آیا در روایتی اعلام شده که حمد و شکر خدا و نیز درود و سلام بر پیامبر( صلی الله علیه و آله و سلم ) و اهل بیت( علیه السلام )، انسانها را از درخواست حاجت نزد پروردگار بی نیاز می کند؟ آیا چنین موضوعی صحیح است؟

شیعه نیوز:
پرسش
از ابی ‌عبدالله( علیه السلام ) نقل شده است، اگر یکی از بندگان نیازمند و محتاج خدا، دعا و مناجات خود را با حمد و شکر خدا و فرستادن درود و سلام بر محمد( صلی الله علیه و آله و سلم ) و اهل بیتش( علیه السلام ) شروع کند و درخواست و حاجت خود را فراموش کند،‌ خداوند نیازش را بر آورده می‌سازد، اگر چه از خدا نخواسته است. (اصول کافی ج2 ص363 کتاب دعا). سؤال این‌جا است که چگونه فرستادن درود و سلام بر اهل بیت، ‌انسان را از دعا بی‌نیاز می‌کند؛ یعنی آیا نیازی به دعا نیست؟ خلاصه مقصود از روایت چیست؟
پاسخ اجمالی
روایت مطرح شده در پرسش چنین است: «عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ( علیه السلام ) قَالَ: إِنَّ الْعَبْدَ لَیَکُونُ لَهُ الْحَاجَةُ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَیَبْدَأُ بِالثَّنَاءِ عَلَى اللَّهِ وَ الصَّلَاةِ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ حَتَّى یَنْسَى حَاجَتَهُ فَیَقْضِیهَا اللَّهُ لَهُ مِنْ غَیْرِ أَنْ یَسْأَلَهُ إِیَّاهَا»؛[1] بسیار اتفاق می‌افتد بنده‌‏‌اى که از خداى تعالی حاجتى دارد، ابتدا چنان به ستایش خدا و صلوات بر محمد( صلی الله علیه و آله و سلم ) و آل محمد( علیه السلام ) می­پردازد که حاجت خود را از یاد می‌برد، اما (با این وجود) خداوند حاجت او را برمی‌آورد بى‌‏آن‌که در باره آن درخواستى از خدا کرده باشد.
این روایت در صدد بیان این مطلب است که اگر انسان درخواست و حاجتی از خدا داشته باشد و برای برآورده شدن حاجتش تصمیم به دعا بگیرد، و ادب را رعایت کرده باشد، قبل از بیان حاجتش به حمد و ستایش خدا پرداخته و درود و سلام بر اولیای او بفرستد، و این مراعات ادب، منجر به فراموشی خواسته‌اش شده باشد؛ چون خدا از آنچه در دل‌های انسان‌ها می‌گذرد آگاه است، به دلیل همین رعایت ادب، خواسته قلبی او را برآورده خواهد ساخت.
البته مضمون این روایت، آن نیست که اگر خواسته‌اش از یادش هم نرفته باشد – تنها به دلیل حمد و ثنایی که نموده و درود و سلامی که فرستاده - از دعا بی‌نیاز خواهد ‌شد.
[1]. کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج ‏2، ص 501، دار الکتب الاسلامیة، تهران، چاپ چهارم، 1407ق.

T