به گزارش «شیعه نیوز»، بسياري از کسانی که سخنرانی «تونی بلر» در شورای امور جهانی در لس آنجلس در سال 2006 را به یاد دارند، اينگونه استدلال می کنند که سخنرانی روز دوشنبه «ديويد کامرون» در دانشکده «ناين استاين» در بيرمنگام از نظر سیاسي نه داراي نقطه عطف و نه نوآورانه بود بلکه تکرار همان شعارهاي بي ربط نخست وزيري بود که جنگ عراق را برای ما به ارمغان آورد- همان جنگي که اکنون سبب پيدايش داعش شده است.
سخنرانی « کامرون » سراسر تناقضات، گزینش های سیاسی، و اظهارات غيرقابل تحمل بود که تنها از دهان دیکتاتورهاي خودکامه خارج مي شود: نقش والدین مسلمان در جلوگیری از افراط گرایی، تئوری توطئه درباره حملات 09/11، 07/07، تحقق ارزش های انگليسی، فقدان یکپارچگی، و افراط گرایی غیر خشونت آمیز و ...
به نظر مي رسد که کامرون فراموش کرده است که مسلمانان به مدت 14 سال با «جنگ با تروريسم» بزرگ شده اند و تصاویر و فیلم هايي از اجساد تجزيه شده افغان ها و عراقی ها، بمب گذاري ها در دو کشور مستقل مسلمان، شکنجه هاي غیر انسانی و هولناک در بگرام، ابوغریب و گوانتانامو، ظهور اسلام هراسی و افزایش جرم و جنایت و نفرت عليه مسلمانان را ديده اند.
کامرون بدون در نظر گرفتن زمینه های فوق چگونه مي تواند از افراط گرایی اسلامی سخن بگويد و آن را تقبيح کند؟ با وجود این، اکثریت قریب به اتفاق مسلمانان انگلیس به پیشرفت اين کشور کمک می کنند.
من حدس می زنم قسمت خنده دار سخنان کامرون زماني بود که وي نام «ماجد نواز» رئیس سازمان ضدافراط گرایی «کوئیلیام» را آورد. چرا کاندیداي شکست خورده لیبرال دموکرات پارلمان انگليس بايد در تدوین چنين سخنرانی به کامرون کمک کند؟
موضوع مضحک تر این است که این فرد همان کسی است که جامعه اسلامي را با به اشتراک گذاشتن کاریکاتورهای حضرت محمد(ص) به خشم آورد و در ماه مبارک رمضان اقدامات شنيعي را در شرق لندن انجام داد.
کامرون مانند سلف خود، از تعامل با سازمان های اسلامي خودداري مي کند. اما شورای مسلمانان بریتانیا (MCB) که نخست وزیر از آن به عنوان«سازمان مشکل دار» ياد مي کند و يا سازمان توسعه نقش مسلمانان (MEND) که روزنامه تلگراف از آن با عنوان «تحريک جو» ياد مي کند، در طول اجراي انتخابات عمومی با یک دستور کار اسلامی به دولت کمک شاياني کرد.
سوال بسیاری از مسلمانان در حال حاضر اين است که سخنرانی نخست وزیر چگونه سياست او را منعکس مي کند؟ بدون شک، لفاظی های کامرون نشان داد که چگونه این دولت در سال های آینده جامعه مسلمانان را هدف قرار خواهد داد.
کامرون با گسترش تعریف افراط گرایی، و اساسا گروه بندی صدها هزار نفر از مسلمانان صلح جوي بریتانیا در کنار داعشي ها، تنها وضعيت پنج سال آیندهي خود را به عنوان رهبر این کشور بدتر کرد.
وی با اجازه دادن به اندیشکده های نومحافظه کاری مانند «هنری جکسون» و نهادهایی مانند بنیاد کوئیلیام برای تحت تاثیر قرار دادن سیاست کشور، فقدان صداقت و جدیت خود را برای مقابله با این مشکل نشان داده است.
این در حالی است که اکثریت قریب به اتفاق مسلمانان انگلیس سیاست خارجی غرب را به عنوان عاملی برای تشدید افراط گرایی می دانند.
در آینده ممکن است اتفاقات بسیاری برای مسلمانان بیافتد اما این صفحه جدید در تاریخ انگلیس، پیامی هشدار دهنده به فعالان محیط زیست، فعالان ضد ریاضت، و هر انسان آگاهی است که این هنوز نوک کوه یخ برای آینده قابل پیش بینی در یک دولت پلیسی است.
انتهای پیام/654
