چهل حدیث گهر بار از حضرت امام هادی (ع)

شیعه نیوز: چهل حدیث گهربار از امام هادی(ع) را با ذکر منبع مرور می کنیم:

1- بجای حسرت و اندوه برای عدم موفقیتهای گذشته، با گرفتن تصمیم و اراده قوی جبران کن.

میزان الحکمه، ج7، ص454

2- هر کسی در راه خداپرستی محکم و استوار باشد، مصائب دنیا بر وی سبک می‎شود ، گر چه تکه تکه گردد.

تحف العقول ص511

3- کسی که ارزش و شخصیت خود را پست شمارد، از شرّ او آسوده مباش.

میزان الحکمه، ج3، ص 441

4- ستمکار بردبار، چه بسا که بوسیله حلم و بردباری، از ظلمش گذشت شود و چه بسا حق دار نادان، که با سفاهت خود ، نور حق خویش را خاموش کند.

مسند الامام الهادی علیه السلام ، ص 304

5- فروتنی آن است که با مردم چنان رفتار کنی که دوست داری با تو چنان باشند.

الکافی، ج۲، ص۱۲۴

6- امام هادى علیه السلام به مردى از اهالى رى که به زیارت امام حسین علیه السلام رفته بود فرمودند:اگر قبر عبد العظیم را در شهر خود زیارت کنى ، چنان است که گویى امام حسین علیه السلام را زیارت کرده اى.

کامل الزیارات ، ص 324

7- هر کس نهایت دوستى و رأى[نیکش] را به تو عرضه کرد ، تو نیز نهایت فرمانبرى ات را به او ابراز کن .

تحف العقول ، ص 483

8- جدال کردن، دوستی قدیمی را نابود می‏کند و پیمان‏های محکم را از هم می‏پاشد و کمترین نتیجه آن، پیروزی برطرف مقابل است و پیروزی، سبب اصلی جدایی است.

أعلام الدین: ۳۱۱

9- پیامبر ما، برترینِ پیامبران…، فروتن‏ترینِ مردم، بردبارترینِ ایشان، بخشنده و دست و دلبازترینِ آدمیان و دلاورترینِ آنان در حمایت از وابستگان خود بود.

کشف الغمه: ج ۴ ص ۲۶

10- اسم اعظم خداوند، هفتاد و سه حرف دارد که آصف، تنها یک حرف از آن را می دانست و آن را بر زبان جاری ساخت و زمینِ میان او و سبأ شکافته شد و او تخت بلقیس را بر گرفت و آن را به سلیمان(ع) رساند. سپس زمین در مدّتی کمتر از یک چشم بر هم زدن، هموار گشت، و هفتاد و دو حرفِ آن، نزد ماست و خداوند، یک حرف را در علم غیب به خود، اختصاص داده است.

الکافی: ج ۱ ص ۲۳۰ ح ۳

11- خداوند عز و جل به این دلیل، ابراهیم علیه السلام را خلیل خود کرد که بر محمّد و خاندان او صلوات ا… علیهم زیاد درود می فرستاد.

علل الشرائع: ص ۳۴ ح ۳

12- حکمت در طبیعت های فاسد، اثر نمی کند.

أعلام الدین: ص ۳۱۱

13- از خدا بترسید و مایه آبرو باشید نه مایه بدنامی. محبّتها را به سوی ما جلب کنید و هر گونه زشتی را از ما دور سازید.

تحف العقول: ۴۸۸

14- همانا دو فرشته بر بندگان الهی گماشته شدند هریک از بندگان خدا تواضع و فروتنی کند او را بالا میبرند و هریک تکبر کنند او را پایین می آورند.

اصول کافی جلد 2ص 130

15- زمانی که خداوند عزّ و جلّ با موسی بن عمران علیه السلام سخن گفت…. موسی علیه السلام عرض کرد: خدایا! پاداش کسی که از خشیت تو وضو را کامل به جا آورد چیست؟ خداوند فرمود: روز قیامت او را در حالی مبعوث می کنم که در پیشانیش نوری می درخشد .

الأمالی للصدوق: ۲۷۷ / ۳۰۷

16- مردم در دنیا با اموال سر و کار دارند و در آخرت با اعمال.

الدرّه الباهره: ۴۱

17- لودگی، شوخی احمق‎ها و کار جاهلان است

أعلام الدین: ص ۳۱۱

18- مؤمن خوبى مى‌کند و مى گرید، ولى منافق بدى مى‌کند و مى‌خندد.

مکارم الأخلاق، ص ۳۸۹

19- اماکنی هست که خدا دوست دارد در آنها به درگاهش دعا شود تا اجابت کند و حائر حسین علیه السلام یکی از این اماکن است.

المزار للمفید: ص ۲۰۹ ح ۲

20- وقتی شنیدی فردی حق را انکار و آن را تکذیب می کند از پیش او برخیز و با او منشین!

مسندالامام الرضا ج1ص326

21- هرکس مطیع و پیرو خدا باشد از قهر و کارشکنى دیگران نمیهراسد.

بحارالا نوار: ج 50، ص 177

22- همانا ولایت ما اهل بیت براى شیعیان و دوستانمان پناهگاه امنى است؛ چنانچه در همه امور به آن تمسّک جویند، بر تمام مشکلات [مادّى و معنوى] چیره می شوند.

تحف العقول ، ص 357

23- هر که از خود راضی باشد ، خشم گیران بر او زیاد خواهند بود.

منتهی الامال ج 2 ص 480

24- کسی که در معاشرت با برادران دینی خود، تواضع کند، به راستی چنین کسی نزد خدا از صدّیقین و از شیعیان‎ علی‎بن‎ابی‎طالب علیه السلام خواهد بود.

احتجاج، ج1، ص 460

25- خداوند دنیا را سرای آزمایش قرار داده است و آخرت را سرای فرجام؛ آزمایش و بلای دنیا را وسیله پاداش آخرت کرده است و پاداش آخرت را عوض بلا و آزمایش های دنیا.

تحف العقول: ۴۸۳

26- برتر از دانش، حمل کننده آن است.

أعلام الدین: ص ۳۱۱

27- نارضایتی پدر و مادر ، کم توانی را به دنبال دارد و آدمی را به ذلت می کشاند.

مسند الامام الهادی علیه السلام ، ص 303

28- توبه نصوح این است که باطن، همچون ظاهر، و بهتر از آن شود.

بحار الأنوار: ۶ / ۲۲ /۲۰

29- ابلیس، به نوح علیه السلام گفت: ما هر گاه فرزند آدم را تنگ نظر یا آزمند یا حسود یا متکبّر و یا شتابکار بیابیم، او را چون گوی می رُباییم، و اگر همه این خصلت ها در وجود او برای ما گِرد آید، او را شیطانِ گردنکش می نامیم.

قصص الأنبیاء للراوندی: ص ۸۵ ح ۷۷

30- هر کس از خداوند حاجتی داشت، غسل کند و به زیارت جدّم رضا علیه السلام در توس برود و بالاسرِ آن حضرت دو رکعت نماز بگزارد و در قنوتش حاجت خود را از خداوند بخواهد، حاجتش را، در صورتی که درخواست گناه یا بُریدن پیوند خویشاوندی نباشد، برآورده خواهد ساخت.

عیون أخبار الرضاعلیه السلام: ج ۲ ص ۲۶۲ ح ۳۲

31- معاشرت و دوستی با بدان، دلالت بر بدی کسی دارد که با آنان رفاقت می کند.

موسوعه سیره اهل البیت علیهم السلام، ج33، ص 208

32- هر کس دوستی و نظر خود را برای تو هزینه کند، تو هم فرمانبرداری خود را برای او خرج نما.

تحف العقول، ص 483

33- هر کس بالاتر از اندازه ی حق خود درخواست کند، به محرومیّت سزاوارتر است.

نزهه النّاظر، ص 110

34- امام بعد از من، فرزندم«حسن» است و پس از حسن پسرش «قائم»، آن که زمین را پر از عدل و داد می کند، آن گونه که پر از جور و ستم شده باشد.

کمال الدین، ص 383

35- اگر مردم می دانستند مرگ چه نعمتی در پی دارد هر آینه آن را طلب کرده و بیش از انسان عاقلی که دوا را برای مداوای دردش دوست دارد، دوست می داشتند.

معانی الاخیار، ص 290

36- نادان، اسیر زبان خویش است.

الدرّه الباهره: ص ۴۱

37- شخصیت خود را محترم شمار و تملق مکن چون تملق موجب سوءظن می گردد، زمانی که برادرت را مورد وثوق یافتی از تملق احتراز کن و نسبت به او حُسن نیّت داشته باش.

محجّه البیضاء، ج5 ، ص 283

38- اگر پس از غایب شدن حضرت قائم علیه السلام دانشمندان الهى که مردم را به سوى او دعوت مى‌کنند و راهنمایى مى‌نمایند و از دینش دفاع مى‌کنند و بندگان ناتوان خداوند را از دام شیطان و دام‌هاى دشمنان اهل بیت علیهم السلام نجات مى‌دهند، نبودند، هیچ کس نمى‌ماند مگر این که از دین باز مى‌گشت، ولى آنان‌اند که زمام دل‌هاى شیعیان ضعیف راهمچون سکّان در دست ناخداى کشتى به دست گرفته‌اند. اینان همان انسان‌هاى برتر نزد خداوندند.

احتجاج، ج ۲، ص ۲۶۰

39- پسرم ابو محمد علیه‏ السلام (امام حسن عسکری علیه السلام) از نظر غریزه صحیح‌‏ترین شخص آل محمد صلى ‏الله ‏علیه ‏و ‏آله و از نظر دلیل و حجت استوارترین آنهاست و او بزرگترین فرزند من و جانشین من است و پیوندهاى امامت و احکام ما به او منتهى مى‌‏گردد.

کافى 1: 327

40- دعاى قنوت امام هادى علیه‏ السلام این گونه بود:

یا مَنْ تَفَرَّدَ بِالرُّبُوبِیَّهِ وَ تَوَحَّدَ بِالْوَحْدانِیَّهِ یا مَنْ اَضاءَ بِاسْمِهِ النَّهارُ وَ اَشْرَقَتْ بِهِ الاَْنْوارُ وَ اَظْلَمَ بِاَمْرِهِ حِنْدِسُ اللَّیْلِ وَ هَطَلَ بِغَیْثِهِ وابِلُ السَّیْلِ یا مَنْ دَعاهُ الْمُضْطَرُّونَ فَاَجابَهُمْ وَ لَجَأَ اِلَیْهِ الْخائِفُونَ فَآمَنَهُمْ…؛ اى آن که در پروردگارى یکتایى، و در وحدانیت و یگانگى واحدى، اى آن که به اسم او روز روشن مى ‏شود و نورها پرتو افشانى مى ‏کنند، و به فرمان او ظلمت و تاریکى شب را فرا گرفته و قطره ‏هاى باران پیایى فرود مى ‏آید، اى آن که درماندگان او را مى‏خوانند و جواب مى ‏دهد و بیمناکان به او پناه مى ‏برند و ایمن مى ‏سازد.

مهج الدعوات : 60