شیعه نیوز:
پرسش
نام چند نفر از کسانی که در زمان پیامبر سنگسار شدند و در کدام کتاب معتبر در باره این موضوع نوشته شده و تعداد آنها چند نفر است؟
پاسخ اجمالی
به دلیل دشوار بودن اثبات موضوع حکم سنگسار، چنین حکمی به ندرت اجرا می شود، اما گزارش های تاریخی در ارتباط با اجرای چند مورد از آن در زمان پیامبر ( صلی الله علیه و آله و سلم ) وجود دارد که سنگسار کردن ماعز، مرد و زنی یهودی، فردی به نام اسلمی، زنی از قبیله بنی غامد و زنی از قبیله جهینه، از آن جمله است.
پاسخ تفصیلی
با توجه به این که شرایط اثبات جرمی که مرتکب آن، محکوم به مجازات سنگسار می شود، بسیار دشوار است، عملاً اجرای این حد الاهی به ندرت اتفاق می افتد، اما با این وجود، گزارش های تاریخی، حکایت از چند مورد اجرای آن در زمان پیامبر ( صلی الله علیه و آله و سلم ) دارد که به نمونه هایی از آن اشاره می کنیم:
روایت شده که پیامبر ( صلی الله علیه و آله و سلم ) همان طور که ماعز را با اقرارش سنگسار کرد، این حکم را در مورد دو زن از قبیله های بنی غامد و جهینه نیز با اقرارشان اجرا نمود.
جابر بن سمره نقل می کند که من در همان روز جمعه ای که فردی به نام اسلمی سنگسار شد، از پیامبر ( صلی الله علیه و آله و سلم ) شنیدم که می فرمود ... .
در ارتباط با بخش دیگر پرسشتان، باید گفت که یافتن کتابی که موضوع آن منحصر به سنگسارهای زمان پیامبر باشد، دشوار بوده و به احتمال زیاد چنین کتابی وجود ندارد، اما نقل های تاریخی آن در کتب روایی و تاریخی درج شده که مواردی از آن را خدمتتان عرضه داشتیم. این موضوع در ضمن کتب استدلالی فقهی نیز مورد بررسی و کنکاش قرار گرفته است که به عنوان نمونه، می توانید به کتاب گرانسنگ جواهر الکلام مراجعه فرمایید.[6]
در ضمن، اگر شما واژه "الرجم" را در فهرست های موجود در نرم افزار "جامع فقه اهل البیت" مورد جست و جو قرار دهید، به سرفصل هایی که اندیشمندان دینی در آن، به موضوع سنگسار پرداخته اند، دست خواهید یافت.
در نهایت، باید به این نکته توجه داشت که اجرای این حکم که موضوع آن به ندرت ممکن است بدون اقرار متهم ثابت شود، هرچند در نگاه اول، خشن به نظر می رسد، اما اگر مرتکب چنین جرمی، توبه نموده[7] و سپس حکم اجرا شود، گناه او پاک شده و جایگاهش در بهشت خواهد بود.[8]
[1] کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ج 7، ص 185، ح 5، دار الکتب الإسلامیة، تهران، 1365 هـ ش.
[2] احسائی، ابن ابی جمهور، عوالی اللئالی، ج 1، ص 455، ح 193، انتشارات سید الشهداء، قم، 1405 هـ ق.
[3] مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج 21، ص 366، مؤسسة الوفاء، بیروت، 1404 هـ ق.
[4] عوالی اللئالی، ج 3، ص 441.
[5] بحار الانوار، ج 36، ص 239، ح 38.
[6] نجفی، محمد بن حسن، جواهر الکلام فی شرح شرائع الاسلام، ج 41، ص 323-318، دار إحیاء التراث العربی، بیروت، چاپ هفتم.
[7] گفتنی است که از نظر فقهی اگر انسان اقرار به زنا کند و پس از آن توبه نماید امام مىتواند او را عفو کند اما اگر زنا به شهود ثابت شود توبه سودى برای اسقاط حد ندارد و اگر پیش از ثبوت و گواهى شاهدان توبه کند حد هم ساقط مىشود. نک: ترجمه و شرح تبصرة المتعلمین فی أحکام الدین، ج2، ص 729؛ معرفة، محمد هادی، تعلیق و تحقیق حول کتاب القضاء، ص: 405؛ المؤمن القمی، محمد، مبانی تحریر الوسیلة، ج2، ص: 139؛ جواهر الکلام فی شرح شرائع الإسلام، ج41، ص: 581.
[8] محدث نوری، مستدرک الوسائل، ج 9، ص 120، ح 10415، مؤسسة آل البیت، قم، 1408 هـ ق.
T
