به گزارش «شیعه نیوز»، یک استاد دانشگاه گفت: شانس دینی معلوم می کند که مسائلی همچون مسئولیت یک فرد در قبال باورهای دینی خود، خودارزیابی یا دیگرارزیابی باور یا عدم باور به دین، نحوه خلقت انسان و تاثیر آن بر باور یا عدم باور به دین، و موقعیت جفرافیایی فرد و نقش آن در باور یا عدم باور به دین از جمله مسائلی هستند که می توانند با مسئله شانس دینی مرتبط شده و داوری ما را نسبت به خود دچار دگرگونی نمایند.
چهاردهمین نشست از مجموعه نشست های همایش ” ایمان و چالش های عصر جدید” با موضوع ایمان و مسئله بخت دینی به همت انجمن کلام اسلامی حوزه علمیه و دانشکده الهیات پردیس فارابی دانشگاه تهران و با همکاری کمیته برگزاری کرسی های آزاداندیشی حوزه های علمیه برگزار گردید.
دکتر رضا اکبری، عضو هیأت علمی گروه فلسفه وکلام اسلامی دانشگاه امام صادق (ع)، در این نشست عنوان کرد: اکستل در سال ۲۰۱۹ در کتابی با عنوان مسائل شانس دینی، با نظر به فیلسوفانی همچون لیندا زگزبسکی، توماس نیگل، دانکن پریچارد، برنارد ویلیامز و ادبیاتی که آنها در مسئله شانس معرفتی، شانس اخلاقی و شانس دینی تولید کرده اند.
وی با بیان اینکه میان شش نوع شانس دینی تمایز نهادند، اظهار کرد: او آنها را شانس دینی نتیجه ای، ضابطه ای، ساختاری، گزاره ای، مداخله گرایانۀ ناظر به صدق، و محیطی ناظر به صدق نامید که شانس دینی می تواند به صورت بدشانسی یا خوش شانسی برای یک فرد عمل کند.
وی تصریح کرد: توجه به تعریف اقسام مختلف شانس دینی معلوم می کند که مسائلی همچون مسئولیت یک فرد در قبال باورهای دینی خود، خودارزیابی یا دیگرارزیابی باور یا عدم باور به دین (به صورت مطلق یا یک دین خاص)، نحوه خلقت انسان و تاثیر آن بر باور یا عدم باور به دین (به صورت مطلق یا یک دین خاص)، و موقعیت جفرافیایی فرد و نقش آن در باور یا عدم باور به دین (به صورت مطلق یا یک دین خاص) از جمله مسائلی هستند که می توانند با مسئله شانس دینی مرتبط شده و داوری ما را نسبت به خود دچار دگرگونی نمایند.
عضو هیأت علمی گروه فلسفه وکلام اسلامی دانشگاه امام صادق (ع) افزود: به صورت مشخص تر، با توجه به خیرخواهی مطلق خداوند، مسئله شانس دینی با داوری ما نسبت به مسائلی همچون طینت، انحصارگرایی، شمول گرایی، و کثرت گرایی دینی، و به تعبیری کلی تر، با مسئله ایمان در ارتباط است.
