شیعه نیوز:
پرسش
«ﺧﯿﺎﻧﺖ ﺳﻠﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﯾﺮﺍﻥ»: ﭘﺲ ﺍﺯ فوت محمد، ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻋﻤﺮ ﺑﻦﺧﻄﺎﺏ ﺍﻭ ﺑﻪ ﯾﺎﺭﯼ ﻟﺸﮕﺮ ﺍﻋﺮﺍﺏ ﺗﺪﺍﺭﮎ ﻭ ﺍﺳﺘﺮﺍﺗﮋﯼ ﯾﮏ ﺟﻨﮓ ﻭ ﺣﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻃﺮﺡ ﺭﯾﺰﯼ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﻧﻘﺎﻁ ﺿﻌﻒ ﻭ ﺣﺴﺎﺱ ﺳﭙﺎﻩ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻃﻼﻉ ﺧﻠﯿﻔﻪ ﻋﻤﺮ ﺭﺳﺎﻧﯿﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺻﺤﺎﺑﻪ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﺑﻮﺩ ﺟﺎﯾﮕﺎﻩ ﻭﯾﮋﻩ ﻧﺰﺩ ﻋﻤﺮ ﺩﺍﺷﺖ ﺩﺭ ﺟﻨﮓ ﺗﯿﺴﻔﻮﻥ ﺍﻋﺮﺍﺏ ﺑﻪ ﺭﺍﺣﺘﯽ ﺑﺮ ﺩﮊ ﻭ ﺧﻨﺪﻗﻬﺎﯼ ﺷﻬﺮ ﺗﯿﺴﻔﻮﻥ ﻓﺎﺋﻖ ﺁﻣﺪﻧﺪ. ﭘﺲ ﺍﺯ ﺟﻨﮓ ﻭ ﺑﺎﺯﮔﺸﻮﺩﻥ ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪﻫﺎ ﺳﻠﻤﺎﻥ ﻋﻤﺮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﺤﺘﻮﺍﯼ ﺗﻤﺎﻡ ﮐﺘﺎﺑﻬﺎ ﺁﮔﺎﻩ ﺳﺎﺧﺖ ﻭ ﺍﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺍﺯ ﺯﺑﺎﻥ ﻋﻤﺮ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﺑﻪ ﺩﻓﻌﺎﺕ ﺍﺯ ﺁﻥ ﯾﺎﺩ ﺷﺪﻩ، ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ: ﻫﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﮐﺘﺎﺑﻬﺎﺳﺖ ﯾﺎ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﻧﯿﺎﺯﯼ به ﺁﻥ ﻧﯿﺴﺖ، ﯾﺎ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﮐﻔﺮ ﻣﺤﺾ ﺍﺳﺖ، ﭘﺲ ﻫﻤﻪ ﺍﯾﻦ ﮐﺘﺎﺑﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺴﻮﺯﺍﻧﯿﺪ. ﻭ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺘﺪﻻﻝ ﻭ ﻣﻨﻄﻖ ﯾﮏ ﻋﺮﺏ ﺑﺎﺩﯾﻪ ﻧﺸﯿﻦ ﻭ ﺟﺎﻫﻞ ﺗﻮأﻡ ﺑﺎ ﺧﯿﺎﻧﺖ ﺳﻠﻤﺎﻥ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﮐﻪ ﮐﺘﺎﺑﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺣﺎﺻﻞ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﻧﺴﻞ ﺗﻼﺵ ﻭ ﺯﺣﻤﺖ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪﺍﻥ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﺑﻮﺩ ﺑﺴﺎﺩﮔﯽ ﺑﻪ ﺗﻠﯽ ﺍﺯ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﮔﺮﺩﺩ. ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﻃﺒﺮﯼ، ﺳﻠﻤﺎﻥ ﺩﺭ ﺟﻨﮕﻬﺎﯼ ﻗﺎﺩﺳﯿﻪ ﻭ ﻧﻬﺎﻭﻧﺪ ﻭ ﻓﺘﺢ ﺗﯿﺴﻔﻮﻥ ﻭ ﻣﺪﺍﺋﻦ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻩ ﺳﭙﺎﻩ ﺍﻋﺮﺍﺏ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺗﻤﺎﻡ ﻧﻘﺎﻁ ﺿﻌﻒ ﻭ ﻗﻮﺕ ﺳﭙﺎﻩ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺍﻃﻼﻉ ﺩﺍﺷﺖ. ﺍﻋﺮﺍﺏ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺩﯾﺪﻥ ﻓﯿﻞ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺳﭙﺎﻩ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﻭﺣﺸﺖ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﺑﻪ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎﺩ ﺳﻠﻤﺎﻥ ﮐﻪ ﻧﻘﻄﻪ ﺿﻌﻒ ﻓﯿﻠﻬﺎ ﺯﯾﺮ ﺷﮑﻢ ﻭ ﺧﺮﻃﻮﻡ ﺁﻧﻬﺎ اﺳﺖ ﺑﺎ ﺳﻨﮓ ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﻓﯿﻠﻬﺎﯼ ﺳﭙﺎﻩ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺍﻓﺘﺎﺩﻧﺪ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺳﺮﻧﮕﻮﻥ ﮐﺮﺩﻧﺪ ... ﭘﺲ ﺍﺯ ﻓﺘﺢ ﻣﺪﺍﺋﻦ ﺍﻭ ﺩﺭﻓﺶ ﮐﺎﻭﯾﺎﻧﯽ ﻭ ﻓﺮﺵ ﺑﻬﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﻓﺮﺵ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﻣﻨﺴﻮﺏ ﺑﻪ ﺧﺴﺮﻭ ﭘﺮﻭﯾﺰ ﮐﻪ ﺗﺎﺭ ﻭ ﭘﻮﺩﯼ ﺍﺯ ﺍﺑﺮﯾﺸﻢ ﻭ ﻃﻼ ﻭ ﻧﻘﺮﻩ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﻣﺰﯾﻦ ﺑﻪ ﺟﻮﺍﻫﺮﺍﺕ ﮔﺮﺍﻧﺒﻬﺎ ﻭ ﺗﺎﺟﻬﺎﯼ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﺎﻥ ﺭﺍ ﮐﻪ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺗﻘﺪﯾﻢ ﻣﻬﺎﺟﻤﺎﻥ ﮐﺮﺩ. ﺻﺪﻣﺎﺕ ﺟﺒﺮﺍﻥ ﻧﺎﭘﺬﯾﺮ ﺣﻤﻠﻪ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺑﻪ ﯾﻐﻤﺎ ﺭﻓﺘﻦ ﻣﯿﺮﺍﺙ ﮔﺮﺍﻧﺒﻬﺎﯼ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻭﻧﺎﺑﻮﺩﯼ ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﺩﻭﺩﻣﺎﻥﻫﺎﯼ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﻭ ﺑﻪ ﻓﺮﻭﺵ ﺭﻓﺘﻦ ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﻭ ﺯﻧﺎﻥ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﮐﻨﯿﺰ ﺩﺭ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺑﺮﺩﻩ ﻓﺮﻭﺷﺎﻥ ﻋﺮﺑﺴﺘﺎﻥ ﺣﺠﺎﺯ ﯾﻌﻨﯽ ﺣﻘﺎﺭﺗﯽ ﮐﻪ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﻫﯿﭻ ﺩﻭﺭﺍﻧﯽ ﺁﻧﺮﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﻧﺪﯾﺪﻩ ﺑﻮﺩ، ﻫﻤﻪ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺣﺎﺻﻞ ﮐﯿﻨﻪ ﺗﻮﺯﯼ ﻭ ﺧﯿﺎﻧﺖ ﺳﻠﻤﺎﻥ ﺑﻣﯿﻬﻦ ﺧﻮﯾﺵ بود ﻭ ﺑﺲ ﻭ ﮔﺮﻧﻪ ﺗﺎﺯﯾﺎﻥ ﻫﺮﮔﺰ ﺧﻮﺍﺏ ﻓﺘﺢ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻫﻢ ﻧﻤﯿﺪﯾﺪﻧﺪ. ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺍﺻﻠﯽ ﺗﺮﯾﻦ ﻋﻠﻞ ﺣﻤﻠﻪ ﺍﻋﺮﺍﺏ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﻣﯿﺎﻥ ﺩﺭﺑﺎﺭ ﻭ ﺣﮑﻮﻣﺘﯿﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺿﻌﯿﻒ ﺷﺪﻥ ﻗﻠﺐ ﺳﭙﺎﻩ ﺑﺪﻟﯿﻞ ﺟﻨﮓ 27 ﺳﺎﻟﻪ ﺑﺎ ﺩﻭﻟﺖ ﺑﯿﺰﺍﻧﺲ ﯾﻮﻧﺎﻥ ﮐﻪ ﺍﯾﻨﻬﻢ ﺗﻮﺳﻂ ﺳﻠﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﻃﻼﻉ ﺧﻠﯿﻔﻪ ﻣﺴﻠﻤﯿﻦ ﺭﺳﯿﺪﻩ ﺑﻮﺩ. ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﻭ ﭘﺸﯿﻤﺎﻧﯽ ﺳﻠﻤﺎﻥ: ﭘﺲ ﺍﺯ ﻓﺮﻭﮐﺶ ﮐﺮﺩﻥ ﺟﻨﮓ ﻃﺒﻖ ﻗﺮﺍﺭ ﺍﺯ ﭘﯿﺶ ﺗﻌﯿﯿﻦ ﺷﺪﻩ، ﺳﻠﻤﺎﻥ ﻓﺎﺭﺳﯽ(ﺭﻭزبه) ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺧﻮﺵ ﺧﺪﻣﺘﯽ ﺑﻪ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺍﯾﺮﺍﻥ، ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺗﯿﺴﻔﻮﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩ ﻗﺼﺪﺵ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺧﯿﺎﻧﺖ ﺑﺰﺭﮒ ﺗﻨﻬﺎ ﺭﺳﯿﺪﻥ ﺑﻪ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺑﻮﺩ...ﺍﻣﺎ ﺑﺎ ﺩﯾﺪﻥ ﺟﻨﺎﯾﺎﺕ ﻓﺠﯿﻊ ﺗﺎﺯﻩ ﻭﺍﺭﺩﺍﻥ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻭ ﭘﯿﺎﻣﺪﻫﺎﯼ ﺧﯿﺎﻧﺖ ﻭﯼ ﺩﺭ ﺣﻖ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﺑﯽ ﮔﻨﺎﻫﺶ ﮐﻪ ﺣﺎﺻﻞ ﮐﯿﻨﻪ ﺗﻮﺯﯼ ﺍﻭ ﺑﺎ ﺩﺭﺑﺎﺭ ﺑﻮﺩ ﺍﻧﺪﻭﻫﻨﺎﮎ ﮔﺸﺖ ﻭ ﺩﺭ ﭘﯽ ﺟﺒﺮﺍﻥ ﺑﺮﺁﻣﺪ ﻭﻟﯽﺩﯾﮕﺮ ﺩﯾﺮ ﺧﯿﻠﯽﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ. ﻭﯼ ﺗﺎ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﻋﻤﺮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﺳﭙﺮﯼ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻭﺻﯿﺖﮐﺮﺩ ﺗﺎ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺟﺴﺪﺵ ﺭﺍﺩﺭ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﺗﯿﺴﻔﻮﻥ ﮐﻪ ﻣﺤﻞ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺁﻣﺪ ﺑﻮﺩ ﺩﻓﻦ ﮐﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺎ ﮔﺬﺭ ﮐﺮﺩﻥ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﻗﺒﺮﺵ ﺑﻪ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺑﺮﺳﺪ ﻭ ﺟﺒﺮﺍﻥ ﺧﯿﺎﻧﺘﺶ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ.. یاری از دو کتاب دو قرن سکوت و تاریخ طبری. لطفاً به این شبهه پاسخ مستند بدهید.
پاسخ اجمالی
پاسخ به داستان سرایی‌هایی که بر علیه افتخار ایرانیان جناب سلمان فارسی و برای ایجاد رویارویی دروغین بین ملت ایران و مکتب اسلام مطرح میشود، تنها یک عبارت است:
با فرض پذیرش صحت تاریخی تمام آنچه گفته شد(که صحیح نیست)، حکومت پهناوری که تنها با فرار یکی از میلیون‌ها شهروندش، این‌گونه شیرازه‌هایش از هم پاشیده و با حمله جمعیت بسیار کوچک‌تری از خود، تماماً متلاشی شود و اثری از آن حتی در گوشه‌ای از این امپراطوری وسیع، باقی نماند، به قطع و یقین، حکومتی نبوده که حمایت حتی بخش کوچکی از ملتش را پشت سر داشته باشد؛ از این‌رو سرنگون شدنش، حسرتی را نه برای آن ملت و نه برای تاریخ به دنبال نخواهد داشت.
T