شیعه نیوز | از زمان تسلط دوباره طالبان بر افغانستان، دعواهای حقوقی علیه شیعیان هزاره از سوی پشتون‌ها و کوچیهای پشتون به صورت «بی‌سابقه» افزایش یافته است.
به گزارش «شیعه نیوز»، در نزدیک به سال اخیر شیعیان هزاره در استانهای مختلف افغانستان درگیر «مبارزه بی‌پایان» برای از دست ندادن زمین‌های اجدادی‌شان در دادگاه‌های طالبان بوده‌اند.
اما در استانهای ارزگان، بامیان، میدان وردک و دایکندی این دعواهای حقوقی علیه هزاره‌ها و تلاش برای تصرف زمین‌های اجدادی آنان از سوی پشتون‌ها بسیار بیشتر از سایر استانها بوده است.
دادگاه‌های طالبان در این استانها که همه‌ی قاضی‌های آن‌ها مولوی های پشتون هستند و بر اساس فقه حنفی قضاوت می‌کنند، تا اکنون هیچ دعوای حقوقی بر سر زمین را به نفع شیعیان هزاره فیصله نکرده‌اند.
قاضی‌های طالبان در این استانها، در اغلب دعواها یا هزاره‌ها را مجبور به پرداخت میلیون‌ها افغانی پول نقد به عنوان «غرامت» و یا «وجه مصالحه» به پشتون‌ها و کوچیهای پشتون کرده‌اند و زمین‌های آنان را در اختیار پشتون‌ها و کوچی‌ها قرار دارد.
در سه سال اخیر نمونه‌های فراوانی از چنین فیصلههای قاضی‌های طالبان علیه شیعیان هزاره منتشر و رسانه‌ای است و در تازه ترین مورد، ویدیویی از پرداخت میلیون‌ها افغانی پول نقد از سوی هزاره‌های ارزگان به پشتون‌های این استان و کوچیهای استان هلمند بر اساس فیصله دادگاه ابتدایی طالبان در ارزگان، منتشر شده است.
«نجات کِندِیر با ۳۰ میلیون افغانی»
روستای کِندِیر در شهرستان گیزاب استان ارزگان در مرکز افغانستان، محل زندگی صدها خانواده فقیر شیعه و هزاره از بازماندگان «قتل‌عام» هزاره‌ها از سوی عبدالرحمان خان، پادشاه سابق افغانستان در دهه‌ی ۱۸۸۰ میلادی است.
این روستا در سال ۱۳۵۳ خورشیدی و بر اساس دستور سردار محمد داوود خان، رییس‌جمهور وقت افغانستان و پس از پنج سال کار بی‌وقفه کارگران هزاره، در کنار رودخانه‌‌ی هلمند بنایافته است.
۱۵ میلیون افغانی که از سوی هزاره های کندیر به دستور طالبان به پشتون ها پرداخت شده است
کِندِیر که روزگاری دشت بایر و پر از سنگ صخره بود، اکنون و پس از پنج دهه، به روستای سرسبز و حاصل‌خیز تبدیل شده است و در سال‌های که رودخانه‌‌ی هلمند آب داشته باشد، زمین‌های آن گندم و جواری کشت می‌شود و درختان آن سرسبز و پر از میوه.
اما در سه سال اخیر، ساکنان کِندِیر دشوارترین روزهای زندگی شان را سپری کرده‌اند و مدام در حال مبارزه برای نجات کندر بوده‌اند.
پس از تسلط دوباره طالبان بر افغانستان پشتون‌های گیزاب و کوچیهای هلمند علیه ساکنان کندیر در دادگاه طالبان اقامه دعوا کردند و ادعا کردند که زمین‌های کندیر ملکیت آن‌ها است.
بر اساس فیصله‌‌نامه‌ی صادر شده از سوی طالبان، افرادی از طایفه‌های نیکوزایی، ترکی و اشیرزایی پشتون‌های ساکن گیزاب ارزگان و هلمند، ادعا کرده‌اند که اجداد آنان در زمان محمد ظاهر شاه، آخرین پادشاه افغانستان، سند مالکیت «۷۸۲ طناب» زمین کندیر را بدست آورده‌اند، اما «هیچ سندی» برای این ادعا ارائه نکرده‌اند، اما در مقابل هزاره‌ها سندی را که کندیر از سوی محمد داوود خان به آنان واگذار شده، در دست دارند.
پس از دو سال دعوا و کشمکش، دادگاه طالبان در ارزگان و شورای حل‌و‌فصل دعاوی این گروه، سند هزاره‌ها را نپذیرفتند و دعوا را به نفع پشتون‌های گیزاب و کوچیهای هلمند فیصله کردند.
بر اساس فیصله‌ی دادگاه ابتدایی طالبان در ارزگان و شورای حل‌و‌فصل دعاوی این گروه که در دی ماه سال ۱۴۰۲ خورشیدی صادر شده، «۷۸۲ طناب زمین» از سوی پشتون‌ها برای هزاره‌ها «به فروش» می‌رسد و هزاره‌ها باید تا ۲۸ تیر ماه ۱۴۰۳ خورشیدی، ۳۰ میلیون افغانی بابت قیمت زمین و «وجه مصالحه» به پشتون‌ها بپردازند.
بر اساس ویدیویی که در روزهای اخیر منتشر شده‌اند، هزاره‌ها ۱۵ میلیون افغانی از این مقدار پول را به پشتون‌ها پرداخت کرده‌اند و برای تهیه ۱۵ میلیون افغانی دیگر، دو ماه مهلت خواسته‌اند.
طالبان گفته‌اند که پس از پرداخت کامل ۳۰ میلیون افغانی به پشتون‌ها، به هزاره‌ها قباله‌های شرعی می‌دهند.
یکی از باشندگان کندیر به رسانه‌ها گفته است: «دو سال را دعوا کردیم. آواره و غارت شدیم. در مقایسه با پشتون‌ها ناتوان و کم‌زور هستیم. برای حفظ آخرین [قطعه از] زمین آبایی خود، مجبوریم این باج را بدهیم.»
«تهدید به کوچ اجباری»
ساکنان کندیر به رسانه‌ها گفته‌اند که طالبان آنان را تهدید کردند که اگر فیصله دادگاه ابتدایی آنان را نپذیرند، همه‌ی آنان را کوچ می‌دهند.
شورای حل‌و‌فصل دعاوی طالبان همچنین به هزاره‌ها پیشنهاد کرده بودند که با دریافت ۱۲۰ میلیون افغانی از سوی پشتون‌ها، کندیر را به صورت کامل رها و به‌صورت دسته‌جمعی کوچ کنند.
سند ملکیت هزاره ها بر کندیر
ساکنان کندیر این پیشنهاد را نپذیرفت. یکی از ساکنان این روستا به رسانه‌ها گفته است: «کندیر آخرین [قطعه] زمین اجدادی ما است. ما نمی‌توانیم از کندیر برویم. حتا اگر قتل‌عام شویم.»
او افزوده است: « «برای ما گفتند که پس ۳۰۰ لگ (۳۰ میلیون) افغانی به پشتون‌ها بدهید و در عوض به شما قباله می‌دهیم. گفتیم اسناد گذشته ما چه می‌شوند. گفتند آن‌ها به کار نمی‌آیند. پول را که بدهیم، قباله می‌دهند و تا زمانی که امارت (طالبان) است، چلش (اعتبار) دارد.»
طالبان تا اکنون دو بار و هر بار بر اساس ادعای کوچی‌ها و پشتون‌ها ساکنان کندیر را کوچ داده‌اند؛ بار اول پنج ماه قبل از سقوط حاکمیت شان در سال ۱۳۸۰ خورشیدی و بار دوم سه ماه پس از تسلط دوباره شان در سال ۱۴۰۰ خورشیدی.
اما ساکنان کندیر به مبارزه برای نجات و از دست ندادن روستای اجدادی‌شان در دو دور سلطه طالبان بر افغانستان ادامه داده‌اند و هنوز برای روستای کوچک که با خون دل بنا کرده‌اند می‌جنگند؛ جنگی که نابرابر است و ظالمانه است.
در نزدیک به سه سال اخیر بارها چنین فیصلههای از سوی طالبان علیه هزاره‌ها صادر شده‌اند که از جمله در بامیان یک بازار هزاره‌ها را به کوچیهای پشتون تسلیم کردند و در میدان وردک در دعوا بر سر مواشی، هزاره‌ها را مجبور به پرداخت یک میلیون و ۷۵۰ هزار افغانی غرامت به پشتون‌ها کردند.
کوچ اجباری هزاره ها از کندیر در سال ۱۴۰۰ خورشیدی
علاوه بر این، قتل‌های زنجیره‌ای هزاره‌ها در بخش‌های مختلف افغانستان، از جمله ارزگان، دایکندی، غور، بامیان و هرات نیز ادامه داشته است و در آخرین مورد یک عالم دینی شیعه و هزاره در ولسوالی خاص ارزگان به ضرب چاقو به قتل رسید.
