به گزارش «شیعه نیوز»، کودکان بسیار باهوش هستند. سالهای اولیه زندگی کودک برای او بسیار مهم و حائز اهمیت است. به گفته برخی روانشناسان شخصیت کودک از دو سالگی شروع به شکل گرفتن می‌کند و تا ۵ سالگی تکمیل می شود. هیچ پدر و مادری دوست ندارند که کودکی بی ادبی داشته باشند و نهایت تلاش خود را برای درست و با ادب پرورش دادن کودک میکنند.
در سالهای اولیه زندگی یک کودک والدین و اطرافیان کودک ( کسانی که از او مراقبت می کنند) نقش مهمی در زندگی او دارند. آنان می توانند بهترین معلمان و آموزگاران در دوران حیاتی و مهم کودک باشند و یا بالعکس.
می تواند بدترین معلمان و آموزگاران باشند. البته که هیچ پدر و مادری نمی‌خواهند معلمی بد برای کودک خود باشند. اما گاهی با انجام دادن کارهای نه چندان مهم از نظر خود ، باعث تأثیرگذاری بدی در کودک می شوند.
کودکان تقلید کننده ی رفتاری خوبی هستند، بنابراین والدین و کسانی که از کودک مراقبت می کنند باید همیشه مواظب رفتار، حرکات و طرز صحبت کردن خود باشند. اگر والدین به کودک رفتار مناسبی را با بیان آموزش دهند ولی در عمل خود به آن توجه نکنند نباید از کودک نیز توقع انجام و عملکردن داشت.
زیرا با تقلید از والدین به انجام دادن کارها می پردازد. حال ما اینجا بر این شدیم تا چند مورد از رفتارهای اشتباه والدین که موجب بی ادب بار آمدن کودکان می شود را به شما توضیح دهیم تا در آینده کودکانی با ادب پرورش دهید.
مقایسه کردن فرزندان با یکدیگر عملاً کار اشتباهی است
یکی از کارهای اشتباه والدین مقایسه کردن فرزندان با یکدیگر است. کودکان با یکدیگر فرق دارند حتی اگر خواهر و برادر باشند و شبیه هم رفتار کردن آنها توقعی بیش نیست که والدین از آنها دارند. مقایسه کردن فرزندان با یکدیگر می تواند اثرات بدی تا سالیان سال بر ذهن و روان آنها بگذارد.
عملاً والدین به کودکان نشان می دهند که بین فرزندان تفاوت قائل می شوند و این امر باعث شکل گرفتن رقابت ناسالم بین آنها می‌شود و حتی ممکن است تا چندین سال بعد هم ادامه داشته باشد. اکثر خانواده ها فرزند اول را به عنوان الگوی مؤدب بودن و باهوش بودن برای دیگر فرزندان قرار می دهند.
باید گفت این کار کاملاً اشتباه است زیرا کودکان با یکدیگر برابر نیستند و هرکس استعداد و مهارت خاص خودش را دارد. والدین باید به مهارت‌های کودکان توجه کنند و برای داشتن آنها کودک را مورد تشویق و تحسین قرار دهند. پس هرگز فرزندان را نباید با یکدیگر مقایسه کرد.
ناخواسته آموزش دروغ گفتن به کودکان
والدین آموزش صادق و راستگو بودن کودک را در دراز مدت به او یاد میدهند و او را تشویق به راستگویی می کنند. اما با انجام کاری اشتباه به یک لحظه تمام آموزش این مدت را از ذهن کودک پاک می کنند. به عنوان مثال: تلفن زنگ می خورد و پدر به کودک اجازه می دهد که جواب تلفن را بدهد و به کودک می گوید: اگر کسی با من کار داشت بگو خانه نیستم.
با همین یک جمله همه آموزش ها به یک باره هیچ می شود. در این موارد باید به کودک گفته شود حقیقت را بگو. مثلاً پدرم در حال حاضر نمی تواند با شما صحبت کند و در اسرع وقت با شما تماس خواهد گرفت. پس نتیجه می گیریم هرگز نباید به کودک دروغ گفتن به خاطر والدین را آموزش داد.
احساس گناه دادن به کودک به خاطر وجودش در خانواده
والدین خیلی باید سنگدل باشند که با گفتن( اگر نبودی بهتر بود، زندگی راحت و آسانی داشتیم) باعث احساس گناه کودک به خاطر وجودش در خانواده شود. پدر و مادر کسانی هستند که کودک را به دنیا می‌آورند پس باید تمام مسئولیت های کودک را بپذیرند و بهترین والدین برای او باشند.
کودک حق انتخابی برای به دنیا آمدن ندارد پس نباید به خاطر وجودش در خانواده به او احساس گناه داد. با به دنیا آمدن هر فرزند زندگی سخت تر می شود اما مسئول این دشواری‌ها کودکان نیستند.
والدین در مواقعی که می دانند با حرف زدن باعث احساس گناه کودک می شوند باید سکوت کنند و به کودکان بگویند: نیاز دارم کمی تنها باشم یا استراحت کنم تا باعث ناراحتی کودکان نشوند و آنها خود را منبع تمام سختی ها و مشکلات ندانند. پس نباید اجازه داد کودک از وجودش احساس گناه کند.
نباید به کودک رفتار حق به جانب را آموزش داد
رفتار و نگرش حق به جانب معمولاً از همان دوران و اوایل کودکی آغاز می شود. اگر کودکان احساس کنند که در همه حال والدین، حق را به او می دهند باعث بی ادب بار آمدن و رفتار خشونت آمیز کودک دراز مدت می شود.
در این موارد والدین باید صبر را به کودک آموزش دهند تا از رفتار خشونت آمیز در مواقعی که کودک احساس حق به جانب داری می کند و دیگران حق را به او نمی دهند جلوگیری کند. استفاده از کتاب ها و داستان های مختلف تأثیر بسزایی در این موارد دارد. پس نتیجه میگیریم نباید کودک رفتار حق به جانب داشته باشد.
نباید ایجاد ارتباط با دیگران با تلفن و پیام دادن را به کودک ترجیح داد
این کار پیامدهای جدی دارد و والدین باید مواظب این کار خود و پیامدهای آن باشند. زمانی که کودک به یک تلفن همراه ترجیح داده شود، احساس پوچی و بی ارزش بودن می‌کند و باعث می شود که او بخواهد به هر طریقی جلب توجه کند و رفتار بی ادبانه ای از او سر بزند. بیش از هر چیزی به کودک باید اهمیت داد وگرنه پاسخ پیام متنی را می توان به موقع دیگری موکول کرد و برای کودک وقت گذاشت.
رفتار والدین مانند بازتاب نور در آینه است، پس والدین باید چنان رفتار کنند که دوست دارند فرزندشان رفتار کند. پس یکی دیگر از رفتارهای اشتباه پدر و مادر برای بی ادب بار آوردن کودک، ترجیح دادن مکالمه تلفنی و پیام دادن به دیگران است.
در برابر رفتار زشت و کار اشتباه کودک نباید خندید و نباید تشویق شود
بسیاری از والدین در برابر رفتار زشت یا کار اشتباه کودک به طور ناخودآگاه میخندند. این کار باعث تشویق کودک به دوباره انجام دادن رفتار زشت و کار اشتباه او می شود. والدین باید در برابر چنین حرکاتی خود را کنترل کنند و سریع کودک را از موقعیت خارج کنند و تا قبل از برگشتن دوباره کودک به آن موقعیت او را آرام کنند.
خندیدن و تشویق کردن ناخودآگاه والدین باعث می شود کودکی بی ادب بار بیاید و در نوجوانی و بزرگسالی دچار مشکل شود .چنین کودکانی در نوجوانی همیشه درگیر خشونت با اطرافیان هستند و در بزرگسالی اطرافیان برای ارتباط برقرار کردن و هم کلان شدن با او رغبتی ندارند و سعی می کنند از او دوری کنند.
کودک نباید احساس گناه کند
یکی دیگر از رفتارهای اشتباه والدین احساس گناه دادن به کودک با گفتن جملات مانند:( تو خیلی بی جنبه هستی، تو خیلی خودخواهی هستی) است.کودک با شنیدن چنین جملاتی احساس گناه می کند و از خودش بدش می آید. اگر احساسات کودک توسط والدین درک شود و با او همدلی کنند کودک این رفتارها را از آنها یاد می گیرد. کودکان با دیدن رفتار والدین و کمک به دیگران ترغیب به کارهای خوب و نیک می شوند.
مطالب گفته شده در ارتباط با رفتار اشتباه والدین و پرورش کودکی که ادب را رعایت نمی‌کند، بود .سوال بسیاری از والدین این است که با کودکی که ادب را رعایت نمی کنند باید چگونه رفتار کرد؟ در ادامه مطالب با ما همراه باشید تا چند روش مؤثر برای کنترل کودکان بی ادب بیان کنیم.
به هیچ عنوان از تنبیه بدنی استفاده نکنید
زمانی که کودکان بی ادب رفتار زشتی را انجام می دهند به آنان توجهی نکنید و بگذارید متوجه کار اشتباه خود بشوند. توجه کردن به کودک در این مواقع باعث می شود آنها کار خود را دوباره تکرار کنند. همچنین نباید از تنبیه بدنی استفاده کرد زیرا کودک لجباز می‌شود و از روی لجبازی به انجام دادن کار خود ادامه می دهد.
برای کودکان بی ادب نباید سخت گیر باشید
والدینی که با کودک سختگیری میکنند باعث رفتار عکس می‌شوند و کودک با رفتار و کارهای زشت به طوری می‌خواهد رفتار سختگیرانه پدر و مادر را تلافی کند این کودکان دوست دارند در حضور دیگران هیچ محدودیتی نداشته باشند و آزاد باشند.
به کودکان در مهمانی ها و دور همی ها کمی آزادی بدهید
کودکان فقط به دنبال جلب توجه دیگران هستند و برای آنها فرقی ندارد این جلب توجه با خشونت روبرو شود یا با مهربانی. این کودکان برای جلب توجه در مهمانی ها و دور همی ها ادب را رعایت نمی کنند و می دانند در حضور دیگران و در جمع والدین با او رفتار بدی ندارند. پس از این موقعیت سوء استفاده می کنند و می خواهند هر طور شده برای آزادی و نشان دادن توانایی های خود بهره ببرند.
تعادل رفتار جدی بودن و مهربان بودن با کودکان بی ادب لازم است
والدین باید در برخورد با رفتار کودک بی ادب نه خیلی جدی رفتار کنند و نه خیلی مهربان باشند. رفتار والدین باید قاطعانه و توام با مهربانی باشد. با مهربانی زیاد به کودک باج میدهند و سختگیری بیش از اندازه نیز کودک احساس دوست نداشته شدن می کند اگر کودک چنین احساسی کند به گونه ای تحقیر شده است و عزت نفس خود را از دست می دهد و انگیزه‌ای برای مودب بودن ندارد.
همیشه کودک را دوست خود بدانید
رابطه کودک و والدین آنقدر باید خوب و صمیمی باشد که کودک از بیان کردن مشکل و اشتباهاتش به پدر و مادر ترسی نداشته باشد و راحت بتواند آنها را بیان کند. والدین باید با کودکان مانند یک دوست خوب و صمیمی رفتار کنند و به درستی کودک را راهنمایی کنند این رابطه بسیار مهم است. اگر کودک از خانواده ترس داشته باشد و نتواند خواسته ها ، مشکلات و اشتباهاتش را بیان کند به افراد دیگر پناه می برد و مشکل بزرگ تر درست می شود.
انتهای پیام
منبع: نمناک
