شیعه نیوز:
پاسخ اجمالی
این آیه مورد استشهاد - حتی اگر معنایش نماز باشد و نه مناجات چنانچه در برخی تفاسیر آمده- در مورد صدای بسیار زیاد و کوتاه بودن آن است.
در روایات آمده است:
الف. اسحاق بن عمار از امام صادق( علیه السلام ) نقل می‌کند: جهر به نماز یعنی بلند کردن صدا و تخافت یعنی صدایی که با گوشَت نمی‌شنوی پس صدایت در نماز بین این دو باشد (نه داد و هوار باشد و نه حدیث نفس).[1]
ب. همچنین، آن‌حضرت در تفسیر آیه مذکور فرمود: اخفات صدایی است که خودت هم نشنوی و جهر به نماز، یعنی صدایت را بیش از حدّ بالا ببری.[2]
بر این اساس، معنای آیه شریفه این است: در نمازهای صبح و مغرب و عشاء که باید نماز را بلند بخوانیم، نباید صدایمان از حدّ متعادل بلندتر باشد و به داد و هوار تبدیل شود، همچنین در نماز ظهر و عصر که باید آهسته خوانده شود، نباید به حدّی کوتاه باشد حتی خودمان هم صدای خویشتن را احساس نکنیم.
[1]. «عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ عَمَّارٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ( علیه السلام ) فِی قَوْلِهِ: وَ لا تَجْهَرْ بِصَلاتِکَ وَ لا تُخافِتْ بِها قَالَ: الْجَهْرُ بِهَا رَفْعُ الصَّوْتِ- وَ التَّخَافُتُ مَا لَمْ تَسْمَعْ بِأُذُنِکَ- وَ اقْرَأْ مَا بَیْنَ ذَلِک»، قمى، على بن ابراهیم، تفسیر القمی، محقق، مصحح، موسوى جزائرى، طیّب، ج 2، ص 30، دار الکتاب، قم، چاپ سوم، 1404 ق.
[2]. «عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ لا تَجْهَرْ بِصَلاتِکَ وَ لا تُخافِتْ بِها قَالَ الْمُخَافَتَةُ مَا دُونَ سَمْعِکَ وَ الْجَهْرُ أَنْ تَرْفَعَ صَوْتَکَ شَدِیداً»، کلینى، محمد بن یعقوب، کافی، محقق، مصحح، غفارى، على اکبر، آخوندى، محمد، ج 3، ص 316، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ چهارم، 1407 ق.
آیات مرتبط
سوره الإسراء (110) : قُلِ ادْعُوا اللَّهَ أَوِ ادْعُوا الرَّحْمَٰنَ ۖ أَيًّا مَا تَدْعُوا فَلَهُ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَىٰ ۚ وَلَا تَجْهَرْ بِصَلَاتِكَ وَلَا تُخَافِتْ بِهَا وَابْتَغِ بَيْنَ ذَٰلِكَ سَبِيلًا
T
