به گزارش «شیعه نیوز»، اعتیاد بحرانی اجتماعی در شهر تهران است که اگر به آن رسیدگی نشود انواع و اقسام انحراف، بیماری‌ها و مشکلات اجتماعی را در آینده‌ای نزدیک به دنبال خواهد داشت.
مشکل اعتیاد به عنوان یک پدیده مهلک و مخرب که نتایجش می‌تواند اثرات سویی در زمینه‌های سیاسی، اقتصادی و فرهنگی جامعه داشته باشد، در هر جامعه‌ای مطرح است و معمولا گروهی که در برابر این پدیده خطرناک بیش از سایر گروه‌ها آسیب پذیر هستند همانا جوانان و نوجوانان هستند.
مصرف مواد مخدر در بین جوانان تهدیدی بر ضد سلامت اجتماعی و عمومی جامعه است و می‌تواند به آرامش و نظم اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی شهروندان آسیب برساند.
در جامعه امروزی به دلیل عدم اطلاع رسانی کافی به جوانان، شناخت دقیق و کاملی از مواد مخدر، اعتیاد و آثار مخرب آن وجود ندارد و گزارش‌های آماری حاکی از گسترش فزاینده اعتیاد به مواد مخدر درپایتخت است.
این مطالعه موردی به روش اسنادی و کتابخانه‌ای و بر مبنای نظریات موجود می‌کوشد علل فردی و اجتماعی گرایش جوانان به مواد مخدر را تشریح کند و راهکار‌هایی را برای تببین روش‌های پیشگیری از اعتیاد نشان دهد. به طور کلی محتوای این مطالعه را مفاهیم و اصطلاحات ادبیات و چارچوب نظری، تحلیل فرهنگی و اجتماعی مصاحبه با معتادان، راهکار‌ها و... تشکیل می‌دهند.
در بررسی‌های به عمل آمده در خصوص علل و عوامل گرایش جوانان به اعتیاد علل فردی عبارتند از: مشکلات روانی، کنجکاوی، ضعف اراده، رهایی از زندگی عادی، انگیزه‌های درمانی و شخصیت متزلزل و علل اجتماعی عبارتند از: دسترسی آسان به مواد مخدر، بیکاری و اعتیاد، نابرابری‌های اجتماعی، نقش محیط جغرافیایی و محل سکونت، نقش دوستان ناباب و اوقات فراغت.
راهکار‌های پیشگیری از اعتیاد به شرح ذیل است:
-ایجاد تقویت و معرفی مراکز مشاوره روانشناسی به منظور آن که افراد بتوانند به راحتی و بدون پرداخت هزینه مشکلات روانی خود را با آن مراکز در میان بگذارند.
-خانواده‌ها باید با تشریح کامل اعتیاد و عوارض مصرف مواد مخدر به فرزندانشان، مشکلات روانی و افسردگی‌هایی را که پس از اعتیاد رخ می‌دهد (همچنین عوارضی که بر زیبایی و ظاهر افراد ایجاد می‌شود) به آن‌ها متذکر شوند و از این طریق مانع گرایش و کنجکاوی افراد خانواده به سمت اعتیاد شوند.
-آموزش به خانواده‌ها در جهت رفع مشکلات روانی فرزندانشان و اهمیت قائل شدن به خواسته‌های آن ها.
-حمایت از بیماران روانی و توجه به مراکزی مانند بهزیستی، تیمارستان‌ها و...
-توسعه همه جانبه امکانات و مراکز درمانی اعتیاد از نظر شرایط و علوم روانشناختی.
-با تبلیغ و گوشزد کردن این مطلب که حتی یک مرتبه مصرف کردن مواد مخدر ممکن است منجر به اعتیاد شود، میل به استفاده از مواد مخدر را حتی برای یک مرتبه هم در افراد از بین ببرند.
-افراد خانواده نباید در مهمانی‌هایی که در آن‌ها به طور تفنّنی از مواد مخدر استفاده می‌شود، شرکت کنند.
-ایجاد سرگرمی‌های مثبت و سازنده برای اینکه افراد به دلایل تفنّنی به اعتیاد روی نیاورند.
-عضویت بخشی فرزندان در گروه‌های هنری، ورزشی و مانند آن، تا از این طریق آن‌هایی که روحیه ضعیف و افسرده دارند، نقاط مثبت خود را بشناسند و استعداد‌های خود را شکوفا کند.
حال با توجه به مطالب فوق به این نتیجه می‌توان رسید که در کشانده شدن نوجوانان و جوانان به سوی مواد مخدر، عوامل مختلفی دخیل بوده است که ارتقای سطح آگاهی خانواده‌ها و سازمان‌ها از این موضوعات می‌تواند یکی از عوامل حفاظت کننده جوانان در برابر تهدیدات و آسیب‌های مواد مخدر و اعتیاد در جامعه باشد.
