به گزارش خبرنگار «شیعه نیوز» با فرا رسیدن دومین سالگرد ارتحال مرحوم حاج قدرت الله لطیفی ازخدمتگذاران اهل بیت (علیهم السلام) ویژه نامه ای که در پیش روی دارید بدین مناسبت اماده گشته است :
به دنبال آوای دل نشین منتظران که ندا می دهند : "این بقیة الله" در کوچه پس کوچه های ولایت قدم می زنیم در حالی که جانمان لبریز از هزار پرسش است.
در این راستا به مسجدی بر می خوریم که یکی از پایگاه های عظیم توجه به وجود نازنین امام زمان می باشد. مسجد مقدس جمکران در شهر قم بی گمان مرکز توجه خاص و عنایات بی شمار حضرت است که در کلام بسیاری از بزرگان و اولیای خدا در عصر حاضر به آن اشاره شده، مسجدی که تا نیم قرن پیش مسکوت و مهجور مانده بود توسط مرحوم حاج آقای لطیفی با تشکیل هیأت امنا تجدید بنا شد.
داستان جذابی که طی آن تصمیم به باز سازی مسجد گرفته شد شنیدنیست، هر چند که آن مرحوم از اعلام ماجرا ابا میکردند اما برخی از موثقین و دوستان نزدیک ایشان این واقعه را از زبان خود او به شرح ذیل نقل کرده اند: سال 1347 شمسی بود. شب نیمه ی شعبان با یکی از رفقا به مسجد مقدس جمکران مشرف شدیم به امید آن که شب را تا صبح بیتوته کنیم.
بعد از نماز خادم مسجداعلام کرد که قصد بستن درب های مسجد را دارد بدین ترتیب جمعیت پراکنده شد ما ماندیم و خادم مسجد. او پرسید شما قصد رفتن ندارید؟ من گفتم اگر خدا بخواهد امشب را اینجا میمانیم ابتدا او قبول نکرد آنقدر اصرار کردیم و رضایت او را جلب کردیم.
او گفت این اطراف نا امن است باید درب را ببندم و قفل کنم و ما قبول کردیم. هوا سرد بود و فضای مسجد خالی؛ هیچ وسیله ی گرمایی وجود نداشت. من یک عبای زمستانی داشتم و به خود پیچیده بودم و به دعا و نماز مشغول بودم. پاسی از شب که گذشت دوست همراه من خسته شد و سرما او را آزار می داد و دیگر طاقت نیاورد، گفت:
میروم استراحت کنم. گفتم کجا؟ گفت در داخل همین اتاق خادم، آنجا گرم تر است.او رفت و من تنها ماندم به قصد آنکه تا صبح مناجات و توسل داشته باشم. سرما را در خود احساس نمی کردم و غرق در توجه به ساحت مقدس امام بودم. سه ساعت از نیمه شب گذشته بود که نا گاه متوجه عطری شدم که در درون مسجد به مشام میرسید. ایشان میفرمودند که حالتی بر من عارض شد که طی آن تصمیم به احیاء مسجد گرفتم تا مسجد از غربت به خارج شود. بدین ترتیب حرکت ما برای باز سازی آغاز گشت و در هفدهم ربیع الأول سنه ی 1348 کلنگ احداث بنای جدید با تشکیل هیأت امنای 5 نفره زده شد.
بدین ترتیب با دست خالی و کمک و عنایت مولا صاحب الزمان تلاش شبانه روزی مرحوم حاج آقای لطیفی برای انجام این وظیفه ی الهی آغاز شد؛ تلاشی که قریب به چهل سال از عمر پر بار آن مرحوم در آن مستغرق بود. در گرمای طاقت فرسای تابستان و در میان برف بوران زمستان خلاصه در هر شرایط گاه با مشقاتی که انسان از تحمل آن عاجز است تنها به عشق خدمت به مولای خود و انجام وظیفه به این مهم اقدام کردند.ایستادگی و صبر ایشان در کنار عنایات ناحیه ی مقدسه ی امام غایب تنها پشتوانه ی ایشان در نیل به این مقصود بود و امروز آنچه از برکات امام عصر و الطاف ایزدی در مسجد مشهود است و استقبال کم نظیر مشتاقان به امام زمان، حاصل آن همه مرارت و سختی است که فقط و فقط از دست عاشقی بر می آید که گردن در طوق اطاعت معشوق خویش نهاده است.
از همین دست است ساختن چندین مسجد در تهران و دیگر شهر ها و تعمیر بقعه ی چندین امام زاده از آن جمله میتوان به امام زاده اسحاق در مازندران اشاره کرد. تأسیس اولین مدرسه ی اسلامی در زمان شاه،تأسیس صندوق قرض الحسنه و چندین درمانگاه از جمله فعالیت های ایشان است. همچنین در تمام این دوران مجالس بیشمار موعظه و دعوت مردم به امام زمان و سخنانی در مورد معرفت اهل بیت علیهم السلام و ذکر مصائب ایشان بر پا بود.
در لسان مراجع تقلید:
آیت الله صافی گلپایگانی در پیام تسلیتی به بیت ایشان فرمودند:
شما از فوت ایشان نباید ناراحت باشید مقام ایشان را با مقام عثمان ابن سعید می شود قیاس کرد و با از دست دادن ایشان کسی جای خالی او را نمی تواند پر کند.
و معظم له باز فرمود: من از تسلط بر نفس ایشان متعجب هستم و از ایشان اسراری در سینه ی من هست که نمی توانم باز گو کنم.
آیت الله وحید خراسانی فرمودند: ایشان را به عنوان یک انسان کامل معرفی نمائید. و باز فرمودند: من از صبر ایشان بسیار متعجبم.
