به گزارش «شیعه نیوز»، غفار رمضانی روان شناس در
گفت‌وگو با خبرنگار گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان، اظهار کرد: اولین
وسیله ایجاد ارتباط بین همسالان بازی با سایر کودکان است.
وی تصریح
کرد: تا قبل از دو سالگی بسیاری از بازیها در کودکان تکرار نمی‌شود.در
دوران نوپایی، بازی با کودکان از واکنشهای حسی حرکتی مانند دویدن در اطراف
یا چکش زدن به سوی بازیهای نمادی مثل تظاهر به ماشین سواری یا عوض کردن
لباس عروسک تغییر میکند.
رمضانی تاکید کرد: در دوران نوپایی کودکان
به اشیا و اسباب‌بازی‌های اطراف خود بیشتر علاقه نشان می‌دهند تا به سایر
کودکان، البته گاهی به سوی همسالان خود رفته و به یک دیگر لبخند می‌زنند.
این
روانشناس خاطرنشان کرد: پس طبیعی است که در دو سالگی کودکان با یکدیگر
بازی نکنند و در کنار وجود از یکدیگر به بازی ادامه دهند.در این دوران
مشارکت و تعادنی بین آنها دیده نمی‌شود اما از این دوران به بعد قطعا شما
شاهد بازیهای مشارکتی بین کودکان خواهید بود.
انتهای پیام/ 852
با سلام
کودکان اسباب بازی و بازی با ان را دوست دارند
من نه کارشناس و متخصص کودکان هستم و نه درباره این موضوع دانشی دارم
اما به سبب انکه در پیرامون و اشنایان و دوستان انان دارای فرزندانی هستند دوست دارم بگونه ای دیگر دراین باره بنویسم
چرا کودک تمایل دارد بیشتر اوقات خود را با این اسباب بازیهایی که بیجان هستند بگذراند
کودکان همانند ما عصبی می شوند درگیری فیزیکی با کودک دیگر سرزنش اولیا را در پی دارد
بازی با همسالان هر اندازه سودمند باشد ناچار تبعاتی هم بدنبال دارد زیرا کودک دوم اگر خواهان ان اسباب بازیها باشد باز نگرانی اولیا و نارضایتی کودک را در پی دارد
گاهی کودکان در بازیهای جمعی تحکم را برای همه خواهانند که این بر ان کودک سنگین باشد اورا بسوی
بازی با اسباب بازیش مشتاق خواهد نمود
کودکی در فامیل ما است که یک دوست نامریی دارد نه اینکه خدای ناکرده از لحاظ عقلی کمبودی دارد
برعکس بسیار باهوش و منطقی و جمع گرا نیز هست ولی در هنگام غذاخوردن و بازی کردن و حتی خرید
در مارکت جایی برای او باز میکند
دوست دارد مادرش حتما بشقاب غذایی برای این دوست نامرئی در نظر بگیرد
هنگام خرید البسه نظر او را برای انتخاب رنگ لباسی که برای خودش می خوانهد بخرند می پرسد
هنگام بازی و ترسیم نقاشی از او سوال می کند مانند من کلبه را چه رنگی دریاچه را بزرگ
گل را با پروانه یا زنبور ووووو
در هنگام تماشای کارتون از او می پرسد دوست داری تو هم قهرمان شوی
در تمامی موارد این کودک هم سوال و هم جواب می دهد اما باز اشاره می کند از اول می دانستم همان را خواهی گفت
با یک مشاور صحبت شد به پدر و مادرش گفتند در ساعات روز در کنار این کودک شما چه مدت هستید
پدر در مسفرتهای کاری است
مادر شاغل است وعصرها هم در اتلیه ای کار هنری دارد
سوای از پدر که در هفته شاید دو روز در شهرشان باشد و انهم بعد از ساعات ادرای در نزدیکی های غروب
برگردد مادر هم تا ساعاتی از شب در خانه نیست
این کودک در کنار مادر بزرگ و پدربزرگ کهنسال علاوه بر اسباب بازیهایش یک دوست نامرئی که زیاد
هم با او مخاصمه ندارد یافته است
مشاور خواهان حضور اولیا در کنار این کودک شده است اما نمی دانم سخنان اورا شنیده و اجرا کردند
یا در پس کارهای روزانه ما این کودکان هستند که اسباب بازی ها را جایگزین همسالان و حتی متاسفانه
پدر و مادرها کرده اند درباره این کودک دوست نامرئی جای انها را خوب هم گرفته است