سایر زبان ها

شهروند خبرنگار

صفحه نخست

سرویس خانواده شیعه

سرویس شیعه شناسی

دیده بان شیعیان

سرویس عکس

سرویس فیلم

صوت

سردبیر

صفحات داخلی

آیا ابوالعاص بن ربیع داماد پیامبر اسلام( صلی الله علیه و آله و سلم ) سرانجام مسلمان شد؟

«ابوالعاص بن ربیع بن عبدالعُزّی بن عبد شمس»، همسر «زینب» دختر پیامبر اکرم( صلی الله علیه و آله و سلم ) بود. ابوالعاص کنیه او است و درباره نام او اختلاف نظر وجود دارد؛ عده‌ای او را «قاسم» یا «مقسّم» و بعضی «لَقیط» نامیده‌اند. مادرش، «هاله دختر خویلد بن اسد» بوده و بر این اساس، مادر زن او (خدیجه س)، خاله وی نیز بود.
کد خبر: ۲۰۵۲۶۶
۱۱:۰۵ - ۰۹ آذر ۱۳۹۸

شیعه نیوز:
پرسش
ابوالعاص بن ربیع شوهر زینب ربیبه پیامبر( صلی الله علیه و آله و سلم ) نسبش و کیفیت ایمانش به رسول خدا چگونه بود؟
پاسخ اجمالی
«ابوالعاص بن ربیع بن عبدالعُزّی بن عبد شمس»، همسر «زینب» دختر پیامبر اکرم( صلی الله علیه و آله و سلم ) بود.[1] ابوالعاص کنیه او است و درباره نام او اختلاف نظر وجود دارد؛ عده‌ای او را «قاسم» یا «مقسّم»[2] و بعضی «لَقیط» نامیده‌اند.[3] مادرش، «هاله دختر خویلد بن اسد» بوده[4] و بر این اساس، مادر زن او (خدیجه س)، خاله وی نیز بود.[5]
پیش از بعثت بود که خدیجه از پیامبر( صلی الله علیه و آله و سلم ) خواست که دختر بزرگش زینب را به عقد ابوالعاص درآورد و پیامبر( صلی الله علیه و آله و سلم ) که همواره نظر همسرش را محترم می‌شمرد، این موضوع را پذیرفت. خدیجه ابوالعاص را مانند فرزند خویش می‌شمرد، اما پس از بعثت، با آن‌که خدیجه و دخترانش ایمان آوردند، ابوالعاص همچنان در شرک باقی ماند.[6]
ابوالعاص به مال، امانت و تجارت از مردان انگشت‌شمار مکه بود.[7] او در جنگ بدر در صف مشرکان حضور داشت و به اسارت مسلمانان درآمد.[8] و هنگامی که مردم مکه برای آزادی اسیران، فدیه دادند، زینب هم گردن‌بندی که از خدیجه( سلام الله علیها ) به او رسیده بود را به عنوان فدیه فرستاد. گفته‌اند وقتی چشم پیامبر( صلی الله علیه و آله و سلم ) بر آن افتاد، متأثّر شد و پس از کسب موافقت مسلمانان، ابوالعاص را آزاد ساخت و اموال زینب را پس فرستاد و از ابوالعاص پیمان گرفت که زینب را رها کند.[9] او نیز پس از بازگشت به مکه، به پیمان خویش وفادار بوده و زینب را به مدینه فرستاد.[10]
ابوالعاص همچنان در مکه بود تا این‌که در سال ششم قمری همراه کاروان تجاری قریش راهی شام شد.[11] این کاروان مورد شبیخون مسلمانان به فرماندهی زید بن حارثه قرار گرفت و برخی از کاروانیان گریخته و برخی دیگر گرفتار شدند. ابوالعاص نیز از آن‌جا گریخت، اما شبانه خود را به مدینه رسانده و به خانه زینب رفت و به او پناهنده شد. زینب او را پناه داد و آن واقعه را در مسجد در حضور مسلمانان به اطلاع پیامبر( صلی الله علیه و آله و سلم ) رساند. پیامبر( صلی الله علیه و آله و سلم ) پناهندگی او را پذیرفت و به درخواست زینب، اموال کاروانیان را به آنان بازگرداند، ابوالعاص همراه اموال به مکه بازگشت و ضمن بازگرداندن اموال به صاحبانشان اعلام کرد که به اسلام گرویده است[12] و پس از چندی به مدینه بازگشت و پیامبر( صلی الله علیه و آله و سلم ) در محرم سال 7 ق زینب را با همان عقد پیشین نزد او فرستاد.[13] البته گزارشی نیز وجود دارد که زینب با مهر و نکاح جدید به همسری ابوالعاص درآمد.[14]
زینب برای ابوالعاص پسری به نام «علی» و دختری به نام «امامه» به دنیا آورد.[15] امامه بعدها به ازدواج علی( علیه السلام ) درآمد.[16]

[1]. ابن قتیبه دینوری، أبو محمد عبد الله بن مسلم‏، المعارف، ص 141، قاهره، الهیئة المصریة العامة للکتاب‏، چاپ دوم، 1992م؛ بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج 1، ص397، بیروت، دار الفکر، چاپ اول، 1417ق.
[2]. المعارف، ص 141.
[3]. انساب الاشراف، ج 1، ص397.
[4]. ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، الاصابة فی تمییز الصحابة، ج ‏7، ص 206، بیروت، دار الکتب العلمیة، چاپ اول، 1415ق.
[5]. طبری، محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک(تاریخ طبری)، ج 2، ص 467، بیروت، دار التراث، چاپ دوم، 1387ق.
[6]. همان.
[7]. همان.
[8]. ابن عبدالبر، یوسف بن عبدالله‏، الاستیعاب فی معرفة الأصحاب، ج ‏4، ص 1701، بیروت، دار الجیل، چاپ اول، 1412ق؛ واقدی، محمد بن عمر، کتاب المغازی، ج 1، ص139، بیروت، مؤسسة الأعلمی، چاپ سوم، 1409ق؛ ابن هشام، عبدالملک، السیرة النبویة، ج 1، ص 651، بیروت، دار المعرفة، چاپ اول، بی‌تا.
[9]. کتاب المغازی، ج 1، ص 130 – 131؛ انساب الاشراف، ج 1، ص 397.
[10]. السیره النبویه، ج 1، ص 653.
[11]. انساب الاشراف، ج 1، ص377 و 398.
[12]. کتاب مغازی، ج 2، ص 553 - 554.
[13]. همان؛ الطبقات الکبری، ج 8، ص 33.
[14]. الاصابة فی تمییز الصحابه، ج 7، ص 207.
[15]. الاستیعاب، ج ‏4، ص 1854.
[16]. طبرسی، فضل بن حسن، اعلام الوری بأعلام الهدی، ج ‏1، ص 275، قم، مؤسسه آل البیت( علیه السلام )، چاپ اول، 1417ق؛ الاصابه‌ فی تمییز الصحابه، ج 7، ص 209.

T

ارسال نظرات
نظرات حاوی عبارات توهین آمیز منتشر نخواهد شد
نام:
ایمیل:
* نظر: