چند حديث از امام رضا علیه السلام
1- «مؤمن، مؤمن واقعى نيست، مگر آن‌كه سه خصلت در او باشد: سنّتى از پروردگارش و سنّتى از پيامبرش و سنّتى از امامش.
اما
سنّت پروردگارش، پوشاندن راز خود است. اما سنّت پيغمبرش، مدارا و
نرم‌‌رفتارى با مردم است. اما سنّت امامش، صبر كردن در زمان
تنگدستى و پريشان‌حالى است.» (اصول كافى، ج 3، ص 339)
2-
«عقل شخص مسلمان تمام نيست، مگر اين‌‌كه ده خصلت را دارا باشد: از
او اميد خير باشد، از بدى او در امان باشند، خير اندك ديگرى را بسيار
شمارد، خير بسيار خود را اندك شمارد، هرچه حاجت از او خواهند دلتنگ
نشود، در عمر خود از دانش‌طلبى خسته نشود، فقر در راه خدايش از
توانگرى محبوب‌تر باشد، خوارى در راه خدايش از عزّت با دشمنش
محبوب‌تر باشد، گم‌نامى را از پُرنامى خواهان‌تر باشد.» سپس فرمود:
«دهمى چيست و چيست دهمى!» به ايشان گفته شد: «چيست؟» فرمود: «احدى
را ننگرد جز اين‌‌كه بگويد او از من بهتر و پرهيزگارتر است.»
(تحفالعقول، ص 467)
3- «ايمان يك درجه بالاتر از اسلام است و
تقوا يك درجه بالاتر از ايمان‌است، و به فرزند آدم چيزى بالاتر از
يقين داده نشده است.» (تحفالعقول، ص 469)
4- حضرت رضا علیه
السلام هميشه به اصحاب خود مى‌فرمود: «بر شما باد به اسلحه پيامبران!»
گفته شد: «اسلحه پيامبران چيست؟» فرمود: «دعا.» (اصول كافى، ج 4، ص
214)
5- «زمانى بر مردم خواهد آمد كه در آن عافيت ده جزء
است كه نُه جزء آن در كناره‌گيرى از مردم، و يك جزء آن در خاموشى
است.» (تحفالعقول، ص 470)
6- «به راستى كه بدترين مردم
كسى است كه يارى‌اش را (از مردم) باز دارد و تنها بخورد و زيردستش را
بزند.» (تحفالعقول، ص 472)
7- به خداوند خوش‌بين باش، زيرا
هركه به خدا خوش‌بين باشد، خدا با گمان خوش او همراه است، و هركه
به رزق و روزى اندك خشنود باشد، خداوند به كردار اندك او خشنود باشد،
و هركه به اندك از روزى حلال خشنود باشد، بارش سبك و خانواده‌اش
در نعمت باشد و خداوند او را به درد دنيا و دوايش بينا سازد و او را از
دنيا به سلامت به دارالسلام بهشت رساند.» (تحفالعقول، ص 472)
انتهای پیام/980
