SHIA-NEWS شيعه نيوز:
به گزارش «شيعه نيوز» به نقل از شبستان ، صدا و سیما در یک دهه گذشته هر ساله با شروع ماه مبارک رمضان، سریال هایی را در شبکه های مختلف تلویزیون تهیه و پخش کرده که به لحاظ مضمون و محتوا و نیز کیفیت همواره در نوسان بوده اند.
اگر سریال های مناسبتی ماه رمضان در این سال ها را در سه دسته طنز، اجتماعی و دینی طبقه بندی کنیم، در ژانر دینی با گونه نوظهور ماورایی روبرو بوده ایم. تم ماورا که در ابتدا توانست توجه مخاطبان را به خود جلب کند، به مرور به کلیشه ای تبدیل شد که دیگر رغبتی را در مخاطبان برنمی انگیزد.
برای روشن شدن جایگاه امور ماورایی در سینما و تلویزیون ایران و بررسی فراز و نشیب های سریال های دینی تلویزیون با کیوان کثیریان به گفتگو نشستیم:
پرداختن سطحی به موضوع ماورایی باعث جدی نگرفتن اثر از سوی مخاطب می شود
کیوان کثیریان، منتقد سینما و تلویزیون در پاسخ به این پرسش که "امور ماورایی در مبانی دینی چه جایگاهی دارند که سه چهارم سریال های تلویزیون در ماه مبارک رمضان را به خود اختصاص داده اند؟" به خبرنگار شبستان گفت: به نظر می آید هدف تلویزیون در ماه مبارک رمضان توجه دادن بینندگان به خود و گوشزد کردن نصایح اخلاقی به مخاطبان است که این هدف را در قالب سریال های ماورایی دنبال می کند.
وی با طرح این پرسش که آیا تلویزیون نمی تواند اهداف خود را در قالب های دیگری غیر از ماوراءطبیعه محقق کند؟ اظهار داشت: برنامه سازان تلویزیونی در ابتدا یکی دو سریال ماورایی ساختند که مورد توجه مخاطبان قرار گرفت اما امسال سریال هایی که با این مضمون ساخته شده موفق نیستند، بنابراین باید شکل ارایه این مضامین را مورد بررسی دوباره قرار داد.
این منتقد سینما و تلویزیون، پرداختن سطحی به موضوع شیطان و روح و مباحث اینچنینی را موجب جدی نگرفتن آن از سوی مخاطب دانست و یاد آور شد: وقتی شما روح های سرگردان را با القائاتی که مردم باور ندارد در شهر رها می کنید، بیننده فکر می کند کار فانتزی می بیند نه اخلاقی و همین باعث کاهش اثربخشی می شود.
وی افزود: امسال در سریال های ماه مبارک رمضان این قدر با موضوع ماوراء، سطحی و دم دستی پرداخته شده است که مخاطب خیال می کند با کار سرگرم کننده و فانتزی روبروست نه کار جدی، به همین خاطر مخاطب بدون اینکه تاثیر موردنظر فیلم نامه نویس و کارگردان را بگیرد کار را فراموش می کند.
نگاه برنامه سازان تلویزیونی به طرح مسایل با پس زمینه دینی نامشخصی و بی برنامه است
کثیریان در پاسخ به این سئوال که چرا تلویزیون به جای پرداختن به مسایل اخلاقی که مبتلابه جامعه است غفلت می کند و به مسایل ماورایی روی می آورد؟ گفت: به نظر می آید کار ریشه ای در تلویزیون هیچ وقت انجام نشده است، در واقع در بیشتر موارد آثار باید توسط کسانی نوشته شود که دغدغه طرح مباحث مهم اخلاقی را بر پایه اموزه های دینی داشته باشند، نمونه مثال زدنی این مورد سریال«صاحبدلان» و تا حدودی 2 کار آقای فتحی «شبهای زاینده رود» و «میوه ممنوعه» است که مثال زدنی هستند، در صاحبدلان نویسنده و کارگردان دغدغه طرح مسئله مذهبی مهم را با توجه به وقایع روز داشته و دارد که نتیجه کار خوب از آب درآمده است.
بی کیفیتی آثار مذهبی تلویزیون ربطی به کمبود بودجه ندارد
این منتقد سینما در پاسخ به این سئوال که برخی از تهیه کنندگان و برنامه سازان تلویزیونی کمبود بودجه را دلیل بی کیفیتی کارهای مذهبی در تلویزیون می دانند، اظهار داشت: فکر می کنم کارهای تلویزیونی هیچ وقت مشکل بودجه ندارند، تنها جایی که نمی تواند از بودجه بنالد و بهانه ای برای کاستی های کیفی داشته باشد، تلویزیون است، بنابراین این به نبود برنامه ریزی کلان در ساخت و آثار مناسبتی به خصوص مذهبی بر می گردد نه کمبود بودجه.
برنامه سازان مضامین اخلاقی را در لفافه هنر بپیچند
کثیریان در پاسخ به پرسشی درباره شیوه مناسب پرداختن به مضامین دینی در سریال های تلویزیونی، گفت: باید در این زمینه کار به دست کاردانانی قرار بگیرد که می توانند مفاهیم و مضامین اخلاقی را در لفافه هنر بپیچند، اگر مسقیم گویی در سریال یا فیلمی اتفاق بیفتد مخاطب پس می زند و اثر تولید شده تاثیرگذار نخواهد بود و این ازآفتهای مستقیم گویی است، هنرمند باید طوری حرفش را منتقل کند که اگر از این مضمون استفاده کرد مخاطب در آن حس نصیحت ، پند و اندرز را نداشته باشد و این از همان برنامه ریزی کلان نشات می گیرد.
