به گزارش «شیعه نیوز»، تا پیش از آغاز بحران در سوریه، روابط حسنه بین آنکارا و دمشق در جریان بود اما از زمان آغاز تنش‌ها، ترکیه با چرخشی صد و هشتاد درجه‌ای در جایگاه تخاصم ایستاد و هنوز به دشمنی ادامه می‌دهد. آنکارا هزینه زیادی برای دخالت در سوریه پرداخت کرده و همچنان بر طبل سرنگونی دولت "بشار اسد" می‌کوبد. حتی در شرایط کنونی که ناآرامی‌ها به درون خاک این کشور کشیده شده، سیاستمداران آنکارا نه تنها تلاشی برای خاموشی بحران سوریه نمی‌کند بلکه بیشتر بر آتش جنگ می‌دمند. شاید این سوال برای شما نیز ایجاد شده که چرا کشوری مانند ترکیه باید در کشور همسایه‌ای که کیلومتر‌ها مرز مشترک با آن دارد، اینگونه بازی کند. برای بررسی این موضوع با "عماد آبشناس" روزنامه‌نگار و کار‌شناس مسائل خاورمیانه گفتگو کردیم.
آبشناس در خصوص ریشه اصلی حضور ترکیه در بحران سوریه گفت: مساله دخالت ترکیه در بحران سوریه ریشه در رویکرد نئوعثمانی‌گری حزب عدالت و توسعه به عنوان حزب حاکم دارد. گروه‌های مخالف حزب حاکم یا به تعبیر دیگر، ملی‌گرا‌ها نیز تا حدودی با این رویکرد موافق هستند. پشتیبانان این رویکرد، بخشی از عراق و سوریه را جزوی از خاک ترکیه می‌دانند. از طرف دیگر از زمان جنگ جهانی اول تا کنون نیز یک بدبینی نسبت به عرب‌ها در ترکیه وجود دارد. آنان می‌گویند اعراب با انگلیسی‌ها علیه دولت عثمانی تبانی کردند و باعث تجزیه امپراتوری شدند. اگر این مسائل را کنار هم بگذاریم، متوجه می‌شویم که چرا ترک‌ها هم در عراق و هم سوریه دخالت می‌کنند.
وی افزود: در خصوص کرد‌ها نیز این نگرانی وجود دارد که اگر اکراد سوری مستقل شوند، کردهای ترکیه که جمعیت زیادی هم دارند خواهان جدایی خواهند بود و معضلی برای آنکارا به وجود می‌آید. برای همین ترکیه نمی‌خواهد یک سوریه باثبات و قدرتمند در همسایگی خود داشته باشد. این رویکرد امنیت داخلی ترکیه را با مخاطرات جدی مواجه کرده اما آنان به خاطر روشی که از ابتدای بحران علیه دمشق در پیش گرفتند، مجبور هستند تا آخر مسیر بروند.
آبشناس با اشاره به کارشکنی‌های برخی کشور‌ها در روند سیاسی حل بحران سوریه گفت: در حال حاضر ترکیه و کشورهای عربی حوزه خلیج فارس از این واهمه دارند که اگر این حکومت در سوریه حفظ شود قدرت سابق خود را بازیابد، برای انتقام از آنان اقدام کند. به همین دلیل تمام تلاش خود را به کار بسته‌اند تا دولت را ساقط و سیستمی وابسته و دست‌نشانده سر کار بیاورند.
وی ادامه داد: اوایل که بحث روند سیاسی و انتخابات مطرح می‌شد، همین کشور‌ها احتمال نمی‌دادند که اسد دوباره توسط مردم انتخاب شود. اما امروز با شرایطی که پیش آمده، مردم این کشور اسد را به عنوان یک قهرمان ملی می‌شناسند و اگر انتخاباتی برگزار شود، نتیجه باب میل سعودی‌ها نخواهد بود. همانگونه که در انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۰۱۴ مزه آن را چشیدند. در جریان انتخابات گذشته، حتی پناهنده‌های سوری که در لبنان زندگی می‌کردند حضور چشم‌گیری پای صندوق‌های رای داشتند که برای ناظران عجیب بود.
این کار‌شناس مسائل منطقه یادآور شد: برای همین آنان می‌دانند که اگر اسد کاندید شود، رای خواهد آورد مساله حذف وی را پیش می‌کشند. به این دلیل که فضای سیاسی را از دست داده‌اند، کارشکنی می‌کنند و بر جنگ سخت تمرکز دارند. اگر ذره‌ای اطمینان داشتند که در روند سیاسی چیزی به دست می‌آورند، روی آن پروژه سرمایه‌گذاری می‌کردند. در حال حاضر ترکیه تنها برنامه‌ای که می‌تواند داشته باشد، ورود مستقیم به خاک سوریه است که یک قمار و خودکشی سیاسی است.
آبشناس معتقد است سیاست ترکیه باعث آشوب داخلی شده است. کرد‌ها علیه حکومت مرکزی می‌جنگند و علوی‌ها که حدود ۲۵ درصد جمعیت این کشور را تشکیل می‌دهند نیز در زمره ناراضیان هستند و نمی‌توان آنان را نادیده گرفت. "پان ترکیست‌ها" هم به سیاست‌های اخیر "رجب طیب اردوغان" اعتراض دارند. رئیس‌جمهوری ترکیه تلاش کرد با مبارزه علیه کرد‌ها، ملی‌گراهای ترک را به سمت خود بکشاند.
وی در پایان خاطرنشان کرد: با شورشی که کرد‌ها کرده‌اند و شرایطی که به وجود آمده، شرایط حکومت اردوغان اصلا مساعد نیست و این احتمال وجود دارد که اعتراض‌های مدنی علیه دولت و با هدف کنار رفتن اردوغان آغاز شود. اردوغان امیدوار بود با به وجود آوردن شرایطی، قدرت ریاست‌جمهوری را از آنچه در قانون اساسی آمده بالا‌تر ببرد اما در حال حاضر جرات به زبان آوردن این موضوع را ندارد.
انتهای پیام/ .
