مَن اَحبَّ اَعداءَنا فَقَد عادانا وَ نَحنُ مِنهُ بَراءٌ واللهُ عزَّ وجلَّ مِنهُ بَریءٌ.
پیشخوان / فرهنگی و اجتماعی
۰

رجعت از نظر شيعه

امام صادق عليه السلام فرمود: «رجعت مخصوص عده‏اي است و آنها [انبيا و معصومين عليهم‏السلام و] کساني هستند که داراي ايمان خالص و يا کفر و شرک خالص بوده‏اند.»
کد خبر: ۲۸۹۱
۰۰:۰۰ - ۲۲ تير ۱۳۸۷
[1]1ـ علاّمه مجلسي در کتاب بحارالانوار مي‏گويد: شيعه در تمام اعصار معتقد به رجعت بوده و اين اعتقاد در ميان آنان مسأله روشني است. سپس مي‏افزايد: بيش از چهل نفر از علماي بزرگ شيعه، به طور متواتر، نزديک دويست روايت را در بيش از پنجاه کتاب خود راجع به رجعت نقل کرده‏اند که مرحوم کليني، صدوق، طوسي، سيد مرتضي، نجاشي، کشي، عياشي، قمي، سليم هلالي، شيخ مفيد، کراچکي، نعماني، صفار، سعدبن عبداللّه، ابن قولويه، علي‏بن‏عبدالحميد و سيدبن طاووس در زمره آنها هستند.

470 [2] سپس مي‏گويد: اگر چنين مسأله‏اي متواتر قلمداد نشود در چه مسأله‏اي مي‏توان ادعاي تواتر نمود با آن که مسأله رجعت را تمام علماي شيعه در طول تاريخ از يکديگر نقل نموده‏اند.

471 [3]و پس از ذکر نام عده‏اي از علماي شيعه که در باره رجعت کتاب نوشته و اقوال منکرين رجعت را رد نموده‏اند سخن مرحوم صدوق را در «رساله اعتقادات» نقل نموده که مي‏گويد: اعتقاد ما ـ يعني اماميه ـ در باره رجعت اين است که رجعت يک حقيقت مسلم است؛ چنان‏که خداوند در سوره بقره، آيه 243، نمونه‏اي از آن را
در باره هفتاد هزار خانواده از يکي از بلاد که از طاعون فرار کردند نقل نموده که خداوند به آنها فرمود: بميريد و آنها مردند و سال‏ها در کنار جاده ماندند، آن گاه حزقيل پيغمبر از خدا خواست تا زنده شوند و [به اذن خدا زنده شدند] و باز بعد از گذشت آجال خود مردند.

سپس مي‏گويد: رجعت در امت‏هاي گذشته وجود داشته و رسول خدا صلي‏الله‏عليه‏و‏آله فرمود: «حوادثي که در امت‏هاي گذشته رخ داده بدون کم و کاست در اين امت نيز رخ مي‏دهد» و طبق فرموده آن حضرت در اين امت نيز بايد رجعت وجود داشته باشد.

472 [4]2ـ محدث بزرگوار، قمي، در کتابسفينة البحار، از امام صادق عليه‏السلام نقل نموده که فرمود: «نخستين کسي که قبل از قيامت از قبر خارج مي‏شود و به دنيا باز مي‏گردد حسين‏بن‏علي عليهماالسلام است.» همچنين فرمود: «رجعت مخصوص عده‏اي است و آنها [انبيا و معصومين عليهم‏السلام و] کساني هستند که داراي ايمان خالص و يا کفر و شرک خالص بوده‏اند.»

473 [5]3ـ در همان کتاب، از امام باقر عليه‏السلام نقل شده که فرمود: «رسول خدا و اميرالمؤمنين صلوات‏الله عليهما ـ هنگام رجعت، به دنيا باز خواهند گشت.»

[6]4ـ در همان کتاب، از امام صادق عليه‏السلام نقل شده که در تفسير آيه «و يوم نحشر من کلّ امّةٍ فوجا...» فرمود: «هيچ کس از مؤمنين نيست که کشته شده باشد جز اين که قبل از قيامت زنده شود و سپس بميرد و هيچ کس از مؤمنين نيست که مرده باشد جز اين که او نيز قبل از قيامت زنده شود و به شهادت برسد.»

475 [7]5 ـ در همان کتاب، از امام صادق عليه‏السلام نقل شده که فرمود: «از جمله سخناني که خداوند در معراج به پيامبر خود صلي‏الله‏عليه‏و‏آله فرمود اين سخن بود: اي محمّد! علي آخرين فردي است که من از امامان [بعد از تو] در رجعت قبض روح مي‏نمايم و او همان «دابّة الارض» است که با مردم سخن خواهد گفت [و بر پيشاني مؤمن و کافر نشانه‏اي خواهد گذاشت].»

476 [8]6ـ علاّمه سيد عبدالله شبّر در کتاب «حق اليقين» گويد: احاديث زيادي از ائمه اطهار عليهم‏السلام نقل شده که فرموده‏اند: «کسي که ايمان به رجعت و بازگشت ما نداشته باشد از ما نيست». سپس از کتاب فقيه صدوق، از امام صادق عليه‏السلام نقل مي‏کند که فرمود: «کسي که ايمان به رجعت و بازگشت ما به دنيا نداشته باشد و عقد متعه و موقت ما راحلال نداند از ما نيست.»

477 [9]سپس مي‏گويد: رجعت عبارت است از اين که عده‏اي از شيعيان و دوستان امام زمان عليه‏السلام قبل از قيامت به دنيا باز گردند و از امام خود حمايت و دولت و حکومت او را درک نمايند و خشنود شوند، و عده‏اي از دشمنان آن حضرت نيز به دنيا باز گردند و هنگام حکومت حضرت مهدي عليه‏السلام به دست شيعيان او، مجازاتِ بعضي از اعمال زشت خود را ببينند و با خواري و خفت کشته شوند، اين باز گشت مخصوص کساني است که داراي ايمان خالص و يا کفر خالص بوده‏اند و بقيه مردم ـ چنانچه در روايات نقل شده ـ به حال خود مي‏مانند و به دنيا باز نمي‏گردند و دليل اين رجعت و بازگشت اضافه بر اجماع و ضرورت مذهب، کتاب خدا (قرآن) و سخنان معصومين عليهم‏السلام است.

478 [10]سپس گويد: آياتي از قرآن که بر رجعت دلالت مي‏کند از اين قرارند:

آيه اول اين آيه است که خداوند متعال مي‏فرمايد: «و يوم نحشر من کلّ امّةٍ فوجا...»؛ يعني روزي که ما از هر جمعيتي عده‏اي را که آيات ما را تکذيب مي‏نموده‏اند زنده مي‏کنيم و آن‏ها براي مجازات بازداشت مي‏شوند. اين آيه دلالت مي‏کند که اين حشر و زنده شدن مخصوص عده خاصي است و آن غير از حشر اکبر است که قيامت مي‏باشد؛ چنان که خداوند فرموده: «و حشرناهم فلم نغادر منهم احدا»؛ يعني «[به‏ياد بياور روزي را که] ما آنها را در قيامت زنده مي‏کنيم و احدي از آنها را فرو نمي‏گذاريم.

479 [11]7ـ شيخ بزرگوار، قمي، در تفسير خود نقل نموده که از امام صادق عليه‏السلام در باره تفسير آيه «و يوم نحشر من کلّ امّةٍ فوجا...) سؤال شد. امام صادق عليه‏السلام فرمود: «عامه واهل سنت چه مي‏گويند؟» سائل گفت: آنها مي‏گويند اين آيه مربوط به قيامت است. امام صادق عليه‏السلام فرمود: «آيا در قيامت از هر امتي عده‏اي محشور مي‏شوند؟!»

سپس فرمود: «اين آيه مربوط به رجعت است و آيه شريفه «و حشرناهم فلم نغادر منهم احدا» مربوط به روز قيامت است.»

[1]42- القول في الرجعة

1ـ قال العّلامة المجلسي في البحار ج 53/122 اجمعت الشيعة عليها في جميع الأعصار و اشتهرت بينهم کالّشمس في رابعة النهار الي قوله: و تواتر عنهم‏قريب من مأتي حديث صريح رواها نيّف و اربعون من الثقات العظام و العلماء الأعلام في ازيد من خمسين من مؤلّفاتهم کثقة الأسلام الکليني و الصدوق محمّدبن‏بابويه و الشيخ ابي‏جعفر الطوسي و السيّد المرتضي و النجاشيّ و الکشيّ و العيّاشيّ و عليّ‏بن‏ابراهيم و سليم الهلالي و الشيخ المفيد و الکراجکي و النعماني و الصفّار و سعدبن عبداللّه و ابن قولويه و عليّ‏بن‏عبدالحميد و السيّد عليّ‏بن‏طاووس.و...

[2]الي ان ذکر عدّةً کثيرة من الأعلام ثمّ قال: و اذا لم يکن مثل هذا متواترا ففي ايّ شي‏ءٍ يمکن دعوي التواتر مع ماروته کافّة الشيعة خلفا عن سلف؟!

[3]ثمّ ذکر عدّة منهم صنّف فيه او احتجّ علي المنکرين في ذلک ثمّ ذکرماقاله الصدوق في رسالة العقائد بقوله: اعتقادنا في الرجعة انّها حقّ و قد قال اللّه عزّوجلّ «الم ترالي الذين خرجوا من ديارهم و هم الوف حذر الموت فقال لهم اللّه موتوا ثمّ احياهم»

الي ان قال: انّ الرجعة کانت في الأمم السالفة و قال النّبيّ صلي‏الله‏عليه‏و‏آله: يکون في هذه الأمة مثل ما يکون في الأمم السالفة حذوالنعل بالنعل و القذّة بالقذّة فيجب علي هذا الأصل ان يکون في هذه الأمة رجعة.

[4]2ـ و روي في سفينة البحار في لغة رَجَعَ عن منتخب البصائر عن ابي عبداللّه عليه‏السلامانّه قال: اوّل من تنشقّ الأرض عنه و يرجع الي الدنيا الحسين بن عليّ عليهماالسلام و انّ الرجعة ليست بعامّةٍ و هي خاصّة، لايرجع الاّمن محّض الأيمان محضا او محّض الکفر و الشرک محضا.

[5]3ـ و فيه عن ابي جعفر عليه‏السلام قال: انّ رسول‏اللّه و عليّا ـ صلوات‏اللّه‏عليهما سيرجعان.

[6]4ـ و فيه عن الصّادق عليه‏السلام في قوله تعالي: «و يوم نحشر من کلّ امّةٍ فوجا...» النمل/83 قال: ليس احدمن المؤمنين قُتل الاّ سيرجع حتّي يموت ولا احد من المؤمنين مات الاّ سيرجع حتّي يُقتل. البحار ج 53/40.

[7]5ـ و فيه عن الصّادق عليه‏السلام قال: ممّا کلّم اللّه‏تعالي رسوله ليلةً اسري به: «يا محمّد!عليّ آخر من اقبض روحه من الأئمّة و هو الدّابة التي تکلّمهم». البحار ج 53/68.

[8]6ـ و قال السيّد الشبّر في کتاب حق اليقين ج 2/3: تضافرت الأخبار عن الأئمة الأطهار عليهم‏السلامانّهم قالوا: ليس منّا من لم يؤمن برجعتنا ففي الفقيه عن الصّادق عليه‏السلام قال: ليس منّا من لم يؤمن بکرّتنا و لم يستحلّ متعتنا.

[9]ثمّ قال: و الرجعة عبارة عن حشرقومٍ عند قيام القائم ممّن تقدّم موتهم من اوليائه و شيعته ليفوزوا بثواب نصرته و معونته و يتبهّجوا بظهور دولته و قوم من اعدائه لينتقم منهم و ينالوا بعض ما يستحقّونه من العذاب و القتل علي ايدي شيعته و ليبتلوا بالذلّ و الخزي بما يشاهدون من علوّ کلمته و هي عندنا تختصّ بمن محّض الأيمان او محّض الکفر و الباقون مسکوت عنهم کماوردت به النصوص الکثيرة و يدلّ علي ثبوتها مضافا الي الأجماع بل ضرورة المذهب الکتاب و السنّة.

[10]امّا الکتاب فآي الأولي: قوله تعالي في سورة النمل آية /83: «و يوم نحشرمن کلّ امةٍ فوجا ممّن يکذّبُ بآياتنا فهم يُوزعون» حيث دلّت هذه الآية علي انّ هذا الحشر خاصّ ببعضٍ دون بعضٍ فتعيّن ان يکون غيرالحشر الأکبر الّذي في القيامة لأنه عامّ بالأتفاق و لقوله تعالي: «وحشرناهم فلم نغادر منهم احدا».

[11]7ـ و روي القمي في تفسيره عن الصّادق عليه‏السلام انّه سئل عن تفسير الآية الاولي فقال عليه‏السلام: ما يقول النّاس فيها؟ قلت: يقولون: انّها في القيامة فقال ايحشر اللّه يوم القيامة من کلّ امّة فوجا و يترک الباقين؟! انّما ذلک في الرجعة فأمّا آية القيامة فهذه: «وحشرناهم فلم نغادر منهم احدا» و الأخبار بهذاالمضمون کثيرة.
لینک کوتاه: shia-news.com/0000kd
ارسال نظرات
نظرات حاوی عبارات توهین آمیز منتشر نخواهد شد
نام:
ایمیل:
* نظر: