به گزارش «شیعه نیوز»، حجت الاسلام والمسلمین شیخ «جعفر الهلالی» خطیب توانا، نویسندۀ برجسته و ادیب گرانقدر شیعه دار فانی را وداع گفت.
این خطیب برجسته در روز چهارشنبه هفتم خرداد 1398 ش. (مصادف با شب بیست و سوم ماه مبارک رمضان 1440 ق.) در شهر نجف اشرف دیده از جهان فرو بست.
مراسم تشییع و دفن مرحوم شیخ جعفر الهلالی در نجف برگزار شد.
* مراسم ترحیم در قم
دو شب قبل از ارتحال شیخ جعفر الهلالی، همسر برادر او علامه شیخ «باقر الهلالی» نیز در نجف اشرف درگذشت. آن بانوی مؤمنه مادر حجت الاسلام شیخ «مسلم هلالی» و مداح اهل بیت آقای «حسین الهلالی» بود.
به مناسبت درگذشت مرحوم شیخ جعفر الهلالی و نیز آن بانوی محترمه، مراسم ترحیمی روز دوشنبه 13 خرداد 1398 (مصادف با 28 رمضان المبارک 1440) در قم برگزار می شود.
این مراسم از ساعت 6 تا 8 بعدازظهر در مسجد امام رضا علیه السلام (موکب النجف الاشرف) واقع در گذرخان قم برپا خواهد گردید.
* شیخ جعفر الهلالی که بود؟
جعفر الهلالی در خانواده ای اهل فضل، دانش و ادب، به سال ۱۳۴۶(یا ۱۳۵۱ ق.) در شهر "بصره" کشور عراق متولد شد. خاندان او اصالتاً اهل منطقه شیعه نشین "احساء" عربستان و پدرش شیخ «عبدالحمید هلالی» (متوفای ۱۴۰۶ ق.) از خطبای معروف روزگارش بود.
جعفر جوان مقدمات علوم دینی را در بصره خواند و سپس همراه پدر گرامی اش راهی نجف اشرف شد. وی در آن حوزه علمیه عریق، از محضر علماء و اساتیدی مانند حضرات حجج اسلام و آیات «سید احمد الاحسایی»، شیخ «حسین الفرطوسی»، «سید محمدجواد العاملی»، شیخ «علی زین الدین»، «سید حسین بحرالعلوم»، شیخ «علی التاروتی» و «سید محمدتقی الحکیم» بهره علمی کسب نمود. مدتی نیز در "کلیه الفقه" درس خواند و مدرک کارشناسی دریافت کرد.
او در کنار تحصیل دانش های حوزوی، در زمینه فن خطابه و اصول وعظ و ارشاد از محضر اساتیدی چند بهره گرفت و در این زمینه بسیار توانمند گشت؛ به گونه ای که در عراق، بحرین، کویت، احساء، قطیف و... منبرهای پرباری داشت و به نشر معارف نورانی مکتب اهل بیت(ع) می پرداخت.
با فشار رژیم بعثی عراق بر شهروندان شیعه این کشور، شیخ جعفر راهی ایران شد. وی چند سال در شهر مقدس قم ساکن بود و سپس راهی کشور سوریه شد و در "دمشق" ماندگار گشت.
با سقوط صدام و در سالیان اخیر، شیخ جعفر الهلالی به عراق بازگشت و در نجف اشرف و کوفه به انجام وظایف دینی خود ادامه داد.
او علاوه بر خطابه و منبر، ادیبی توانمند و نویسنده ای خوش ذوق و پرتلاش نیز بود؛ لذا علاوه بر اشعار زیبایی که سروده تألیفات متعددی در زمینۀ تاریخ، فلسفه، تفسیر، سیره، کلام و عقاید از خود بر جای گذاشته و مقالات بسیاری نیز نگاشته است.
معروف ترین اثر وی "دائرة المعارف شعرای حسینی " (نام به زبان اصلی: معجم شعراء الحسین علیه السلام) است که به همراه دانشمند فقید علامه «عبدالهادی الفضلی» نگاشت و تا جلد ۵ آن منتشر شده است. "الملحمة العلویة"، "بحوث فی تفسیر القرآن"، "من حیاة و سیرة المعصومین الاربعة عشر(ع)"، "الاذواء و الاذوات"، "المورخین"، "مستدرکات الکنی و الالقاب محدث قمی"، "تراجم النساء"، "المجالس الحسینیة"، "الأولیات فی الأخبار و الأحداث"، "الأدب العربی في الأحساء"، "الداماد محمدباقر؛ سیرته و شخصیته" (درباره میرداماد)،" منهج دیکارت"، "محاکمات تاریخیة" و "دیوان شعر" از تألیفات مطبوع و مخطوط وی است.
درگذشت این مولف پرتلاش و خادم مکتب اهل بیت(ع) را تسلیت عرض می کنیم و برای او علو درجات و حشر با موالیان طاهرینش را آرزومندیم.
منابع:
ــ خطباء المنبر، ج۱، ص ۱۶۴
ــ معجم رجال الفکر و الادب فی النجف، ج۳، ص ۱۳۳۳
ــ معجم الادباء من العصر الجاهلی حتی سنة ۲۰۰۲، ج۲، ص۳۴.
