SHIA-NEWS.COM شیعه نیوز:
به گزارش «شیعه
نیوز»به نقل از بولتن نیوز، تاریخ‌دانی از هاروارد موفق به شناسایی یک ورقه کهنه پاپیروس از قرن چهارم میلادی شده، ظاهرا یک خط از این قطعه پاره شده قابل خواندن است که در آن نوشته: «مسیح به آن‌ها گفت همسر من ...... او (همسرم) می‌تواند حواری من باشد.»
به گزارش لایو ساینس این یافته‌ها روز گذشته توسط کارن کینگ محقق این تحقیق برای انتشار در دسترس قرار گرفته‌اند. کارن کینگ مورخ دوران ابتدایی مسیحیت، نویسنده چندین کتاب در باره کشفیات جدید انجیل و استادتمام دانشکده الهیات هاروارد است. این تکه پاپیروس که متعلق به یک مجموعه‌دار خصوصی است اولین بار در سال 2011/1390 توسط کینگ مورد بررسی قرار گرفت و از آن زمان او با همکاری گروه کوچکی از دانشجویان به بررسی روی آن مشغول بوده است.
بنا بر گزارش‌ها او و همکارانش ابتدا به این نتیجه رسیدند که این تکه پاپیروس کوچک جعلی نیست و سپس یافته‌هایشان را در کنفرانس بین‌المللی مطالعات قبطی در رم ارائه کردند. زبان این قطعه نوشته قدیمی قبطی است که زبان گروهی از نومسیحیان مصری بوده و منشاء آن ناشناخته است. همین طور صاحب این کاغذ قدیمی هم بنا بر تصمیم خودش می‌خواهد ناشناس بماند. حالا محققان می‌گویند این قطعه کاغذ دوباره چند بحث قدیمی را زنده کرده است؛ آیا مسیح ازدواج کرده بود؟ اگر جواب مثبت است، آیا آن زن مریم مجدلیه بوده است؟ آیا مسیح حواری زن داشته است؟
البته بیشتر این مباحثات مربوط به سال‌های اولیه مسیحیت است که تا به امروز باقی مانده. مثلا در کلیسای کاتولیک، مردان متاهل و زنان نمی‌توانند روحانی شوند؛ چراکه تصور می‌رود این رویه مسیح بوده است؛ اما اگر مسیح واقعا ازدواج کرده و حواری زن هم داشته، آن وقت چه؟
شرح عکس: شام آخر، اثر مشهور لئوناردو داوینچی. آیا کسی که در سمت راست مسیح نشسته، همسر مسیح است؟
البته کینگ می‌گوید یافته‌های او قطعا ثابت نمی‌کند که عیسی مسیح همسری داشته؛ چراکه این متن قرن‌ها بعد از زندگی مسیح نوشته شده و این در حالی است که متون دیگر مسیحیان درباره تاهل او سکوت کرده‌اند. اما به هر حال، این اولین نوشته باستانی است که به ضوح از وجود همسر و یا حواری زن برای عیسی مسیح سخن می‌گوید.
کینگ می‌گوید: «این سند تنها نشان می‌دهد برخی مسیحیان اولیه اعتقاد داشته‌اند که عیسی مسیح همسر داشته است.»
زبان‌شناسان و محققانی که این سند را دیده‌اند، می‌گویند محو شدن اثر جوهر و همین‌طور دستور زبان دقیق قبطی آن که مربوط به دوران مورد ادعاست، جای هیچ شکی در مورد اصیل بودن آن به جای نمی‌گذارد. کینگ می‌گوید: «این سند البته هنوز جای کار بیشتری دارد، اما در مورد جملات کشف شده جای هیچ گونه شک و تردیدی وجود ندارد.»
