«اي مردم! این ماه، ماهي است كه خداوند، آن را بر ماههاي دیگر برتري داده است، مانند برتري ما اهلبیت بر دیگر مردم. و آن، ماهي است كه درهاي آسمان و درهاي رحمت، در آن گشوده ميشوند و درهاي آتش در آن بسته ميگردند. و ماهي است كه در آن ندا شنیده ميشود و دعا مستجاب ميگردد و گریه مورد ترحّم قرار ميگیرد.
ماهي است كه در آن، شبي وجود دارد كه فرشتگان از آسمان فرود آمده، بر مردان و زنان روزهدار، به اذن پروردگارشان تا طلوع سپیده سلام ميدهند و آن شب، "شب قدر" است . دو هزار سال پیش از آن كه آدم علیهالسلام آفریده شود، ولایت من در آن شب، مقدّر شد. روزه گرفتن آن، برتر از روزهداري هزار ماه است و عمل در آن، برتر از عمل در هزار ماه است.
اي مردم! خورشید ماه رمضان بر مردان و زنان روزهدار، با رحمت ميتابد و ماه آن با رحمت بر آنان نورافشاني ميكند و هیچ روز و شبي از این ماه نیست، مگر آن كه پروردگار متعال، بر سر این امّت، نیكي ميافشاند. پس هر كس از ریزش نعمت الهي ذرّهاي بهرهمند گردد، در روز دیدارش با خدا، نزد خداوند، گرامي خواهد بود و هیچ بندهاي نزد خدا گرامي نگردد، مگر آن كه خداوند، بهشت را جایگاه او قرار ميدهد.
«اي مردم! این ماه، ماهي است كه خداوند، آن را بر ماههاي دیگر برتري داده است، مانند برتري ما اهلبیت بر دیگر مردم. و آن، ماهي است كه درهاي آسمان و درهاي رحمت، در آن گشوده ميشوند و درهاي آتش در آن بسته ميگردند. و ماهي است كه در آن ندا شنیده ميشود و دعا مستجاب ميگردد و گریه مورد ترحّم قرار ميگیرد.
بندگان خدا! این ماه شما، همچون دیگر ماهها نیست. روزهایش برترین روزهاست و شبهایش برترین شبها و ساعاتش برترین ساعات است. آن، ماهي است كه شیطانها در آن در بند و زندانياند؛ ماهي كه خداوند در آن، روزيها و اجلها را ميافزاید و میهمانان خانهاش را مينویسد؛ ماهي كه اهل ایمان با آمرزش و رضاي الهي، با شادي و نعمتهاي الهي، و با خشنودي فرمانرواي دادگر و توانا، پذیرفته ميشوند.
اي روزهدار! در كار خویش نیك بنگر، كه در این ماه، میهمان پروردگار خویش هستي . بنگر كه در شب و روزت چگونهاي و چگونه اعضاي خود را از نافرماني خدا حفظ ميكني. بنگر تا مبادا شب در خواب باشي و روز در غفلت؛ پس این ماه بر تو بگذرد و بار گناهت همچنان بر دوشت مانده باشد؛ پس آنگاه كه روزهداران پاداشهاي خود را ميگیرند، تو از زیانكاران باشي و آنگاه كه به كرامت فرمانرواي خویش نایل ميشوند، از محرومان گردي و آنگاه كه به همسایگي با پروردگارشان سعادتمند ميشوند، تو از طردشدگان باشي!
اي روزهدار! اگر از درگاه صاحبت رانده شوي، به كدام درگاه روي خواهي آورد؟ و اگر پروردگارت محروم سازد، كیست كه روزيات دهد؟ و اگر تو را خوار شمرد، كیست كه اكرامت كند؟ و اگر ذلیلت ساخت، كیست كه عزّتت بخشد؟ و اگر تو را واگذاشت، كیست كه یاريات كند؟ و اگر تو را در جمع بندگانش نپذیرفت، بندگيات را به آستان چه كس خواهي برد؟ و اگر از خطایت در نگذشت، براي آمرزش گناهانت به كه امید خواهي بست؟ و اگر حقّ خویش را از تو طلبید، حجّت تو چه خواهد بود؟
اي روزهدار! در شب و روزت با تلاوت كتاب خدا، به او تقرّب بجوي، كه همانا كتاب خدا، شفیعي است كه روز قیامت، شفاعتش براي قرآنخوانان پذیرفته است و با خواندن آیات آن، از درجههاي بهشت بالا ميروند.
مژده اي روزهدار! تو در ماهي هستي كه روزهداريات در آن، واجب، نَفَس كشیدنت در آن، تسبیح، خُفتنت در آن، عبادت، طاعتت در آن، پذیرفته، گناهانت در آن، آمرزیده، صداهایت در آن، شنیده شده، و مناجات در آن، مورد ترحّم است. از حبیبم پیامبر خدا شنیدم كه ميفرمود:
"خداوند متعال را در هنگام افطار هر شب ماه رمضان، آزادشدگاني از آتش است كه شمار آنان را كسي جز خداوند نميداند. شمار آنان، نزد او در علم غیب است. پس چون آخرین شب این ماه شود، خداوند به شمار همه كساني كه در تمام این ماه آزاد كرده، آزاد خواهد نمود."
اي روزهدار! در شب و روزت با تلاوت كتاب خدا، به او تقرّب بجوي، كه همانا كتاب خدا، شفیعي است كه روز قیامت، شفاعتش براي قرآنخوانان پذیرفته است و با خواندن آیات آن، از درجههاي بهشت بالا ميروند.
مردي از قبیله هَمْدان برخاست و گفت: اي امیر مؤمنان! از آنچه حبیب تو درباره ماه رمضان فرمود، بیشتر بگو.
فرمود: «باشد! شنیدم كه برادر و پسر عمویم، پیامبر خدا، ميفرمود: "هر كس ماه رمضان را روزه بدارد و خود را در این ماه از حرامها نگه دارد، وارد بهشت ميشود.»
آن مرد هَمْداني گفت: اي امیر مؤمنان! از آنچه برادر و پسر عمویت درباره ماه رمضان فرمود، بیشتر بگو.
فرمود: «باشد! شنیدم كه دوستم پیامبر خدا ميفرمود: "هر كس از روي ایمان و به خاطر اجر الهي، [ماه] رمضان را روزه بدارد، وارد بهشت ميشود."»
مرد هَمْداني گفت: اي امیر مؤمنان! از آنچه دوستت درباره این ماه فرمود، بیشتر بگو.
فرمود: «باشد! شنیدم كه سَرور اوّلین و آخرین، پیامبر خدا ميفرمود: "هر كس [ماه] رمضان را روزه بدارد و در شبهاي آن حرام نخورد، وارد بهشت ميشود."»
مرد هَمْداني گفت: اي امیر مؤمنان! از آنچه سرور اوّلین و آخرین با تو درباره این ماه گفت، بیشتر بگو.
فرمود: «باشد! شنیدم كه برترینِ پیامبران و فرستادگان و فرشتگان مقرّب ميفرمود: "همانا سَرور اوصیا، در سَرور ماهها كشته ميشود."
گفتم: اي پیامبر خدا! سرور ماهها، كدام است و سرور اوصیا كیست؟
فرمود: "امّا سرور ماهها، ماه رمضان است و امّا سرور اوصیا، تویي، اي علي!"
گفتم: اي پیامبر خدا! آیا چنین خواهد شد؟
فرمود: "آري، به پروردگارم سوگند! همانا نگونبختترینِ امّت من، برادرِ پيكننده ناقه ثمود، برميخیزد و ضربتي بر فرق سرت ميزند كه محاسنت از خون آن، رنگین ميشود."»
پس مردم شروع به گریه و شیون كردند. و حضرت علي علیهالسلام خطبهاش را به پایان برد و فرود آمد.
منبع: كتاب ماه خدا، ج 1، ص 176. به نقل از پایگاه اینترنتی تبیان
