به گزارش «شیعه نیوز»، در زیارت امامزادگان عظام و شاهزادگان عالی مقام که قبورشان محل فیوضات و برکات و موضع نزول رحمت و عنایت الهیه است، علمای اعلام تصریح کرده‌اند به استحباب زیارت قبور ایشان و بحمدالله در غالب بلاد شیعه، قبورشان موجود بلکه در قرآن و بقیه و اطراف کوه ها و دره ها پیوسته ملاذ درماندگان و ملجا واماندگان و پناه مظلومین و موجب تسلی دل های پژمردگان بوده و خواهند بود تا یوم قیامت. از بسیاری از ایشان کرامات و خوارق عادات مشاهده شده لکن مستور نماند که امامزاده‌ای که انسان به اطمینان خاطر محض درک فیوضات و کشف کربات بار سفر بندد و شدّ رحال کند به سمت قبر شریفش باید دو مطلب را اول درست کرده و آنگاه قصد مقصد کند؛ اول: جلالت قدر و عظمت شأن صاحب آن مرقد علاوه بر شرافت نسب آنچه از کتاب احادیث و انساب و تواریخ معلوم شود. دوم: معلوم بودن قبر آن سیدجلیل و صحت نسبت قبر به او و جمع بین این دو بسیار کم است و ما در کتاب هدیه الزائر به ذکر جمعی از ایشان اشاره کردیم و در نفثه المصدور و منتهی الامال اشاره به محسن بن حسین نمودیم و چون این کتاب را گنجایش ذکر نیست اقتصار می‌کنیم به ذکر دو نفر از ایشان؛
اول سیده جلیله معظمه حضرت فاطمه بنت موسی بن جعفر که به حضرت معصومه شهرت دارد و قبر شریف در بلده طیبه قم معروف و مشهور است و دارای قبه عالیه و ضریح و صحن‌های متعدده و خدمه بسیار و موقوفات کثیره است و روشنی چشم اهل قم و معاذ و ملاذ عامّه خلق است و در هر سال جماعت بسیاری از بلاد بعیده شدّ رحال کنند و تعب سفر کشند به جهت درک فیوضات از زیارت آن معظمه و فضیلت و جلالت آن حضرت از اخبار بسیار ظاهر می شود.
شیخ صدوق به سند حسن کالصحیح از سعد بن سعد روایت کرده که از حضرت امام رضا علیه السلام سئوال نمود از فاطمه بنت موسی بن جعفر(ع). فرمود که هر که او را زیارت کند از برای اوست بهشت و به سند معتبر دیگر از فرزند آن حضرت امام محمد تقی(ع) منقول است که هر که عمّه مرا در قم زیارت کند پس از برای اوست بهشت.
علامه مجلسی از بعضی از کتب زیارات نقل کرده که علی بن ابراهیم از پدرش از سعد اشعری قمی از امام رضا(ع) روایت کرده که آن حضرت فرمود: ای سعد نزد شما قبری هست از ما. سعد گفت: گفتم فدایت شوم قبر فاطمه دختر امام موسی را می‌فرمایید؟ فرمودند: بلی «من زارها عارفا بحقها فله الجنه»؛ هرکه او را زیارت کند و حق او را بشناسد از برای اوست بهشت.
منبع: مفاتیح الجنان ص ۱۱۰۶
