به گزارش «شیعه نیوز»، آیا واقعا روسیه برای بازگرداندن خاندان قذافی به راس قدرت در لیبی تلاش می کند؟ تمام شاخص ها این موضوع را نشان می دهد. اختلافات میان فرانسه و ایتالیا چه در مورد مساله مهاجرات و چه مساله نفت، باعث تعمیق شکاف اختلافات اروپا در لیبی می شود. در هر دو حالت، فرانسوی ها و ایتالیایی ها شکافی را ایجاد می کنند که به روسیه امکان عبور از آن را می دهد. برای نشان دادن ارتباط مسکو با قذافی همین کافی است که «میخائیل بوگدانف» معاون وزیر امور خارجه روسیه روز سه شنبه گذشته گفت که روسیا با طرف های لبنانی برای پایان دادن به حبس هانیبال قذافی در حال تماس است.
بوگدانف به خبرگزاری اسپوتنیک روسیه در قاهره گفت: می دانیم که هانیبال قذافی بدون حکم قضایی در یکی از زندان های لبنان محبوس است. به نظر من این طبیعی نیست. چون در سوریه ربوده شده است. این زشت است بنابراین حضورش در زندان منطقی نیست. ما می خواهیم این رنج را متوقف کنیم.
معاون رئیس جمهور روسیه همچنین تاکید کرد: روسیه در حال تماس با طرف های لبنانی اعم از نمایندگان احزاب و طوایف این کشور در این خصوص است اما تصمیم گیری به دست خود لبنانی هاست.
العربی الجدید افزود: هانیبال قذافی سال ۲۰۱۵ میلادی از سوریه به لبنان ربوده و به سرویس قضایی لبنان تحویل داده شد تا از وی در پرونده ربودن امام موسی صدر، شیخ محمد یعقوب و عباس بدرالدین، استنطاق و بازجویی شود. آنها سال ۱۹۷۸ میلادی در لیبی ناپدید شدند و حکومت قذافی از مشخص کردن سرنوشت آنها امتناع کرد. هانیبال قذافی اصرار دارد که چیزی درباره این پرونده نمی داند. این بحث دیگری است.
روسیه می خواهد به چند دلیل سیف الاسلام قذافی را به طرابلس بازگرداند؛ از آن جمله اینکه نیروهای خلیفه حفتر ژنرال بازنشسته ارتش لیبی توانایی کنترل همه جناح های میدانی در لیبی را ندارد و از سوی دیگر دولت وفاق ملی در طرابلس حتی قادر به اعمال نفوذ خود در پایتخت نبوده است چه رسد به هلال نفتی مجاور این شهر.
علاوه بر این در محاسبات روسیه، پرونده نفت لیبی، نقش اساسی را ایفا می کند؛ این موضوع بویژه پس از توافق میان اسرائیلی ها، دولت خودگردان فلسطین، اردن، قبرس، یونان و ایتالیا برای مشارکت در خط لوله گازکشی از فلسطین تا جنوب اروپا، بیشتر تجلی می یابد. روسیه خواهان نفوذ در مرکز آفریقای شمالی است که به این کشور اجازه محاصره کامل منابع آبی این منطقه را می دهد. امری که پیش از سال ۱۹۷۱ برای این کشور تنها در حد یک رویا بود.
از سوی دیگر فشار بر اروپا بویژه در پرونده های اوکراین و گاز شیل وارداتی از آمریکا، در نفوذ هر چه بیشتر روسیه در دریای مدیترانه از شرق تا جنوب آن نهفته است و بخشی ازگذرگاه روسیه در دریای مدیترانه، به آزادی هانیبال قذافی برای پیوستن به برادرش در لیبی بستگی دارد و طبیعی است که این موضوع از طریق حل و فصل اوضاع بین لبنانی ها و لیبیایی ها و به دور از فعل و انفعالاتی نظیر پایین کشیدن پرچم لیبی پیش از نشست اقتصادی بیروت و حمله جوانان لیبیایی به سفارت لبنان در طرابلس هموار خواهد شد که به نظر می رسد بخشی از راه حل این قضیه آغاز شده است. این موضوع را در سخنان احمد المسماوری سخنگوی نیروهای حفتر می توان فهمید که در آنها از طرف لبنانی خواست در موضوع فپایین کشیدن پرچم لیبی بازنگری کند. وی گفت: ما از آنچه در بیروت رخ داد ناراحتیم اما انتطار داریم که برادران ما در لبنان بویژه کسانی که پرونده ربایش امام موسی صدر برایشان مهم است، بدانند که این قضیه تنها قضیه آنها نیست بلکه قضیه لیبیایی ها هم هست آنها نیز در گذشته از معمر قذافی رنج بردند.
المسماری حتمیت وفات امام موسی صدر را به عنوان راه حلی برای آزادی هانیبال قذافی از یک طرف و پیشبرد طرح روسیه برای بازگرداندن سیف الاسلام قذافی به قدرت در لیبی از سوی دیگر مطرح کرد. اما در مورد قضیه موسی صدر باید گفت که این پرونده به پایان خود رسیده است.
