگر استقامت ورزید او را بر می گزند و اگر به مقام رضا برسد او را انتخاب می کند.

پیامبر (صلی الله علیه واله) خواهان محبت حقیقی

ارزش این محبت و آثارش به اندازه ای است که پیامبر بزرگوار اسلام (صلی الله علیه واله) در ضمن دعا و تضرع و زاری اش آن را از خدا درخواست می کرد: خدایا! محبت به خودت و محبت به کسی که عاشق توست و محبت همه اعمال و حالات و اموری که مرا به محبت تو نزدیک می کند، روزی من قرار دهد و محبت به خودت را نزد من از آب سردی که لب تشنه ای در گرمای تابستان می نوشد محبوب تر گردان.

این محبت مایه نجات و دروازه سعادت و سبب معیشت با حق و قرار گرفتن کنار پیامبر (صلی الله علیه واله) در قیامت است چنان که در روایتی مهم و زیبا آمده است: بادیه نشینی به محضر پیامبر (صلی الله علیه واله) آمد و گفت: ای رسول خدا! روز قیامت چه زمانی است؟ حضرت فرمود: برای آن روز چه چیزی آماده کرده ای؟ گفت: نماز و روزه زیادی برای آن روز آماده نکرده ام، آنچه هست این است که خدا و پیامبرش را دوست دارم. حضرت به او فرمود: برد با کسی است که دوستش دارد، که از یاران پیامبر(صلی الله علیه واله) است می گوید: مسلمانان را پس از اسلام به چیزی خوشحال و مسرور ندیدم چنان که از این سخن پیامبر را خوشحال دیدم.

ارزش عشق ورزی به حضرت حق

رسول خدا(صلی الله علیه واله) فرمود: هنگامی که خدا عبدی از امت را مورد محبت قرار دهد، محبتش در قلوب اصفیا و فرشتگان و ساکنان عرشش می اندازد تا او را دوست بدارند و محبت حقیقی این است. خوشا به حالش باز خوشا به حالش، برای او در قیامت نزد خدا مقام شفاعت  است حضرت محبوب آن چه جز او نمی داند برای محب خود آماده کرده است: برای بندگان شایسته ام چیزی آماده کردم که چشمی ندیده و گوشی نشنیده و بر قلب بشری خطور نکرده است.

منبع:مهر

انتهای خبر/ ز.ح