شیعه نیوز:
پرسش
تفاوت جایگاه حضرت مریم( سلام الله علیها ) در قرآن و کتاب مقدس در چیست؟
پاسخ اجمالی
تورات، انجیل و قرآن کریم کتاب‌هایی هستند که از سوی خداوند -توسط انبیا- به بشر عرضه شده‌اند. به اعتقاد ما مسلمانان قرآن تا به امروز مصون از هرگونه خطا و تحریفی بوده است، ولی تورات و انجیل که امروزه در یک کتاب، به عنوان کتاب مقدس خوانده می‌شود، دچار تحریفاتی شده و درست و نادرست در آن به هم گره خورده‌اند. البته با وجود تحریف، بسیاری از موارد موجود در کتاب مقدس را می‌توان تأیید کرد و الهی بودن برخی از آیات آن به وضوح قابل مشاهده است.
در مورد داستان مریم( سلام الله علیها ) قرآن و کتاب مقدس نیز هم‌خوانی‌های بسیاری دارند و تنها در برخی موارد با هم اختلاف دارند.
در یک نگاه کلی می‌توان جایگاه مریم( سلام الله علیها ) در قرآن و کتاب مقدس را این‌گونه بیان کرد:
حضرت مریم( سلام الله علیها ) در قرآن مستقلاً اعتبار و منزلتی دارد، آیات قرآن به وضوح می‌فرمایند که مریم( سلام الله علیها ) بدون عیسی( علیه السلام ) نیز شخصیتی با فضیلت است. قرآن کریم در آیات بسیاری این مطلب را تأیید می‌کند. اما این نگاه در کتاب مقدس وجود ندارد. در کتاب مقدس تنها زمانی مریم( سلام الله علیها ) مورد بحث و گفت‌وگو قرار می‌گیرد که سخن و مسئله‌ای از حضرت عیسی( علیه السلام ) در میان باشد. البته ما منکِر شخصیت مریم( سلام الله علیها ) در نگاه کتاب مقدس نیستیم؛ زیرا او کاملاً مورد احترام و قدیس برای مسیحیان است، اما نکته مورد تأکید ما این است که مریم( سلام الله علیها ) به جهت مادر بودن برای عیسی( علیه السلام ) این چنین ارزشی را پیدا کرده است، ولی در قرآن مریم بدان جهت که مریم بوده، ارزشمند است، نه از آن‌رو که مارد عیسی( علیه السلام ) است.
پاسخ تفصیلی
تورات، انجیل و قرآن کریم کتاب‌هایی هستند که از سوی خداوند -توسط انبیا- به بشر عرضه شده‌اند. به اعتقاد ما مسلمانان قرآن تا به امروز مصون از هرگونه خطا و تحریفی بوده است، ولی تورات و انجیل که امروزه در یک کتاب، به عنوان کتاب مقدس خوانده می‌شود، دچار تحریفاتی شده و درست و نادرست در آن به هم گره خورده‌اند. البته با وجود تحریف، بسیاری از موارد موجود در کتاب مقدس را می‌توان تأیید کرد و الهی بودن برخی از آیات آن به وضوح قابل مشاهده است.
قرآن و کتاب مقدس اشتراکات و اختلافاتی با یکدیگر دارند. گاه هر دو بر موضوعی تأکید دارند؛ گاه در مسئله‌ای اختلاف دارند. ما مسلمانان، قرآن را اصل می‌دانیم و تنها مواردی که تضاد با قرآن نداشته باشد را می‌پذیریم.
در داستان حضرت مریم( سلام الله علیها ) نیز همین سیاق وجود دارد؛ برخی قسمت‌ها کاملاً با یکدیگر همخوانی دارند، در برخی قسمت‌ها، هر یک بحثی جداگانه را مطرح می‌کنند و دیگری در مورد آن ساکت است. اما در مورد این داستان، تناقضی بین این دو وجود ندارد.
حال داستان را از ابتدا با توجه به هر دو کتاب نقل می‌کنیم:
در مورد تولد حضرت مریم( سلام الله علیها ) کتاب مقدس مطلبی ندارد، بلکه قدیمی‌ترین داستان در مورد مریم، اشاره به حامله شدن ایشان است که در ادامه به آن اشاره خواهیم کرد. اما قرآن داستان مریم( سلام الله علیها ) را از تولد او و نذر مادرش بیان می‌کند: «[یاد کنید] هنگامى که همسر عمران گفت: پروردگارا! براى تو نذر کردم که آنچه را در شکم خود دارم [براى خدمت خانه تو از ولایت و سرپرستى من] آزاد باشد، بنابراین از من بپذیر یقیناً تو شنوا و دانایى. زمانى که او را زایید، گفت: پروردگارا! من او را دختر زاییدم. و خدا به آنچه او زایید داناتر بود و آن پسر [که زاییدن او را آرزو داشت، در کرامت، عظمت، ارزش و شخصیت] مانند این دختر نیست [پس در مقام نام گذاریش گفت:] البته من نامش را «مریم» نهادم، و او و فرزندانش را از خطرات مهلک و وسوسههاى بنیان برانداز شیطان رانده شده به پناه تو مىآورم. پس پروردگارش او را به صورت نیکویى پذیرفت، و به طرز نیکویى نشو و نما داد».[1]
طبق نذر مادر، مریم( سلام الله علیها ) برای خدمت در معبد، به آن‌جا برده شد و از علما و بزرگان بنی اسرائیل خواسته شد تا سرپرستی او را بر عهده گیرند.[2] از آن‌جا که مریم فرزند عمران و از خانواده بزرگی بود، برای کفالت و سرپرستی او مدّعیانی پیدا شد، تا این‌که قرعه انداختند و این قرعه به نام زکریا( علیه السلام ) در آمد و او در حالی‌که فرزندی نداشت، سرپرستی مریم( سلام الله علیها ) را به عهده گرفت.[3] حضرت مریم به بیت المقدس رفت و در قسمت شرقی آن‌جا محوطه‌ای را برای خود آماده ساخت و در آن‌جا به عبادت پرداخت.[4] وی در این دوران مورد لطف و عنایت الهی قرار گرفت به گونه‌ای که هرگاه زکریا در محل عبادت او حاضر می‌شد، طعام‌هایی را در نزد او می‌دید و مریم( سلام الله علیها ) در جواب این سؤال که اینها را از کجا آورده‌ای می‌گفت: اینها از جانب خداوند است.[5]
اینها موارد گفته شده در قرآن کریم بود، اما کتاب مقدس برای این دوره از زندگی مریم، مطلبی را بیان نمی‌کند.
داستان مریم( سلام الله علیها ) در کتاب مقدس، با بشارت تولد حضرت عیسی( علیه السلام ) به مریم( سلام الله علیها ) آغاز می‌شود که در قسمت گفت‌وگوی جبرئیل و مریم، خواهد آمد. این بشارت را قرآن نیز یادآوری می‌کند: «(به یاد آورید) هنگامى را که فرشتگان گفتند: اى مریم! خداوند تو را به کلمه‌اى [وجود با عظمتى] از طرف خودش بشارت می‌دهد که نامش مسیح، عیسى پسر مریم است در حالى‌که در این جهان و جهان دیگر، صاحب شخصیّت خواهد بود و از مقرّبان (الهى) است».[6]
گفت‌وگویی میان مریم( سلام الله علیها ) و روح القدس که همان جبرئیل است، وجود دارد که در قرآن و کتاب مقدس، شباهت‌های بسیاری میان آنها وجود دارد و حتی شبیه‌ترین بخش از داستان حضرت مریم( سلام الله علیها ) است که میان این دو کتاب همخوانی وجود دارد: «و ما روح خود را به سوى او فرستادیم، پس براى او [به صورت] بشرى خوش اندام و معتدل نمودار شد. مریم گفت: همانا من از تو به [خداى] رحمان پناه مىبرم، اگر پرهیزکار هستى [از من فاصله بگیر.] گفت: جز این نیست که من فرستاده پروردگار تو هستم براى آنکه پسرى پاک و پاکیزه به تو ببخشم. گفت: چگونه براى من پسرى خواهد بود در حالى که نه هیچ بشرى با من ازدواج کرده است و نه بدکار بودهام. گفت: چنین است [که گفتى، ولى] پروردگارت فرموده است: این کار بر من آسان است».[7] در ادامه معجزاتی که برای مریم( سلام الله علیها ) هنگام وضع حمل رخ داد را بیان می‌کند.[8] «جبرئیل فرشته از جانب خدا ... فرستاده شد، نزد باکره‌ای ... و نام آن باکره مریم( سلام الله علیها ) بود. پس فرشته نزد او داخل شد و گفت: ... ای مریم! ترسان مباش، زیرا نزد خداوند نعمت یافته‌ای و اینک حامله شده پسری خواهی زایید و او را عیسی( علیه السلام ) خواهی نامید ... مریم به فرشته گفت: این چگونه می‌شود و حال آنکه مردی را نشناخته‌ام؟ فرشته در جواب وی گفت: روح القدس بر تو خواهد آمد و قوت حضرت اعلی بر تو سایه خواهد افکند ... ».[9]
قرآن و کتاب مقدس مریم( سلام الله علیها ) را در زمان حامله شدن عیسی( علیه السلام )، دختر باکره می‌دانستند: «مَرْیَمَ ابْنَتَ عِمْرانَ الَّتی أَحْصَنَتْ فَرْجَها فَنَفَخْنا فیهِ مِنْ رُوحِنا»؛[10] «جبرئیل فرشته از جانب خدا ... فرستاده شد، نزد باکره‌ای ... و نام آن باکره مریم بود».[11] اما بر اساس کتاب مقدس، مریم( سلام الله علیها ) اگرچه باکره بود ولی نامزدی داشت که نامش یوسف بود: «مریم به یوسف نامزد شده بود، قبل از آنکه با هم در آیند، او را از روح القدس حامله یافت».[12] به همین جهت، داستان‌هایی را نقل می‌کند که یوسف(شوهر مریم) وقتی حامله شدن مریم را دید گمان برد که مریم به او خیانت کرده، لذا خواست او را رها کند ولی در خواب، فرشته الهی بر او ظاهر گشته و بر او واقعیت را بیان داشت تا در نهایت مریم در نزد او باقی بماند.[13] اما قرآن به این مباحث نمی‌پردازد.
از سیاق آیات قرآن به خصوص «وَ لَمْ یَمْسَسْنی بَشَر»[14] بر می‌آید که در زمان حامله شدن به عیسی( علیه السلام ) او با کسی نامزد نبود. در قرآن آمده وقتی مریم( سلام الله علیها )، عیسی( علیه السلام ) را به دنیا آورد، به شدت توسط یهودیان مورد تهمت قرار گرفت؛ لذا روزه سکوت گرفته و به إذن الهی عیسی( علیه السلام ) در زمان کودکی لب به سخن می‌گشاید و بی‌گناهی مادر خود را به اثبات می‌رساند. [15] در مورد شوهر داشتن مریم( سلام الله علیها ) بعد از تولد عیسی( علیه السلام ) نیز قرآن حرفی نمی‌زند و بیان نمی‌کند که او تا آخر عمر چه کرده است؛ لذا نمی‌توان به صورت قطعی مطلبی را در این مورد از قرآن استشهاد کرد.
کتاب مقدس برای عیسی( علیه السلام ) برادرانی ذکر می‌کند که مادرشان مریم( سلام الله علیها ) بوده است؛ بنابراین، کتاب مقدس دلالت دارد که بعد از تولد عیسی( علیه السلام ) زندگی مریم و یوسف ادامه داشته و حتی فرزندانی از این زندگی به وجود آمده است.[16] البته این برادران از مؤمنان واقعی به عیسی( علیه السلام ) نبوده‌اند و کمی نگاه منفی به اینان وجود دارد.[17]
قرآن تنها چند روز اول زندگی عیسی( علیه السلام ) با مادرش را بیان می‌کند و از دوران نوجوانی و جوانی عیسی( علیه السلام ) که در کنار مادرش بوده سخن بسیار اندکی به میان می‌آورد.[18] اما کتاب مقدس، روز‌های اول زندگی عیسی( علیه السلام ) را با تفصیل ذکر می‌کند. داستان‌های بسیاری مانند دیدن ستاره عیسی( علیه السلام ) توسط زرتشتیان،[19] رفتن چوپانان به زیارت عیسی بنابر دستور فرشته وحی،[20] پدر و مادر عیسی( علیه السلام ) او را در هشتمین روز تولد برای انجام ختنه و قربانی به اورشلیم بردند،[21] سؤال و جواب او با علمای دین در دوازده سالگی در اورشلیم[22] و ... که در تمام اینها رد پاهای مختصری از مریم( سلام الله علیها ) نیز وجود دارد.
اما در یک نگاه کلی؛ مریم( سلام الله علیها ) از نگاه قرآن با مریم( سلام الله علیها ) در کتاب مقدس تفاوت دارد.
مریم( سلام الله علیها ) در قرآن مستقلاً دارای اعتبار و منزلت است:
«و به یاد آر زمانى را که ملائکه گفتند: اى مریم! بدان که خدا تو را براى اهدافى که دارد انتخاب و از میان همه زنان عالم برگزید، اى مریم! براى پروردگارت عبادت و سجده کن و با سایر رکوع کنندگان رکوع کن».[23]
«و پسر مریم و مادرش را نشانه [قدرت و رحمت خود] قرار دادیم و آن دو را در سرزمینى بلند که [داراى] جایگاهى مستقر [و امن] و آبى روان بود، جاى دادیم».[24]
اما در کتاب مقدس، ارزشمندی و اعتبار مریم( سلام الله علیها ) به جهت عیسی( علیه السلام ) است.
قرآن کریم، عیسی( علیه السلام ) را فرزند مادرش معرّفی می‌کند: «الْمَسیحَ ابْنَ مَرْیَم»[25] «عیسَى ابْنُ مَرْیَمَ»[26] اما در دو جای کتاب مقدس نسب‌نامه عیسی( علیه السلام ) را بیان می‌دارد و نسب او را به شوهر مریم( سلام الله علیها ) بر می‌گرداند[27] با این‌که اذعان دارد یوسف پدر واقعی عیسی( علیه السلام ) نیست.
این آیات به همراه آیاتی که قبلاً ذکر شد، به روشنی نشان می‌دهند که مریم( سلام الله علیها ) بدون عیسی( علیه السلام ) نیز شخصیتی با فضیلت و ارزشمند دارد. اما این نگاه در کتاب مقدس وجود ندارد و تنها زمانی مریم( سلام الله علیها ) مورد بحث و گفت‌وگو قرار می‌گیرد که سخن و مسئله‌ای از عیسی( علیه السلام ) در میان باشد. البته این به معنای انکار شخصیت مریم( سلام الله علیها ) در کتاب مقدس نیست؛ زیرا او کاملاً مورد احترام و قدیس برای مسیحیان است، اما نکته مهم این است که، حضرت مریم( سلام الله علیها ) به جهت مادر بودن برای عیسی( علیه السلام ) این چنین ارزشی را پیدا کرده است، ولی در قرآن کریم، مریم( سلام الله علیها ) بدان جهت که مریم( سلام الله علیها )، مریم است، ارزشمند است و این ارزش به سبب اعمال و کردار او است نه تنها به جهت مادر عیسی بودن.
[1]. آل عمران، 35-37.
[2]. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج 2، ص 544، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ اول، 1374ش.
[3]. آل عمران، 44: «(اى پیامبر!) این [قصه مریم و زکریا]، از خبرهاى غیبى است که به تو وحى می‌کنیم و تو در آن هنگام که قلم‌هاى خود را (براى قرعه‌کشى) به آب میافکندند تا کدام‌یک کفالت و سرپرستى مریم را عهده‌دار شود، و (نیز) به هنگامى که (دانشمندان بنى اسرائیل، براى کسب افتخار سرپرستى او،) با هم کشمکش داشتند، حضور نداشتى و همه اینها، از راه وحى به تو گفته شد».
[4]. مریم، 16: «و در این کتاب (آسمانى)، مریم را یاد کن، آن هنگام که از خانواده‌اش جدا شد، و در ناحیه شرقى (بیت المقدس) قرار گرفت».
[5]. آل عمران، 37: «... هر زمان زکریا وارد محراب او می‌شد، غذاى مخصوصى در آن‌جا می‌دید. از او پرسید: اى مریم! این را از کجا آورده‌اى؟! گفت: این از سوى خداست. خداوند به هر کس بخواهد، بی‌حساب روزى می‌دهد».
[6]. آل عمران، 45.
[7] مریم، 17 – 21.
[8]. ر.ک: مریم، 22 – 26.
[9]. لوقا، 1: 27 – 34.
[10]. تحریم، 12: «[نیز] مریم دختر عمران [را مثل زده است] که دامان خود را پاک نگه داشت و در نتیجه از روح خود در او دمیدیم».
[11]. لوقا، 1: 27.
[12]. متی، 1: 18.
[13]. متی، 1: 19- 21.
[14]. آل عمران، 47.
[15]. مریم، 26 - 32: «(از این غذاى لذیذ) بخور و (از آن آب گوارا) بنوش و چشمت را (به این مولود جدید) روشن دار! و هر گاه کسى از انسان‌ها را دیدى، (با اشاره) بگو: من براى خداوند رحمان روزه‌اى نذر کرده‌ام بنا بر این امروز با هیچ انسانى هیچ سخن نمی‌گویم! (و بدان که این نوزاد، خودش از تو دفاع خواهد کرد!) (مریم) در حالى که او را در آغوش گرفته بود، نزد قومش آورد گفتند: اى مریم! کار بسیار عجیب و بدى انجام دادى! اى خواهر هارون! نه پدرت مرد بدى بود، و نه مادرت زن بد کاره‌اى!! (مریم) به او اشاره کرد گفتند: چگونه با کودکى که در گاهواره است سخن بگوییم؟!
(ناگهان عیسى زبان به سخن گشود و) گفت: من بنده خدایم او کتاب (آسمانى) به من داده و مرا پیامبر قرار داده است! و مرا- هر جا که باشم- وجودى پربرکت قرار داده و تا زمانى که زنده‌ام، مرا به نماز و زکات توصیه کرده است! و مرا نسبت به مادرم نیکوکار قرار داده و جبّار و شقى قرار نداده است!».
[16]. مرقس، 3: 31؛ «پس برادران و مادر او آمدند و بیرون ایستاده، فرستادند تا او را طلب کنند ... ».
[17] یوحنا، 7: 5: «زیرا که برادرانش نیز به او ایمان نیاورده بودند».
[18]. به عنوان مثال: مائده، 75: « مَا الْمَسیحُ ابْنُ مَرْیَمَ إِلاَّ رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِ الرُّسُلُ وَ أُمُّهُ صِدِّیقَةٌ کانا یَأْکُلانِ الطَّعام» ؛ « مسیح پسر مریم جز پیامبرى نبود، که پیامبرانى پیش از او بودهاند، و مادرش زنى راستگوى بود که هر دو غذا مىخوردند».
[19]. متی، 2: ا – 12.
[20]. لوقا، 2: 8 – 17.
[21]. لوقا، 2: 21 – 27.
[22]. لوقا، 2: 41 – 48.
[23]. آل عمران، 42 – 43.
[24]. مؤمنون، 50.
[25]. توبه، 31 ؛ مائده، 17 و ... .
[26]. مریم، 34 ؛ احزاب، 7 و ... .
[27]. متی، 1: 1 – 16 ؛ لوقا، 3: 23 – 38.
آیات مرتبط
سوره آل عمران (35) : إِذْ قَالَتِ امْرَأَتُ عِمْرَانَ رَبِّ إِنِّي نَذَرْتُ لَكَ مَا فِي بَطْنِي مُحَرَّرًا فَتَقَبَّلْ مِنِّي ۖ إِنَّكَ أَنْتَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ
سوره آل عمران (36) : فَلَمَّا وَضَعَتْهَا قَالَتْ رَبِّ إِنِّي وَضَعْتُهَا أُنْثَىٰ وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا وَضَعَتْ وَلَيْسَ الذَّكَرُ كَالْأُنْثَىٰ ۖ وَإِنِّي سَمَّيْتُهَا مَرْيَمَ وَإِنِّي أُعِيذُهَا بِكَ وَذُرِّيَّتَهَا مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّجِيمِ
سوره آل عمران (37) : فَتَقَبَّلَهَا رَبُّهَا بِقَبُولٍ حَسَنٍ وَأَنْبَتَهَا نَبَاتًا حَسَنًا وَكَفَّلَهَا زَكَرِيَّا ۖ كُلَّمَا دَخَلَ عَلَيْهَا زَكَرِيَّا الْمِحْرَابَ وَجَدَ عِنْدَهَا رِزْقًا ۖ قَالَ يَا مَرْيَمُ أَنَّىٰ لَكِ هَٰذَا ۖ قَالَتْ هُوَ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ ۖ إِنَّ اللَّهَ يَرْزُقُ مَنْ يَشَاءُ بِغَيْرِ حِسَابٍ
سوره آل عمران (42) : وَإِذْ قَالَتِ الْمَلَائِكَةُ يَا مَرْيَمُ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَاكِ وَطَهَّرَكِ وَاصْطَفَاكِ عَلَىٰ نِسَاءِ الْعَالَمِينَ
سوره آل عمران (43) : يَا مَرْيَمُ اقْنُتِي لِرَبِّكِ وَاسْجُدِي وَارْكَعِي مَعَ الرَّاكِعِينَ
سوره آل عمران (44) : ذَٰلِكَ مِنْ أَنْبَاءِ الْغَيْبِ نُوحِيهِ إِلَيْكَ ۚ وَمَا كُنْتَ لَدَيْهِمْ إِذْ يُلْقُونَ أَقْلَامَهُمْ أَيُّهُمْ يَكْفُلُ مَرْيَمَ وَمَا كُنْتَ لَدَيْهِمْ إِذْ يَخْتَصِمُونَ
سوره آل عمران (45) : إِذْ قَالَتِ الْمَلَائِكَةُ يَا مَرْيَمُ إِنَّ اللَّهَ يُبَشِّرُكِ بِكَلِمَةٍ مِنْهُ اسْمُهُ الْمَسِيحُ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ وَجِيهًا فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ وَمِنَ الْمُقَرَّبِينَ
سوره آل عمران (47) : قَالَتْ رَبِّ أَنَّىٰ يَكُونُ لِي وَلَدٌ وَلَمْ يَمْسَسْنِي بَشَرٌ ۖ قَالَ كَذَٰلِكِ اللَّهُ يَخْلُقُ مَا يَشَاءُ ۚ إِذَا قَضَىٰ أَمْرًا فَإِنَّمَا يَقُولُ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ
سوره مريم (16) : وَاذْكُرْ فِي الْكِتَابِ مَرْيَمَ إِذِ انْتَبَذَتْ مِنْ أَهْلِهَا مَكَانًا شَرْقِيًّا
سوره مريم (17) : فَاتَّخَذَتْ مِنْ دُونِهِمْ حِجَابًا فَأَرْسَلْنَا إِلَيْهَا رُوحَنَا فَتَمَثَّلَ لَهَا بَشَرًا سَوِيًّا
سوره مريم (18) : قَالَتْ إِنِّي أَعُوذُ بِالرَّحْمَٰنِ مِنْكَ إِنْ كُنْتَ تَقِيًّا
سوره مريم (19) : قَالَ إِنَّمَا أَنَا رَسُولُ رَبِّكِ لِأَهَبَ لَكِ غُلَامًا زَكِيًّا
سوره مريم (20) : قَالَتْ أَنَّىٰ يَكُونُ لِي غُلَامٌ وَلَمْ يَمْسَسْنِي بَشَرٌ وَلَمْ أَكُ بَغِيًّا
سوره مريم (21) : قَالَ كَذَٰلِكِ قَالَ رَبُّكِ هُوَ عَلَيَّ هَيِّنٌ ۖ وَلِنَجْعَلَهُ آيَةً لِلنَّاسِ وَرَحْمَةً مِنَّا ۚ وَكَانَ أَمْرًا مَقْضِيًّا
سوره مريم (22) : فَحَمَلَتْهُ فَانْتَبَذَتْ بِهِ مَكَانًا قَصِيًّا
سوره مريم (23) : فَأَجَاءَهَا الْمَخَاضُ إِلَىٰ جِذْعِ النَّخْلَةِ قَالَتْ يَا لَيْتَنِي مِتُّ قَبْلَ هَٰذَا وَكُنْتُ نَسْيًا مَنْسِيًّا
سوره مريم (24) : فَنَادَاهَا مِنْ تَحْتِهَا أَلَّا تَحْزَنِي قَدْ جَعَلَ رَبُّكِ تَحْتَكِ سَرِيًّا
سوره مريم (25) : وَهُزِّي إِلَيْكِ بِجِذْعِ النَّخْلَةِ تُسَاقِطْ عَلَيْكِ رُطَبًا جَنِيًّا
سوره مريم (26) : فَكُلِي وَاشْرَبِي وَقَرِّي عَيْنًا ۖ فَإِمَّا تَرَيِنَّ مِنَ الْبَشَرِ أَحَدًا فَقُولِي إِنِّي نَذَرْتُ لِلرَّحْمَٰنِ صَوْمًا فَلَنْ أُكَلِّمَ الْيَوْمَ إِنْسِيًّا
سوره مريم (27) : فَأَتَتْ بِهِ قَوْمَهَا تَحْمِلُهُ ۖ قَالُوا يَا مَرْيَمُ لَقَدْ جِئْتِ شَيْئًا فَرِيًّا
سوره مريم (28) : يَا أُخْتَ هَارُونَ مَا كَانَ أَبُوكِ امْرَأَ سَوْءٍ وَمَا كَانَتْ أُمُّكِ بَغِيًّا
سوره مريم (29) : فَأَشَارَتْ إِلَيْهِ ۖ قَالُوا كَيْفَ نُكَلِّمُ مَنْ كَانَ فِي الْمَهْدِ صَبِيًّا
سوره مريم (30) : قَالَ إِنِّي عَبْدُ اللَّهِ آتَانِيَ الْكِتَابَ وَجَعَلَنِي نَبِيًّا
سوره مريم (31) : وَجَعَلَنِي مُبَارَكًا أَيْنَ مَا كُنْتُ وَأَوْصَانِي بِالصَّلَاةِ وَالزَّكَاةِ مَا دُمْتُ حَيًّا
سوره مريم (32) : وَبَرًّا بِوَالِدَتِي وَلَمْ يَجْعَلْنِي جَبَّارًا شَقِيًّا
T
