به گزارش «شیعه نیوز»، دفتر آیت الله شبیری زنجانی در یادداشت های سلسله واری به برداشت‌هایی از دعای ابوحمزه ثمالی پرداخته است. در هفتمین شماره از این نوشتارها می خوانیم: پیراستگی از بدی‌ها و آراستگی به‌خوبی‌ها، در گروی مقدار حیای انسان است. چشم و گوش و زبان و همه اعضا حتی قلب و فکر هم نیازمند حیا هستند. پس برای اصلاح رابطه با خدا، باید روی حیا سرمایه‌گذاری کرد. اصل حیا، حیای از خدای حاضر و ناظر است! و مؤمن که خودش را همیشه در محضر خدا می‌بیند، از بالاترین درجه حیا بهره‌مند‌است.
لزوم رعایت حیا از خداوند، در ناله‌های سحرگاهان ماه رمضان حضرت زین‌العابدین علیه‌السلام به‌خوبی جلوه‌گر است:
«أَنَا یَا رَبِّ الَّذِى لَمْ أَسْتَحْیِکَ فِى الْخَلاءِ، وَلَمْ أُراقِبْکَ فِى الْمَلاءِ، … أَنَا الَّذِى أَمْهَلْتَنِى فَمَا ارْعَوَیْتُ، وَسَتَرْتَ عَلَىَّ فَمَا اسْتَحْیَیْتُ، وَعَمِلْتُ بِالْمَعاصِى فَتَعَدَّیْتُ»؛
پروردگارا ! من کسی هستم که در خلوت از تو حیا نکردم و در آشکار مراقب بندگی تو نبودم… منم آن‌که مهلتم دادی اما بازنایستادم و بر من پرده پوشاندی اما حیا نکردم و مرتکب گناهان شدم و از اندازه گذراندم.
انتهای پیام
