به گزارش «شیعه نیوز»، علی رغم اینکه پاکستان دومین ظرفیت عظیم شیعیان جهان به شمار می‌رود ولی این کشور از عدم وحدت و وجود اختلافات بین احزاب شیعی رنج می‌برد.
تازه ترین سرشماری پاکستان حکایت از آن دارد که در این کشور 220میلیون نفری ،بالغ بر 45میلیون نفر شیعه زندگی می‌کنند که خود می‌توانند ظرفیتی عظیم و تاثیرگذار باشند.
ولی وقتی به آرایش سیاسی در مجامع حساسی چون پارلمان و سنا نگاه می‌کنیم متوجه می شویم که احزاب و اقشاری که به مراتب در اقلیت به سر می‌برند تاثیرگذارتر هستند و تعداد نمایندگانشان بیشتر از مجامع شیعی است.
چیزی که حتی مردم عادی نیز آن را درک کرده‌اند این است که عدم وجود اتحاد و هدایتگری واحد بین شیعیان پاکستانی باعث شده تا آنها نتوانند از تمام قدرت خود استفاده کنند.
البته بحث در این موضوع بیان جزئیات فراوانی را می‌طلبد که از دایره این یادداشت مختصر خارج است و باید به تفصیل به آن پرداخت.
در حال حاضر شرایط میدانی نشان می‌دهد که هریک از احزاب بزرگ و تاثیر گذار شیعی به سمتی گرایش دارند و از طرفداران خود می‌خواهند برای احقاق حقوق شیعیان حتما به حزب مورد حمایت آنان رای دهند.
«علامه سید ساجد نقوی» مدت‌ها است با حزب جمعیت علمای اسلام شاخه فضل الرحمن و جماعت اسلامی تشکیل ائتلاف داده و جنبشی تحت عنوان «مجلس متحده عمل» به راه انداخته‌اند.
وی معتقد است برای به وجود آوردن اتحاد اسلامی می‌توان از ظرفیت انتخابات استفاده کرد و با احزابی که به اسم مخالف شیعیان هستند نیز تشکیل ائتلاف داده و به این ترتیب از ظرفیت آنان استفاده کرد.
گفتنی است شخصی مانند فضل الرحمن رقیب اصلی تحریک انصاف و رهبر این حزب یعنی عمران خان تلقی می‌شود که مورد حمایت دسته‌ای بزرگ از شیعیان قرار گرفته است.
«علامه راجه ناصر» دبیر کل حزب مجلس وحدت مسلمین نیز که از سران شیعی تلقی می‌شود بارها حمایت خود از تحریک انصاف را علنی کرده است.
در این خصوص حتی برخی از نمایندگان منطقه‌ای حزب مجلس وحدت مسلمین که قصد شرکت در انتخابات را داشته‌اند به نفع سران حزب تحریک انصاف کنار کشیده‌اند.
برخی مجامع مهم شیعی مانند «جامعه المنتظر شهر لاهور» نیز موضع گیری جداگانه‌ای داشته‌اند و از طرفداران خود خواسته‌اند که از حزب نواز حمایت کنند!
برخی دیگر از علمای با نفوذ شیعی که طرفداران بسیای نیز دارند به طور کلی انتخابات را تحریم کرده و از طرفداران خود می‌خواهند که در انتخابات حضور نیابند.
در حال حاضر قصد پرداختن به این موضوع که کدام حزب تصمیم درستی گرفته است را نداریم، و تنها سوال این است که چرا بین رهبران شیعیان پاکستانی این اندازه اختلاف نظر وجود دارد و آیا اتحاد نمی‌تواند باعث بهتر شدن شرایط شود.
به طور قطع اگر برنامه ریزی درستی انجام شود و سران شیعی به حمایت از هم بپردازند حداقل 55 نفر از نمایندگان پارلمان پاکستان را شیعیان تشکیل خواهند داد و این می‌تواند منجر به تاثیر گذاری بهتر در سیاست و حمایت قاطعانه تر از حقوق شیعیان شود.
