۰

رابطه محبت به امام زمان(عج) و انتظار

کد خبر: ۱۰۴۵۶
۲۰:۵۹ - ۱۶ آبان ۱۳۸۷

انتظار، حالتي است نفساني که آمادگي براي آنچه انتظارش را مي‏کشيم، از آن بر مي‏آيد. ضد انتظار، ياس و نااميدي است. هر قدر که انتظار، شديدتر باشد، آمادگي و مهيا شدن قوي‏تر خواهد بود. همانطور كه اگر مسافري داشته باشي که در انتظار مقدمش به سر مي‏بري؛ هر چه هنگام آمدنش نزديک‏تر شود، مهيا شدنت، فزوني مي‏يابد، بلکه از شدت انتظار چه بسا خواب از ديدگانت ربوده مي‏شود.

همانطور که «مراتب انتظار»، از اين جهت، متفاوت است، «از جهت محبت‏» نسبت ‏به کسي که در انتظارش هستي نيز مراتبش، متفاوت مي‌شود. پس هر چه محبت، شديدتر و دوستي بيشتر باشد، مهيا شدن براي محبوب، زيادتر مي‏شود . (1)

انتظار، آماده باش و تحصيل آمادگي‏هاي لازم است ‏براي آنچه که مورد نظر است، انتظار، آماده باشي در سايه صبر و مقاومت است. امام صادق عليه السلام فرموده است:

من دين الائمة انتظار الفرج بالصبر (2)؛ يکي از نشانه‏هاي دين امامان، انتظار فرجي است که به صبر حاصل آيد.

عن الرضا، عن آبائه عليهم السلام قال: قال رسول الله صلي الله عليه و آله:

«افضل اعمال امتي انتظار فرج الله عزوجل‏» (3) و «افضل اعمال امتي انتظار الفرج من الله عزوجل‏» (4)؛ امام رضا عليه السلام از رسول اکرم صلي الله عليه و آله نقل مي‏فرمايند که برترين اعمال امت من، انتظار فرج از ناحيه‏ خداوند عزوجل است .

«انه سال عنه رجل: اي الاعمال احب الي الله عزوجل . قال: انتظار الفرج .» (5)

مردي از اميرالمؤمنين علي عليه السلام پرسيد: «کدامين اعمال، نزد خداوند عزوجل، محبوب‏تر است؟ حضرت فرمودند: «انتظار فرج.‏»

«قال امير المؤمنين عليه السلام: انتظروا الفرج ولا تياسوا من روح الله؛ فان احب الاعمال الي الله عزوجل انتظار الفرج‏»(6)؛ در همين باره، حضرت علي عليه السلام فرموده‏اند: خود را آماده‏ فرج سازيد و منتظر فرج باشيد و در اين مسير از خدا، نااميد و مايوس نگرديد؛ زيرا که محبوب‏ترين «اعمال‏» نزد خداوند عزوجل، انتظار فرج و کسب آمادگي براي فرج و حکومت مهدي عليه السلام است.»

در اين حديث، حضرت، از ياس و نااميدي، پرهيز مي‏دهند تا طولاني بودن غيبت و مشکلات آن دوران، توان را از منتظران نربايد و آنان را در صف منتظران پابرجا بدارد.

با توجه به اين روايات، معلوم مي‏شود که انتظار، تنها، يک «حالت روحي‏» نيست، بلکه احوال روحي جريان يافته و شکل گرفته‏اي است که به اقدام و عمل مي‏انجامد. از همين رو است که «افضل الاعمال‏» و «احب الاعمال‏» فرموده‏اند و آن، در سايه‏ صبر و استقامت ‏بايد باشد و به دور از هرگونه ياس و نااميدي .

آري، اينگونه انتظار و آمادگي را در دوران غيبت، مشق ياوران مهدي دانسته‏اند و آن را نصيب مهدي‌ياوران، شمرده‏اند. پيامبر اکرم به حضرت علي (عليهماالسلام) مي‏فرمايد:

يا علي: آگاه باش که بالاترين مردم، به لحاظ يقين؛ گروهي هستند که در آخر الزمان خواهند بود و با توجه به اين که پيامبر را درک نکرده‏اند و با او نبوده‏اند و حجت و امام هم، از آنان غايب بوده است، در عين حال، از روي نوشته بر کاغذ سفيد ايمان آورده‏اند. (7)

در حديث ديگر مي‏فرمايند:

«افضل العبادة انتظار الفرج‏» (8)؛ برترين عبادت، انتظار فرج است. اميرالمؤمنين علي عليه السلام مي‏فرمايند: «افضل عبادة المؤمن انتظار فرج الله.‏» (9)

اينسان است که مهدي‌ياوران عصر غيبت، در شب ديجور و سختي‏ها، ايمان گرانسنگ خويش را پايه‌گذاري مي‏کنند و ثابت قدم مي‏مانند و از برترين اعمال، با وجود سخت‏تر بودنش، بهره مي‏يابند؛ زيرا، «افضل الاعمال احمزها» (10)؛ برترين اعمال، سخت‏ترين آنها است. 

در زمان غيبت، دشمنان، تمامي نقشه‏ها و طراري‏هاي شيطاني خود را به ميدان مي‏آورند تا رهزني کنند و ايمان پيروان آن عزيز را نشانه روند. تنها کساني مي‏توانند به دام آنان گرفتار نيايند که در سه‏ حيطه‏ «شناخت‏»، «عاطفه‏» و «رفتار»، آماده باشند؛ زيرا، اينها، سه حوزه‏ي وجودي انسان را در بينش، و گرايش و عمل، شکل مي‏دهند .

امام صادق عليه السلام در ذيل آيه‏ شريفه صد و پنجاه و هشتم سوره‏ مبارکه انعام «آيات پروردگارت ظاهر گردد، براي کسي که از پيش ايمان نياورده باشد، يا با ايمانش، خيري حاصل نکرده باشد، ايمان آوردنش سودي ندارد» فرمود: «منظور از آن روز، هنگام خروج قائم منتظر از ما خاندان است.‏» (11)

از اينگونه روايات به دست مي‏آيد که وظايف دوران غيبت، بايد با ايمان و عمل خير، رقم بخورد و در غير اين صورت، هيچ فايده‏اي نخواهد داشت .

در دوران غيبت، «ايمان و عمل‏» به کار آيد و آمادگي مي‏آفريند و منتظران را در حال آماده باش نگه مي‏دارد. اگر اين آمادگي‏ها، در سه محور شناخت و عاطفه و رفتار نباشد، در وقت ‏خروج و قيام حضرت، نه تنها سودي به همراه نخواهد داشت، بلکه از بعض روايات چنين به دست مي‏آيد که چه بسا اينگونه افراد، پس از ظهور، در گروه مخالفان و دشمنان قرار گيرند و عده‏اي که شبيه به خورشيدپرستان و ماه‌پرستان بوده‏اند، از پيروان آن نازنين باشند. (12)

 پي‌نوشت‏ها:

1- مکيال المکارم، ج 2، ص 235 و 236 .

2- بحار الانوار، ج 52، ص 122، ح 1 .

3- بحارالانوار، ج 52، ص 122، ح 1 .

4- همان، ص 128، ح 21 .

5- همان، ص 122، ح 3 .

6- همان، ص 123، ح 7 .

7- همان، ص 124، ح 12 .

8- همان، ح 11 .

9- همان، ص 131، ح 33 .

10- بحارالانوار، ج 70، ص 191، ج 82، ص 229 و ج 85، ص 332 و ج 78، ص 69 .

11- بحارالانوار، ج 52، ص 149، ح 76 .

12- الغيبة، نعماني، ص 424 .
 
تبیان
ارسال نظرات
نظرات حاوی عبارات توهین آمیز منتشر نخواهد شد
نام:
ایمیل:
* نظر: