شیعه نیوز: هنگامى که امام حسین علیه‌السلام دو ساله شد، براى رسول خدا صلى اللَّه علیه و آله و سلم مسافرتى پیش آمد، ناگهان در یکى از رهگذرها ایستاد و در حالى که اشک از چشمانش سرازیر مىشد، گفت: «إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ راجِعُونَ». یکى از حاضران از علّت ناراحتى پیامبر(ص) پرسید، آن حضرت فرمود: «این جبرئیل است که از زمینى در کنار فرات به نام کربلاست، به من خبر مىدهد که فرزندم حسین در آن کشته مىشود.» شخصى پرسید: اى رسول خدا! چه کسى آن حضرت را مىکشد؟ فرمود: «مردى که نامش یزید است؛ گویى به قتلگاه و مرقد حسین مىنگرم.»
این نکته قابل ذکر است که منظور از اینکه یزید قاتل امام حسین(علیه السلام) است، همان عامل و مسبّب اصلی ماجرای کربلاست. در واقع کسانی که دستور به قتل حضرت دادند، از عاملان و مسببان اصلی قتل شمرده می‌شوند.
پیامبر(ص) به سفر خود ادامه داد و پس از مدّتى غمگین بازگشت، مردم در مسجد اجتماع کردند، پیامبر صلى اللَّه علیه و آله و سلم بر فراز منبر رفت، در حالى که حسن و حسین(علیه السلام) در پیش رویش بودند، خطبه خواند. پس از خطبه، دست راستش را بر سر امام حسن(علیه السلام) و دست چپش را بر سر امام حسین(علیه السلام) قرار داد، سپس سرش را به سوى آسمان بلند کرد و عرض کرد: «خدایا! محمّد بنده و رسول تو است، و این دو پاک‌ترین خاندان من و برترین افراد خانواده و شجره من هستند، این دو را بعد از خود در میان امّتم به یادگار مىگذارم. جبرئیل به من خبر داد که این پسرم کشته و واگذاشته مىشود، خدایا!کشته شدن در راه خدا را براى او مبارک گردان و او را از سادات و سروران شهیدان قرار بده. خدایا! به قاتل و خوارکننده او برکت نده؛ اللَّهُمَّ إِنَّ مُحَمَّداً عَبْدُکَ وَ نَبِیُّکَ وَ هَذَانِ أَطَائِبُ عِتْرَتِی وَ خِیَارُ ذُرِّیَّتِی وَ أُرُومَتِی وَ مَنْ أُخَلِّفُهُمَا فِی أُمَّتِی وَ قَدْ أَخْبَرَنِی جَبْرَئِیلُ ع أَنَّ وَلَدِی هَذَا مَقْتُولٌ مَخْذُولٌ اللَّهُمَّ فَبَارِکْ لَهُ فِی قَتْلِهِ وَ اجْعَلْهُ مِنْ سَادَاتِ الشُّهَدَاءِ اللَّهُمَّ وَ لَا تُبَارِکْ فِی قَاتِلِهِ وَ خَاذِلِه»
همه حاضران با صداى بلند، زار زار گریستند، پیامبر(ص) به آنها فرمود: «أ تبکون و لاتنصرونه؛ آیا گریه مىکنید، ولى او را یارى نمىکنید؟». (لهوف، ترجمه قهری، ص17)
در بخش دومِ روایت پیامبر(ص) نکته‌ای که بسیار جای دقت و تأمل دارد، موضوع دعای پیامبر(ص) مبنی بر «برکت دادن به قتل یا شهادت امام حسین(علیه السلام)» است. عمق دعای حضرت به حدی است که مرزهای زمانی و مکانی را درید به این صورت که خون امام حسین(علیه السلام) در هر زمان و مکانی اثر مثبت خود را نشان داد. از زمان به شهادت رسیدن امام(علیه السلام) تاکنون همواره جنبش‌های مختلفی با یاد و نام و شعار حضرت رخ داد و باعث شد کمر کفر و ظلم شکسته شود تا جایی که در عصر حاضر، امام خمینی(ره) پیروزی انقلاب را ثمره عاشورا معرفی کرد و در آینده نیز شعار یاوران مهدی(عج) نیز شعار حسینی خواهد بود.
