چرا یاران معصومان( علیه السلام ) برای عرض ارادت به آن حضرات از عبارت «پدر و مادرم به فدایت» استفاده ‌کرده و نمی‌گفتند: «همسرم به فدایت» و یا «پسران و دخترانم به فدایتان»؟!

شیعه نیوز:
پرسش
در برخی از روایات بسیار دیده می‌شود صحابه و یاران پیامبر( صلی الله علیه و آله و سلم ) و امامان ( علیه السلام ) برای ارادت به ایشان از جمله «پدر و مادرم به فدایت» استفاده می‌کردند و هیچ‌گاه ندیده‌ام که گفته باشند فرزندانم یا پسرانم و یا دخترانم به فدایت؛ حال حکمت این طرز بیان چه بوده است؟
پاسخ اجمالی
اینکه در بیشتر متون، فداکردن پدر و مادر مشاهده می‌شود شاید به این دلیل باشد؛ شخصی که حاضر است پدر و مادر خود را فدای پیشوایان معصوم دین کند، در فدا کردن دیگر نزدیکان خود دریغ نخواهد کرد. با این وجود در برخی زیارات، به فدا کردن سایر بستگان هم اشاره شده است:
در زیارت جامعه که خطاب به همه ائمه اطهار( علیه السلام ) است می‌خوانیم: «بِأَبِی‏ أَنْتُمْ وَ أُمِّی وَ أَهْلِی وَ مَالِی وَ أُسْرَتِی‏...».[1]
پدر، مادر، خانواده، ثروت و تمام بستگانم فدایتان باد!
همچنین در زیارتی دیگر چنین آمده است: «أَتَیْتُکَ بِأَبِی‏ أَنْتَ‏ وَ أُمِّی‏ وَ نَفْسِی وَ مَالِی وَ وُلْدِی‏...».[2]
نزدت آمدم! پدرم، مادرم، خودم، ثروتم و فرزندانم فدایت!

[1]. شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج ‏2، ص 614، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ دوم، 1413ق.
[2]. ابن مشهدی، محمد بن جعفر، المزار الکبیر، ص 237، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ اول، 1419ق.

T