به گزارش «شیعه نیوز»، غالب حسن الشابندر در المدی چاپ عراق نوشت: هرروزه اینجا و آنجا کسانی به وحدت مذاهب اسلامی یا تقریب بین این مذاهب و در پیشاپیش آنها اهل سنت و شیعه جعفری فرامی خوانند زیرا این دو را دو قطب اصلی برای تشکیل یک امت اسلامی می دانند. در این باره اتفاق نظر وجود دارد که تقریب به معنای ذوب شدن در یکدیگر یا بحث بر سر حقانیت این یا آن مذهب نیست بلکه به معنای جمع کردن همه تلاش ها برای تعمیق ایمان و اولویت های این دین و نیز دفاع از مقدسات ذاتی آن و حمایت از وطن بزرگ اسلامی و مقابله با مشکلات عقب ماندگی فکری و اقتصادی و سیاسی و تربیتی است. مشکلاتی که در پیکر این امت رسوخ کرده و بی رحمانه به آن آسیب می رساند. حرکتی برای به تعویق انداختن موارد اختلافی و توافق کردن بر روی موارد مشترک و ایستادن قاطعانه در برابر تلاش های شرورانه ای که هدفش از بین بردن وجدان و شرف مسلمانان است، ضرورت دارد.
البته لازمه این وحدت یا تقریب یا تفاهم آن است که طایفه اهل سنت پیش از شیعیان به این ابتکار عمل روی آورد. نه به خاطر اینکه این مذهب درست است یا غلط بلکه به دلیل ثقل بشری که پیروان این مذهب دارد زیرا اهل سنت در جهان اسلام دارای اکثریت است.
روی سخن ما در این جا همگان است و کاری به تکفیری های دو طرف نداریم. روشن است هرکس شهادتین را گفته باشد مسلمان است و حق دارد که با او به عنوان یک مسلمان برخورد شود. این امری است که همگان بر آن اتفاق نظر دارند. به هرحال ثقل بشری و تاریخی و سیاسی از گذشته تاکنون تقریبا در اختیار اهل سنت بوده و همین امر مسوولیت آنها را در راه تحقق این خواسته ها دوچندان می کند. شیعیان پیوسته در تاریخ مورد تعرض و تعدی بوده اند. آنها متاسفانه از سوی اهل سنت به شدت متهم به بی دینی می شدند. کما اینکه آنها را متهم می کردند به دنبال تقیه و مخفی کاری هستند. به هرحال اگر شیعیان دست به چنین ابتکار عملی بزنند و بخواهند وحدت ایجاد کنند با صدها مشکل و مانع مواجه می شوند. در صورتی که اگر اهل سنت این ماموریت را بردوش بگیرد امکانات بیشتری در اختیار خواهد داشت.
امکاناتی در این میان هست که اهل سنت باید آنها را نصب العین خود قرار دهد زیرا شیعه یک فرقه و اهل سنت نیز یک فرقه است. درست است که در بین شیعیان کسانی هستند که نظراتی خاص دارند اما در مجموع شیعیان امام علی (ع) را بر دیگران ترجیح می دهند ولی در عین حال نسبت به شیخین نیز بی احترامی نمی کنند. امروزه شیعیان با تمام وضوح می گویند که اصحاب پیامبر را قبول دارند هرچند ممکن است از برخی رفتارهای شان انتقاد کنند. این امر موجب خدشه دار شدن تقدس اصحاب نمی شود و منزلت آنها را کم نمی کند. بلکه این همان راهی است که می بینیم اهل سنت نیز در برخورد با تاریخ اسلام انجام می دهند.
اهل سنت اگر در این راه پیشگام شود خواهد دانست که شیعیان با اعتقاد کامل بر شیوه توحید اسلامی خواهد بود. تجربه ثابت کرده است که شیعیان سلحشورانه در مسیر تعیین سرنوشت جوامع اسلامی مشارکت داشته اند. شاید آنچه را که حزب الله در لبنان یا ایران در پیشبرد مسایل اسلامی انجام داده اند بتواند بهترین دلایل برای این امر باشد. شیعیان عراق نیز که همگان می دانند سالهاست در برابر ظلم و تجاوز آمریکایی ها و انگلیسی ها مقاومت کرده اند.
مساله نزدیکی بین فرقه های اسلامی نیازمند یک راهکار قوی است. راهکاری که بیش از آنکه نزد شیعیان باشد نزد اهل تسنن است. شیعیان طرح تقریب بین مذاهب اسلامی را چند دهه پیش مطرح کردند. همه می دانند که این طرح را ابتدا مرحوم جمال عبدالناصر پیشنهاد کرد و تا حدودی نیز نتیجه داد اما بعدها کم رنگ شد و از رونق افتاد. کتاب های رجال اهل سنت پر است از مواردی که برای مثال می گوید او «شیعی» است. یعنی در روایت سالم و صحیح بوده است. قبول که بعضی وقت ها هم می خوانیم که نوشته شده او یک «شیعی رافضی» است یا «شیعی محترق» است اما همین نکته نشان می دهد که اهل سنت با خود شیعه مشکلی ندارد بلکه با افراط گرایی است که مشکل دارد.
اصرار بر اینکه گفته شود شیعیان اهل تقیه و مکر و غنوصی گری بوده یا تاریک اندیش هستند مشکلی را حل نمی کند بلکه بیشتر اوضاع را متشنج و تیره تر می سازد و هرگونه طرحی برای همبستگی یا تفاهم بین طرفین را به شکست می کشاند. طبعا اهل سنتی که به دنبال طرح های انسانی و شرافتمندانه باشند باید این اوهام را کنار بگذارند. آنها باید با اعتماد کامل به سمت برادران شیعه خود بروند. به همین منوال شیعیان هم باید به سمت برادران اهل سنت خود بروند.
نزاعی را که درحال حاضر بین برخی از شیعیان واهل سنت در عراق، لبنان، کویت و غیره می بینم ناشی از یک فتنه انگیزی است. باید دربرابر این منازعات ایستاد و با تلاش های دشمنان که مشغول تفرقه افکنی در بین فرق اسلامی هستند مقابله کرد.
در ابتدای بحران فلسطین وحدت بین شیعیان و اهل سنت نیز بیشتر بود. علمای مصر و اردن مواضع علمای جعفری در ایران و عراق را ذکر می کردند. بارها علمای اردن از مواضع پیشگام نواب صفوی که سعی می کرد همه گروه های مسلمان را برضد اشغالگران بسیج کند تعریف کردند. طبعا تاریخ هرگز از فرصت هایی طلایی برای نزدیکی بین این فرقه ها خالی نیست.
مسلمانان اهل سنت اگر پیگیر این وحدت باشند تاریخ جدیدی را خواهند آفرید و کماکان رهبری جهان اسلام را بردست خواهند داشت. تردیدی وجود ندارد که آنها موفق خواهند شد. زیرا چنانکه گفتم وجدان اکثریت مسلمانان با آنهاست. وضعیتی را که امروزه مسلمانان در آن بسر می برند فوق العاده وخیم است. متاسفانه طایفه گرایی به یکی از انگیزه های منازعات سیاسی تبدیل شده است. باید طرحی وحدت گرایانه باشد تا این فرقه ها را به هم نزدیک کند. اهل سنت تعدادشان بیشتر از شیعیان است و به دلیل همه آن چه گفته شد در این میان مسوولیت های بیشتر و سنگین تری دارند.
انتهای پیام/ 852
