شیعه نیوز: این موضوع میتواند دلایل مختلفی داشته باشد. موارد ذیل میتواند به عنوان احتمال مطرح شود:
1. اجمالاً یعقوب( علیه السلام ) آگاه بود که یوسف( علیه السلام ) زنده است، اما نمیدانست که او در چه وضعیتی به سر میبرد و اندوهش نیز به همین دلیل بود. در این صورت، اگر یوسف( علیه السلام ) تنها خبر از زنده بودن خود میداد چیزی به دانش پدر نمیافزود، اما اگر موقعیت اجتماعی خویش را نیز به اطلاع پدر میرساند، طبیعتاً اندوه او کاهش یافته و شاید دیگر بعد از آن، برادران یوسف( علیه السلام ) هنگامی که اندوه پدر را نمیدیدند، در صدد بازسازی معنوی خویش برنمیآمدند.
2. اگر خبر جایگاه اجتماعی یوسف( علیه السلام ) از همان ابتدا به کنعانیان میرسید، شاید برادران یوسف( علیه السلام ) که یک بار به دلیل حسد او را در چاه افکنده بودند، بار دیگر به بهانهای به مصر مسافرت کرده و با بدخواهان یوسف( علیه السلام ) همراه شده و موقعیت او را که به تدریج در حال تحکیم بود با خطر روبرو میکردند و به دنبال آن، اختلاف میان یوسف( علیه السلام ) و برادرانش نه تنها از میان نمیرفت، بلکه افزایش هم مییافت و نیز ابلاغ رسالت الهی از جانب یوسف( علیه السلام ) به مصریان را دچار چالش میکرد.
3. مشکلاتی که برای یعقوب( علیه السلام ) و خانوادهاش پدید آمده بود، در روایتی ناشی از موضوعی اعلام شده است که قبل از آن در این خانه و خانواده به وجود آمده بود که اجمال آن از این قرار است:
یعقوب( علیه السلام ) هر روز گوسفندی را میکشت که هم غذای خود و خانوادهاش را با آن تأمین کرده و هم بخشی از آن‌را به عنوان صدقه به نیازمندان میداد. روزی فقیر گرسنه روزه‌داری به خانه ایشان آمده و درخواست غذا کرد. اهل خانه این سائل را دروغ‌گو پنداشته و با آن‌که قسمتی از غذا هنوز باقی مانده بود او را گرسنه از آن‌جا راندند. خدا در قبال این عمل (با آن‌که یعقوب ع نقش مستقیمی نیز در آن نداشت) این خانواده را دچار مشکلاتی نمود که از جمله آنها دوری یعقوب( علیه السلام ) از فرزندش یوسف( علیه السلام ) بود.[1]
با فرض پذیرش این نقل، یوسف( علیه السلام ) که خود نیز پیامبری الهی بود، وظیفه نداشت که تا رسیدن زمان مناسبی که اعلام آن بر عهده پروردگار بود، خانوادهاش را از وضعیت خود آگاه سازد.
[1]. شیخ صدوق، علل الشرایع، ج 1، ص 45، قم، کتاب فروشی داوری، 1385 ش.
آیات مرتبط
سوره يوسف (56) : وَكَذَٰلِكَ مَكَّنَّا لِيُوسُفَ فِي الْأَرْضِ يَتَبَوَّأُ مِنْهَا حَيْثُ يَشَاءُ ۚ نُصِيبُ بِرَحْمَتِنَا مَنْ نَشَاءُ ۖ وَلَا نُضِيعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِينَ
T
