به گزارش «شیعه نیوز»، از ابوهارون مکفوف نقل است که؛ امام جعفر صادق عليهالسلام به من گفت: براي من شعري درباره حسين عليهالسلام بخوان. من شعري برايش خواندم و او به من گفت: آن چنان که براي خود ميخوانيد برايم بخوان، منظورش، با رقت و سوز، بود.
و من چنين خواندم: گذرت که بر جسد حسين افتاد، به استخوانهاي پاکش بگو: (اي استخوانهاي پاک، هميشه از باران ابرهاي متراکم و پربار، بهرهور سيراب باشي.)
ابوهارون گويد: امام صادق عليهالسلام گريست و سپس گفت: بيشتر بخوان! قصيده ديگري برايش خواندم و او باز گريه کرد، و من از پشت پرده نيز صداي گريه شنيدم.
وقتي که آرام شدم، حضرت گفت: اي اباهارون هر کس در رثاي حسين عليهالسلام شعري بخواند، بگريد و ده کس را بگرياند، بهشت براي آنان حتمي گردد. و هر که در رثاي حسين عليهالسلام شعري بخواند، بگريد و پنج کس را بگرياند، باز بهشت براي آنان نوشته شود و هر کس در رثاي حسين عليهالسلام شعري بخواند، بگريد و يکي را بگرياند، باز هم بهشت بر آن دو ضرور گردد.
هر که در نزد او از حسين عليهالسلام يادي شود و از چشمان او به مقدار پر مگسي اشک بيرون آيد، پاداش نيکي با خدا باشد و خدا براي او، به کمتر از بهشت راضي نباشد.
متن حدیث:
أبی (رحمه الله علیه) قال حدثنا سعد بن عبد الله عن محمد بن الحسین بن الخطاب عن محمد بن إسماعیل عن صالح بن عقبة عن أبی هارون المكفوف قال قال لی أبو عبد الله( ع )یا أبا هارون أنشدنی فی الحسین( علیه السلام )فأنشدته قال
فقال لی أنشدنی كما ینشدون یعنی بالرقة قال فأنشدته هذا الشعر
امرر على جدث الحسین.... فقل لأعظمه الزكیة
قال فبكى ثم قال زدنی فأنشدته القصیدة الأخرى قال فبكى و سمعت البكاء من خلف الستر قال فلما فرغت قال یا أبا هارون من أنشد فی الحسین( علیه السلام )شعرا فبكى و أبكى عشرة كتب لهم الجنة و من أنشد فی الحسین(علیه السلام )شعرا فبكى و أبكى خمسة كتب له الجنة و من أنشد فی الحسین(علیه السلام)شعرا فبكى و أبكى واحدا كتب لهم الجنة و من ذكر الحسین(علیه السلام)عنده فخرج من عینیه مقدار جناح ذبابة كان ثوابه على الله عز و جل و لم یرض له بدون الجنة.
«ثواب‌الاعمال،صفحه178»
انتهای پیام/ 852
با سلام
جانم فدای اقای انبیا وخاندان گرامی شان
السلام علیک یا قتیل العبرات
ای اقای شجاع ای سالار عظیم الشان
شما چقدر در نزد پروردگار یکتا عزیز وبا عظمت هستید
وقتی من گناهکار و روسیاه برای مشکلات و رنجهایی که به
شما روی اورد بگریم یعنی من حقیر لایق بهشت هستم
شما تا چه حدی خوبید من نابخرد خوبی را با قیاس خود
می سنجم
فداکارید اما فداکاری شما با ما از زمین تا اسمان تفاوت دارد
من منت سر ان سایل که تقاضای اندکی پول می کند با غرور
وتحکم پول را به او می دهم مانند ان است که کار بسیار برای
او نموده ام بعد با گستاخی برو کار کن ای تن پرور .
بیچاره تا خودم ندیدم نمی دانستم نقصی در او بود کمی اشک
بر چشمهایش جمع شد. نه فرزندم نمی توانم کار کنم
من در دل خود به خودم نهیب زدم ای بی انصاف بیکاری در
همه جا خودی نشان داده ومن غافلم .عذر خواستم
ان مولا نیکی وخوبی ومحبتش با من نوعی تا کهکشانها فاصله
دارد
برای همین است ثار الله او است
مظلوم اوست. اقای شهدا ایشان است
شباب بهشت ایشان است
محبتش شیعه وسنی ومسیحی وسرخپوست وبت پرست
نمی شناسد مهر ایشان بر همه وهمه سریان دارد
اخر ایشان کشته اشکها است
کمترین کار حتی یاد ایشان بودن پاداشهای بزرگی بدنبال دارد
مولا جان شما برای انسانها تا اخر دنیا الگویی بی بدیل هستید
اشکها روان بر امیر کاروان