به گزارش «شیعه نیوز»، فراماسونها، ضد اسلام‌ها و غرب گرایان پس از سفر رضاخان به ترکیه و دیدن شرایط آن کشور، به تقلید از آتاتورک ابتدا قانون کشف حجاب را به عنوان دستور شاه صادر کردند و پس از کشتار مسجد گوهر شاد، به زور سرنیزه حجاب و روسری از سر زنان برداشتند تا آنجا که بسیاری از زنان خانه نشین شدند. در مواردی خانواده‌هایی که می توانستند به ساخت حمام در منازل خود اقدام کردند تا نیاز بانوان محجبه این خانواده‌ها برای خروج غیر ضرور از خانه تا حد ممکن مرتفع شود. این جنگ با عقاید مردم تا شهریور 1320 ادامه داشت.
در دهه‌ی بیست و پس از روی کارامدن "محمد رضا پهلوی" به جای پدر در سال 1323، به درخواست علما و مراجع قانون کشف حجاب لغو گردید. اما دشمنان دین و اعتقادات مردم این بار تغییر شیوه دادند و با توافق گروه های چپ حزب توده، باستان گرایان، فراماسونها ، غرب زدگان افراطی و به‌خصوص بهایی‌ها که در دهه سی در منصب‌های خاص و نخست وزیری قدرت را به دست گرفتند، با ابزار فرهنگی هنری و تبلیغاتی تشویق به بی حجابی و ترویج فساد جنسی در جامعه نمودند.
هنر، ابزار اصلی ترویج فساد در پهلوی دوم
در زمان پهلوی دوم، بیشتر فعالیت‌های فرهنگی دولت از طریق دفتر فرح که جریان هنری روشنفکری را دنبال می کرد، شکل می‌گرفت و در ادامه مطبوعات، کتاب‌ها، نمایشنامه‌ها، فیلم‌ها و مراکز تفریح عمومی مانند: کاباره‌ها و محافل هنری مجموعا به ترویج فساد می‌پرداختند. در ادارات پوشش‌ها به سمت نیمه عریان شدن می‌رفت.
در محافل فرهنگی و هنری این موضوع شدت بیشتری داشت. پوشش دامن کوتاه، موهای آرایش کرده، صورت و لب آرایش شده و گردن و سینه نیمه عریان و لباس های بدون آستین و یا دارای آستین‌های کوتاه مدلی بود که از اواخر دهه 30 و اوایل دهه چهل در جامعه ترویج می شد و یکی از محور‌های اصلی آن اثار سینمایی و تلویزیونی بود که البته در تئاتر ها نیز دنبال می‌شد. علاوه بر الگوی پوشش، روابط نامشروع بین مرد همسردار با زن بیگانه یا زن شوهر دار و مرد غریبه و امثال آن، حتی خلوت بین دختر و پسر در فیلم‌ها و داستان های سینمایی و مجلات و دیگر محافل هنری به شدت ترویج می شد.
قالب مثلث عشقی که مطلوب ادبیات غرب در سینمای آن سالها بود رواج زیادی یافت و علیرغم آنکه از نظر دینی توجیهی برای این موضوع وجود نداشت اما در آثار تصویری و نمایشی دنبال می‌شد.
حضور زنان رقاصه و خواننده در کاباره ها که معمولا برای مخاطبان مست برنامه اجرا می‌کردند همچنین وجود محله بدنام در فضایی خاص که نمای یک شهر فاسد را به نمایش می‌گذاشت از دیگر مصادیق آن دوره است. در کنار آن مجلات سینمایی با چاپ عکس‌های آنچنانی از زنان خواننده و بازیگر و شرح زندگی و عشق‌های نافرجام آنها جنبه دیگری از تلاش سازماندهی شده برای ترویج فساد در جامعه بود. کار تا آنجا پیش رفت که در جشن هنر شیراز که با حضور گروه های نمایشی خارجی و داخلی برگزار می‌شد، در مقابل دیده‌های مخاطبان، دو مرد و زن بازیگر کاملا عریان مشغول عشق بازی می‌شوند به گونه ای که اندام برهنه آنها هم در مقابل دوربین و هم در مقابل چشم های مخاطبان دیده می شود. اجرای این نمایش شنیع در جامعه بازتاب وسیعی یافت و اهداف رژیم پهلوی را برای مردم روشن ساخت.
از نمونه‌های شاخص آثار تولید شده در آن سالها یک فیلم ضد اسلامی بود که با حمایت بهایی‌ها ساخته شد. تهیه کننده این فیلم ابتدا جرأت ساخت آن را نداشت اما در شرایط سال 1348 و پس از ساختار شکنی جشن های 2500 ساله، این فیلم ساخته شد و سرانجام در سال 1350 به نمایش عمومی در آمد. در تبلیغات سینمایی این فیلم تصویر یک زن ارمنی به عنوان زن حاجی بازاری به شکل نامطلوبی کشیده شده که آنچنان زننده و قبیح بود که مردم مسلمان محل، صاحب سینما را تهدید به آتش زدن کردن و این تهدید آنچنان جدی بود که مسئولین مجبور به پایین کشیدن این سر در از سینما شدند. به دلیل محتوای ضد اسلامی این فیلم، شهید مطهری هم در آن زمان به شدت این فیلم را محکوم کرد.
پیشینه‌ی حیازدایی از جامعه ایران
سیاست آندلسی کردن جامعه و ترویج فساد آنچنان آشکار پیش می رفت که در سال 1355 به پیشنهاد اشرف پهلوی خواهر دو قلوی شاه قانونی تصویب کرد که مجددا کشف حجاب در محافل عمومی شروع شود که به این معنی که مانع ورود دختران محجبه به دانشگاه ها و دیگر محافل شوند. خوشبختانه با برخود سرد جامعه و حوادث پیرامونی این قانون به اجراء نرسید.
نمونه های ذکر شده و امثال آنها حاصل چند دهه مبارزه سازمان دهی شده با عفاف و حجاب زنان مسلمان بوده که اگر دقت و تامل لازم صورت نگیرد، امکان وقوع دوباره آن وجود خواهد داشت.
انتهای پیام/ 852
