به گزارش «شیعه نیوز»، روند تحولات باروری در ایران بر اساس برآوردهای صورت‌گرفته حاکی از تغییرات و نوساناتی قابل ملاحظه است؛ شاخص مرسوم برای بررسی روند تغییرات باروری در پیشینه جمعیت‌شناسی، "نرخ باروری کل" یا TFR (Total Fertility Rate) است که نشان‌دهنده متوسط تعداد فرزندان به‌دنیا‌آمده برای یک زن در طول دوره باروری اوست.
برآوردهای انجام‌شده نشان می‌دهد که میزان باروری کل کشورمان در حدود 7.7 فرزند برای هر زن در سال 1345 به 6.3 فرزند در سال 1355 کاهش یافته است؛ بعد از این کاهش اولیه موقتاً وقفه‌ای در گذار جمعیتی ایران پدید می‌آید و تحت تأثیر شرایط متأثر از رویداد انقلاب اسلامی، باروری بین سال‌های 1356 تا 1358 افزایش می‌یابد و سپس تا حوالی سال 1363 روند نسبتاً ثابتی را ادامه می‌دهد.
از سال 1363 به بعد مجدداً به‌تدریج روند کاهش باروری آغاز می‌شود و از 6.9 فرزند برای هر زن در این سال به 5.5 فرزند در سال 1367 که زمان راه‌اندازی مجدد برنامه‌های تنظیم خانواده است، می‌رسد؛ از این زمان به بعد کاهش باروری به‌سرعت روند انتقالی خود را طی می‌کند و میزان باروری کل به حدود 2.17 در سال 1379 می‌رسد.
برآوردهای اخیر نشان می‌دهد که سطح باروری از حدود 1.8 فرزند به‌ازای هر زن در سال 1390 با افزایش جزئی حدود دو فرزند به‌ازای هر زن در سال منتهی به سال سرشماری 1395 شده است؛ گزارش ملل متحد در سال 2017 به‌عنوان چشم‌انداز جمعیت جهان نیز نشان می‌دهد که نرخ باروری کل در طول 30 سال گذشته (به‌فاصله 1980 ــ 1975 تا 2015 ــ 2010) حدود 70 درصد کاهش داشته است.
روند نزولی در میزان باروری در کشور و کاهش نرخ رشد جمعیت باعث شده است که وضعیت جمعیتی کشور در آینده نزدیک به مرز هشدار برسد.
