بند کن این نفس هوس باز را در ره خود کشت مکن خار را
ره به حقیقت نتوانی سپرد تا ندری پرده پندار را
زنده به دل باش اگرت آرزوست زندگی مردم بیدار را
پادشه ملک وجودی مکن بندگی درهم و دینار را
بندگی همیشه به معنی سر به سجود گذاشتن و کمر به رکوع خم کردن یا ذکر به لب داشتن نیست، بندگی گاهی سرپیچی از خواسته ای است که دنیای ما را می سازد، انتخاب بین دنیا و دنیاست، دنیایی که داریم و دنیایی که خواهیم داشت. و این سرپیچی انتخاب معبود را نشانه است، سرپیچی از دنیا و یا دنیا، انتخاب بنده یا الله است. نفی عبادت غیر خدا و سر پیچی از رضایت آن در آیات و روایات متعددی آمده است که در این جا به بعضی از آنها اشاره می کنیم.
وَاتَّخَذُوا مِن دُونِ اللَّهِ آلِهَةً لِّيَكُونُوا لَهُمْ عِزًّا.
كَلَّا سَيَكْفُرُونَ بِعِبَادَتِهِمْ وَيَكُونُونَ عَلَيْهِمْ ضِدًّا(1)
و به جاى خدا معبودانى اختيار كردند تا براى آنان [مايه] عزت باشد. نه چنين است به زودى [آن معبودان] عبادت ايشان را انكار مىكنند و دشمن آنان مىگردند
امام صادق -علیه السلام- در تفسیر آیه فرمودند:
مقصود از عبادت در این آیه، رکوع و سجود نیست بلکه منظور اطاعت و فرمانبرداری از مردان صاحب مقام است.
هرکس مخلوق را در معصیت خالق اطاعت کند به عبودیتش تن داده و او را بندگی کرده است.(2)
حضرت علی -علیه السلام- می فرمایند:
انسان جاهل بنده و مطیع شهوات خویش است.(3)
1- سوره مریم، آیه 81و82
2- تفسیر برهان، ص665
3- فرست غرر، ص185
T
