شیعه نیوز: تکریم مؤمن از مهمترین واجبات دین مبین اسلام است تا جایی که خداوند در آیات فراوانی از قرآن دائماً مؤمنان را نصیحت می‌کند و کسانی که نسبت به آنها رفتار منفی نشان دهند را سخت مورد سرزنش و عتاب قرار می‌دهد و این به دلیل ارزشگذاری و عدالت خداوند نسبت به اقشار مختلف انسانهاست.
از سوی دیگر اهلبیت (علیهمالسلام) در روایات مختلف درباره ادای احترام نسبت به مؤمنین تأکیدات زیادی کردهاند تا جایی که امام صادق (علیه‌السلام) در روایتی فرمودند:
«الْمُؤْمِنُ أَعْظَمُ حُرْمَةً مِنَ الْكَعْبَةِ؛ حرمت مؤمن از حرمت کعبه بالاتر است.» (خصال صدوق، ج1، ص27)
بر اساس این حدیث امام صادق(ع) میتوان نتیجه گرفت از آنجا که تخریب خانه خدا و سایر اعمال منفی نسبت به این مکان مقدس حرام است، حرمت تخریب چهره مؤمن نیز از خانه خدا بالاتر و شدیدتر است و عواقب ناگوارتری به همراه خواهد داشت.
همچنین در روایت دیگری از رسول گرامی اسلام(ص) آمده است:
روزی آن حضرت به کعبه نگاه کردند وفرمودند: « ای کعبه! خوشا به حال تو، خداوند چقدر تو را بزرگ و حرمتت را گرامی داشته است! به خدا قسم حرمت مؤمن از تو بیشتر است، زیرا خداوند تنها یک چیز را از تو حرام کرده، ولی از مؤمن سه چیز راحرام کرده است: مال، جان و آبرو تا کسی به او گمان بد نبرد» (روضةالواعظین، ج2، ص293)
أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص نَظَرَ إِلَى الْكَعْبَةِ فَقَالَ مَرْحَباً بِالْبَيْتِ مَا أَعْظَمَكَ وَ أَعْظَمَ حُرْمَتَكَ عَلَى اللَّهِ وَ وَ اللَّهِ لَلْمُؤْمِنُ أَعْظَمُ حُرْمَةً مِنْكَ لِأَنَّ اللَّهَ حَرَّمَ مِنْكَ وَاحِدَةً وَ مِنَ الْمُؤْمِنِ ثَلَاثَةً مَالَهُ وَ دَمَهُ وَ أَنْ يُظَنَّ بِهِ ظَنَّ السَّوْء.
حضرت در روایت دیگری فرمود:
هر کس مؤمنی را اذیت کند، قطعاً مرا اذیت کرده است؛ بنابراین هر کس مرا اذیت کند، خدا را اذیت کرده است و کسی که خدا را اذیت کند، پس او در تورات و نجیل و زبور و فرقان(قرآن) ملعون شده است. (جامع الاخبار، ص147)
مَنْ آذَى مُؤْمِناً فَقَدْ آذَانِی وَ مَنْ آذَانِی فَقَدْ آذَى اللَّهَ وَ مَنْ آذَى اللَّهَ فَهُوَ مَلْعُونٌ فِی التَّوْرَاةِ وَ الْإِنْجِیلِ وَ الزَّبُورِ وَ الْفُرْقَان»
بنابراین همچنان که خداوند و اهل عترت(ع) نسبت به مؤمنان جایگاه والایی قائل هستند، ما نیز به تبعیت از رفتار و سیره قرآنی و عترتی باید همواره مؤمنان را تکریم کنیم و بر سر موضوعات جزئی همدیگر را مورد سرزنش قرار ندهیم و اگر ناملایمتی نسبت به او کردیم، در پی جبران آن بر آییم.
