به گزارش «شیعه نیوز»، ماه محرم تداعی کننده روزهای سخت و دردناک خاندان امام حسین (علیه السلام) است. به راه افتادن کاروانهای عزاداری در دهه اول این ماه گویای عشق و ارادت افراد به این خاندان عظیمالشأن است. اما امروز در نگاه به این عزاداریها دو نکته مهم قابل بررسی و نقد است: اول اینکه گاهی اوقات برخی موارد در این عزاداریها باعث آسیب به خود و دیگران میشود. در بحث آسیب به خود میتوان به قمه زدن در برخی عزاداریها اشاره کرد. البته عزاداری معقول نشان دادن عشق وعلاقه به اهل بیت است، اما اعمالی مانند قمه زدن و ضرر رساندن به خود نه تنها نشان از ارادت به امام حسین(علیه السلام) و یارانش ندارد، بلکه از نظر تعالیم دینی هم مذموم شمرده شده است. ما این روزها شاهد این اعمال در سطح شهر و در دستههای سینهزنی هستیم این درحالی است که دادستان شهر آباده چند روز گذشته خبر از مجازات حبس و شلاق برای قمهزنندگان داده بود. پس تعیین مجازات برای این عمل قبیح، نشان دهنده این است که قانون به هیچ عنوان این عمل را نپذیرفته است. اما نکته دوم اینکه سروصدای زیاد دستههای عزاداری گاهی باعث تضییع حقوق شهروندی به ویژه عدم آرامش بیماران و سالخوردگان میشود. بسیاری از بیماران ساعات پایانی شب به واسطه درد زیاد با انواع قرصهای آرامبخش سر بربالین گذاشتهاند که این سرو صداها آرامششان را به هم میریزد. اما نگاه حقوق شهروندی در این زمینه چگونه است؟ حکم شرع و اسلام در رابطه با قمه زدن چیست؟ در این راستا «قانون» گفتوگویی با کارشناسان و صاحبنظران انجام دادهاست که از نظرتان میگذرد.
محمد حسین ساکت قاضی بازنشسته دیوان عالی کشور با اشاره به احکام اسلام در رابطه با آسیب به خود،به «قانون» گفت: در اسلام اصلی وجود دارد که ریشه در آیات قرآنی دارد ؛ این اصل این است که با دست خود، خویشتن را به نابودی نیفکنید. از نظر تفسیری این اصل شامل آسیب زدن به خود چه از نظر جسمی چه از نظر معنوی است. زیرا خطاب آیه عام است و اشاره به هرگونه نابودی و فروپاشی دارد.
خیانت در امانت پسندیده نیست
این قاضی بازنشسته خاطرنشان کرد: بدین گونه ما در هیچ کاری و به هر نیت و آهنگی نمیتوانیم به خود آسیب برسانیم، زیرا از نگاه اسلام جسم و جان ما امانتی است که خداوند برای بهرهوریهای فردی و اجتماعی، در اختیار ما قرار داده است و در نزد خردمندان جهان و عرف به هیچرو خیانت در امانت امر پسندیدهای نیست و باید از این ودیعه و امانت به گونهای مثبت و سودمند بهره گرفت نه آنکه آن را به تباهی و نابودی کشاند. این شامل تباهی و نابودی مادی و معنوی است. به هر روی نمیتواند به بهانههای گوناگون چه دینی و چه غیردینی فرد مسلمان در چارچوب دستورهای اسلامی به خود آسیب برساند.
وی ادامه داد: از منظر حقوق در قانون برای خودکشی و خودزنی کیفری درنظر گرفته نشده است. اینجاست که افق نگاه و نگرش و مصلحتاندیشی دین و دستورهای دینی فراتر از حقوق و قانون است. زیرا در حقوق اگر عملی را که انجام میدهیم به دیگری سرایت نکند و تاثیری نداشته باشد و موجب زیان (چه مادی و معنوی) به دیگری نشود از نگاه کیفری و حقوقی، قابل شکایت و پیگیری نیست به شرط آنکه این زیانرسانی به خود ایجاد مزاحمت و زیان به دیگری نکند.
آسیب به جسم حرام است
ساکت با اشاره به اینکه پس به بهانه انجام دادن مراسم عبادی و مذهبی حتی در قالب تکالیف واجب نمیتوان به خود زیان رساند خاطرنشان کرد: برای مثال اگر وضو گرفتن برای بخشی یا تمام اندامها (که باید آب زد) زیان داشته باشد، دستور شرع تیمم است. تا چه برسد به اینکه در امر مستحبی بخواهیم به خود زیان برسانیم. امور مستحبی برای تلطیف روح و تمرین وارستگی است. اگر امور مستحبی به زیانهای مادی و معنوی و احتمالا به از میان بردن ارزشهای دینی اخلاقی بینجامد بیگمان حرام و نکوهیده است. وی تصریح کرد: اگر امر عبادی مستحبی سبب خشونت و نفرت در جامعه شود این امر باعث بیزاری و پرهیز از کارهای دینی خواهد شد که این نیز خود حرام و نارواست و البته عذر و بهانهای نیست که بگوییم این کار ناروالها به دلیل احترام و عشق به امام حسین(علیه السلام) انجام شده است یا خیر. بدیهی است که هیچگاه روح مقدس پیشوایان پاکباخته ما با انجام کارهای خشونت آمیز خشنود نیست. گذشته از آن که فلسفه والای بزرگداشت عاشورا چیز دیگری است که آن آموزهها را باید پاسبداریم و زنده نگهداریم.
انتخاب نامهای نامعقول برخی هیئتها
ساکت در خاتمه با اشاره به نام برخی از هیئتهای عزاداری که نامهای معقولی نیستند خاطرنشان کرد: متاسفانه مشاهده میکنیم برخی از هیئتهای مذهبی نامهایی مانند دیوانگان حسین، دیوانگان علیاصغر و… را انتخاب میکنند؛ در این راستا باید گفت انسان دیوانه صلاحیت انجام دادن کاری را ندارد و این نامها به هیچ عنوان شایسته این هیئتهای عزاداری نیست.چرا بهجای این نامها از نامهایی مانند شیفتگان امام حسین یا جانفدایان علیاصغر استفاده نمیشود.
قانونی برای جلوگیری از بلند کردن علم نداریم
وی ادامه داد: یکی از وسیلههای نمادین بهکار رفته در آیین سوگواری عاشورا در میان شیعیان بلند کردن علم است که برای بلند کردن علم در هیئت ها یا وسایل دیگر باید مراقبت صورت بگیرد تا به کسی صدمه وارد نشود. در این مسئله وحدت ملاک، مهم است مانند کارگاههای ساختمانی که در آن اگر فردی ابزاری بردارد که به خود صدمه بزند خواه ناخواه مسئولیت با مسئول آن کارگاه است. جنتی عنوان کرد: اگر وسایلی وجود داشته باشد باید افراد خاص با تخصص و قدرت خاصی از آن استفاده کنند چون کسی که مسئولیت آن را دارد مراقبت باید توسط او صورت بگیرد؛ به طور مثال باید مراقب بود تا جوان یا بچهای با بلند کردن علم به خود صدمه نزند. به نظر بنده اگر مراقبت از سوی مسئول مربوطه صورت نگیرد برای خود مسئولیت ایجاد میکند. مانند جوانی که اتومبیل کسی را در دست دارد و بدون گواهینامه رانندگی میکند اگر صدمه ای وارد شود صاحب اتومبیل باید جوابگو باشد. این مسئله را از دید وحدت ملاک میتوان به آن نگاه کرد و میتواندتحت تعقیب قرار بگیرد. این وکیل دادگستری در پایان خاطر نشان کرد: به طور کلی از نظر قانونی نمیتوانیم جلوی بلند کردن علم یا زنجیرهایی که به بدن افراد صدمه وارد میکند را بگیریم چون فرد به خودش صدمه میزند. ما قانونی نداریم که چون فرد به خود صدمه می زند جلوی او را بگیریم مگر این صدمه باعث شود دیگران از لحاظ روحی و روانی صدمه ببینند، در این حالت این مسئله قابلیت تعقیب دارد. چون فردی در ملأعام کاری انجام میدهد که باعث جریحه دار شدن قشر خاصی میشود و این قابلیت تعقیب دارد.
انتهای پیام/ 852