به گزارش «شیعه نیوز»، سال جاری میلادی سال پر فراز و نشیبی برای رژیم صهیونیستی و در عین حال، سال ناکامی برای بنیامین نتانیاهو بود. بعد از شکست مذاکرات سازش وارد جنگ نابرابر با فلسطینی‌های ساکن غزه شد که نتیجه‌ای جز انتقادت پی‌درپی کابینه‌اش به همراه نداشت. او برای سر پوش گذاشتن بر این ناکامی از لایحه جنجال‌برانگیزی حمایت کرد که ماحصل آن بروز اختلافات شدید در کابینه و فروپاشی کابینه ائتلافی و برگزاری انتخابات زودهنگام بود.
شکست مذاکرات سازش
باراک اوباما در سال 2013 در حالی دور دوم ریاست جمهوری خود را آغاز کرد که اجرای روند سازش میان تشکیلات خودگردان و رژیم صهیونیستی محور تبلیغات انتخاباتی او را شکل می‌داد. بر این اساس نیز جان‌کری وزیر امور خارجه آمریکا مسئول رسمی پیگیری مذاکرات میان طرفین شد که حاصل آن نیز بیش از 12 سفر به منطقه و رایزنی‌های فشرده وی با تشکیلات خودگردان، صهیونیست‌ها و کشورهای عربی بود. اما در نهایت بعد از گذشت یک سال، در اوایل سال 2014 آمریکا رسماً از ناکامی مذاکرات سخن گفت و تلاش کرد طرف‌های فلسطینی و صهیونیست‌ها را مسئول شکست مذاکرات عنوان کند.
علل اصلی ناکامی مذاکرات سازش
اما اصلی ترین دلیل ناکامی مذاکرات سازش عدم توجه به حقوق فلسطینی‌ها و همگرایی گسترده آمریکا با صهیونیست‌ها بود، چنانچه در طرح 9 ماده‌ای جان کری، تمام امتیازات برای صهیونیست‌ها بود. در واقع، راهبرد آمریکا در برابر فلسطینی‌ها را اجرای تهدیدات و سیاست تنبیه شکل می‌داد چنانکه کنگره آمریکا از اعمال تحریم اقتصادی علیه تشکیلات خودگردان و عدم همراهی با آن در عرصه جهانی سخن می‌گفت. آمریکایی ها حتی برای آزادی اسرای فلسطینی براساس توافقات جدید سازش، اقدامی صورت نداده و به حمایت از رفتار صهیونیست‌ها می‌پرداختند. ادامه محاصره غزه با 5/1 میلیون فلسطین نیز از تحرکات آمریکا بود.
در نقطه مقابل، آمریکا برای آوردن صهیونیست‌ها پای میز مذاکره امتیازات بسیاری برای آنها در نظر گرفت، به گونه‌ای که از یک سو آمریکا، میلیون‌ها دلار برای تقویت سامانه گنبد آهنین صهیونیست‌ها اختصاص داد و از سوی دیگر، بر حمایت نظامی و مالی از این رژیم برای سال‌های آینده تاکید کرد. آزاد گذاشتن صهیونیست‌ها برای ادامه شهرک سازی در کرانه باختری و قدس و نیز تلاش برای لغو تحریم‌های اروپا علیه این رژیم و نیز همراهی با سیاست‌های این رژیم در منطقه از جمله علیه سوریه، لبنان و جمهوری اسلامی ایران برگ‌های دیگر این حمایت به شمار می‌آید. همه این عوامل دست در دست هم داد و در نهایت به شکست مذاکرات سازش انجامید.
جنگ 50 روزه غزه
دیگر ماجرای مهمی که «بنیامین نتانیاهو» نخست وزیر رژیم صهیونیستی در سال 2014 با آن دست به گریبان بود، جنگ 50 روزه غزه با نام عملیات صخره سخت بود که در نهایت بدون هیچ دستاوردی برای صهیونیست‌ها به پایان رسید. نتانیاهو ماه جولای به بهانه کشته شدن سه نوجوان صهیونیست به دست نیروهای حماس، جنگ علیه غزه را به راه انداخت. اما هرگز هیچ مدرکی از سویِ نظامیان اسرائیلی ارائه نشد و حماس نیز هرگونه مشارکت در این آدم‌ربایی را انکار کرد. در پی این اتهام که به پیدا شدن جنازه 3 صهیونیست منجر شد، نیروهای اسرائیلی، 10 فلسطینی زیر 18 سال را به قتل رساندند و صدها نفر را نیز در کرانه باختری بازداشت کرده‌اند. طی جستجو برای برای یافتن این سه صهیونیست، رژیم صهیونیستی تمامی فلسطینی‌هایی را که در پی آزادی گیلعاد شالیت آزاد کرده بود، مجدداً بازداشت کرد. بین 350 تا 600 تن از فلسطینان را بازداشت کرد که شامل تقریباً تمام اعضای حماس در باریکه غربی رود اردن می‌شد. در نهایت در شب 6 جولای، رژیم صهیونیستی در یک حمله، 6 عضو حماس را به شهادت رساند و 7 جولای (16 تیر)، حماس در پاسخ به این اقدام 100 موشک را از غزه به سمت سرزمین‌های اشغالی پرتاب کرد و نیروی هوایی رژیم صهیونیستی نیز اهدافی را در غزه بمباران کرد. این نبرد پس از مدتی با هجوم زمینی نیروهای نظامی اسرائیل به غزه، از بامداد 27 تیر وارد مرحله تازه‌ای شد.
در طول این مدت طرح‌های متعددی برای آتش بس میان دو طرف ارائه شد که بر مبنای آن رژیم صهیونیستی باید به تمام اقدامات خصمانه خود از زمین، هوا و دریا در نوار غزه پایان می‌داد اما در عین حال به پیشنهاد نتانیاهو، این طرح‌ها خواستار خلع سلاح کامل گروه‌های فلسطینی می‌شدند اما «حماس»، «جهاد اسلامی» و «گردان‌های عزالدین قسام» از پذیرفتن شروط آتش خودداری می‌کردند چراکه این طرح هیج دستاورد خاصی برای حماس و غزه نداشت. چندین تلاش برای برقراری آتش‌بس میان دو طرف صورت گرفت که با موفقیت همراه نبود تا در نهایت آتش‌بسی 72 ساعته در روز 10 آگوست به پیشنهاد اسرائیل آغاز شد که با مداخله جان کری وزیر خارجه آمریکا و میانجی‌گری مصر و سفر بان کی مون دبیرکل سازمان ملل و موافقت رژیم صهیونیستی با شروط حماس آتش‌بس موقت برقرار شد و توافق شد دو طرف برای دستیابی به آتش‌بس دائم در قاهره با یکدیگر مذاکره کنند که هنوز به خاطر بروز برخی اختلافات و اتفاقات، مذاکرات در این زمینه برگزار نشده است. به هر حال در طول این جنگ 50 روزه، 2040 فلسطینی به شهادت رسیدند که 80 درصد این تعداد را غیرنظامیان تشکیل می‌دادند.
کرانه‌باختری در خروش
نتانیاهو در طول این جنگ مدام امنیت اسرائیل را پیش می کشید و سعی داشت با این ادعا خشونت بی رویه نیروهای خود را توجیه کند. چیزی که بعد از آن جنگ و کشتار، به صورت جدی معلوم نشد، همین ادعای او بود که آیا با 50 روز جنگ تغییری در امنیت اسرائیل روی داد یا نه. بعد از آن امنیت اسرائیل نه تنها از سوی نوار غزه بلکه این سو در کرانه باختری تهدید می‌شود. شاهد این ادعا درگیری‌ها و حملاتی است که طی این مدت در کرانه باختری رخ داده و افزایش درگیری‌ها تا آن حد بود که رژیم صهیونیستی برای نخستین بار از زمان اشغال قدس در 1967 اقدام به بستن مسجدالاقصی کرد و البته همین کار هم بر آتش خشم فلسطینی ها افزود. به دلیل شدت درگیری ها بود که شورای امنیت در 29 اکتبر اقدام به برگزاری نشست اضطراری کرد و جنز تویبرگ فراندزن، معاون سیاسی دبیر کل سازمان ملل ، گزارشی از وخامت اوضاع در سرزمین های اشغالی را به اطلاع اعضای شورای امنیت داد.
علت شدت این دور را باید بیش از هر چیز در سیاست های افراطی نتانیاهو و شرکای راست گرای افراطی او دانست که با جنگ 50 روزه به اوج خود رسید. غیر از حملات هر از گاه به فلسطینی ها، سیاست شهرک سازی نشانه بارز نقض حقوق فلسطینی‌ها بود که حتی متحدان غربی او هم حاضر به قبول آن نیستند. نتانیاهو درست بعد از جنگ 50 روزه دستور ساخت 1000 واحد مسکونی را صادر کرد و در کنار آن سیاست تخریب منازل فلسطینی‌ها را ادامه داد. معلوم است تداوم سیاست‌های نتانیاهو نمی‌توانست بی‌پاسخ بماند.
مروان برغوثی، نماینده مجلس فلسطین، با اشاره به تحریک فلسطینی ها به دلیل اقدامات دولت نتانیاهو از بیش از 2 هزار فلسطینی گفته که توسط ارتش اسرائیل و شهرک نشین های یهودی به شهادت رسیدند. با توجه به این موضوعات است که با توجه به شدت خشونت یهودی‌ها، فلسطینی‌ها نیز روایت جدیدی از انتفاضه خود را رقم زدند و در این روایت سوم به جای فلاخن حمله مستقیم با چاقو یا زیر گرفتن صهیونیست‌ها با ماشین را در دستور کار خود قرار دادند.
فروپاشی کابینه رژیم صهیونیستی
البته این جنگ برای نتانیاهو بی‌پیامد نبود. بعد از جنگ غزه، او به طور پی در پی درباره بی‌حاصل بودن این عملیات نظامی برای رژیم صهیونیستی از سوی اعضا کابینه خود مورد انتقاد قرار می‌گرفت. دامنه انتقادات کم کم فراتر از این موضوع رفت و طیف گسترده‌تری از مسائل را در برگرفت. از چالشی‌ترین این مباحث، بحث «تعریف اسرائیل به عنوان کشور ملی یهودیان» بود که تیر خلاص را بر کابینه این رژیم شلیک کرد. کمتر از سه هفته، همه چیز در دولت رژیم صهیونیستی زیر و رو شد.
بعد از ارائه این طرح که نتانیاهو از حامیان اصلی آن بود، می‌گفت در صورت تصویب این لایحه، حق مساوی به همه شهروندان داده می‌شود. اما «زیپی لیونی» وزیر وقت دادگستری، «یعیر لاپید» وزیر وقت دارایی و «رووین ریولین» رئیس جدید رژیم صهیونیستی از جمله منتقدان این لایحه بودند. با این حال، اوایل آذرماه کابینه رژیم صهیونیستی با تصویب قانون موسوم به «دولت یهودی»، فلسطین اشغالی را به عنوان دولت – ملت یهودیان اعلام کرد. بعد از آن نیز قرار شد این لایحه در کنست (پارلمان اسرائیل) نیز به رأی گذاشته شود.
اما منتقدان بر این باور بودند این قانون برای اعراب سرزمین‌های اشغالی و سایر اقلیت‌ها غیردموکراتیک است. لیونی که از رقبای سرسخت نتانیاهوست، نیز او را متهم کرد، با حمایت از این لایحه در تلاش است ائتلاف را دچار اختلاف کند تا بتواند خواستار برگزاری انتخابات زودهنگام شود. اما نتانیاهو اصرار داشت این مسئله را پیش ببرد چراکه می‌گفت، این لایحه حقوق مساوی شهروندان سرزمین‌های اشغالی را تضمین می‌کند و ماهیت «دموکراتیک» و یهودی اسرائیل را برابر می‌سازد.
اختلاف نتانیاهو با وزیر دارایی بر سر بودجه
این موضوع در کنار اختلاف نتانیاهو با لاپید (رئیس دومین حزب بزرگ ائتلاف‌کننده با نتانیاهو در کابینه) بر سر بودجه موجب شد، سخن درباره برگزاری انتخابات زودهنگام بر سر زبان‌ها بیافتد. در واقع، نتانیاهو نگران به تصویب نرسیدن بودجه، تا ضرب‌الاجل مارس 2015، تحت شرایط کنونی بود و به خاطر تلاش لاپید برای پیشبرد لایحه حذف مالیات مسکن، از او انتقاد می‌کرد. نتانیاهو در این باره می‌گفت: این قانون میلیون‌ها شِکِل (واحد پول اسرائیل) را هدر می‌دهد و تاثیری (بر رونق) بازار مسکن ندارد. نخست وزیر اسرائیل همچنین گفته اجازه نمی‌دهد لاپید تغییری در بودجه نظامی ایجاد کند.
مجموع این عوامل موجب شد نتانیاهو به منظور کاهش تنش در کابینه ائتلافی، برای دومین بار رای‌گیری درباره این قانون در کنست را به تعویق اندازد. همین ماجرا، احتمال برگزاری انتخابات زودهنگام را قوت بخشید، به ویژه اینکه نتانیاهو به مشاوران نزدیک خود گفت، او برای اداره سرزمین‌های اشغالی انتخاب شده اما در شرایط کنونی قادر به این کار نیست.
بنیامین نتانیاهو که از اعتراضات کنونی در کابینه به شدت عصبانی شده، وزرای مخالف را به تضعیف شخص نخست‌وزیر متهم کرد. او تهدید کرد برای توقف این روند، انتخابات زودرس و پیش از موعد برگزار کند. نشست دوجانبه او با یعیر لاپید وزیر دارایی و رهبر حزب «یش‌عاتید» نیز نتیجه‌ای در بر نداشت. نتانیاهو هم پس از نشست دوشنبه شب با اظهارنظر خود تلویحا احتمال انحلال سی و سومین کابینه رژیم‌صهیونیستی را تائید کرد. وی گفت دیگر نمی‌تواند رفتارهای وزرای کابینه را تحمل کند.
اخراج وزیر دادگستری و وزیر دارایی
از آنجائیکه دعوای لفظی میان طرفداران نتانیاهو از حزب لیکود و لاپید از حزب یش‌عاتید بالا گرفت، نتانیاهو که بارها تهدید کرده بود، انتخابات زودهنگام برگزار خواهد کرد، سه‌شنبه «یعیر لاپید» وزیر دارایی و «زیپی لیونی» وزیر دادگستری را اخراج کرد. این اقدام نتانیاهو در حقیقت مهر بطلانی بر دولت ائتلافی با احزاب چپ‌گرا بود؛ لاپید و لیونی روسای دو حزب چپ‌گرای «یش عاتید» و «هاتنوعا» هستند که حدوداً نیمی از وزرای کابینه از این دو حزب است.
نتانیاهو پس از اعلام اخراج این دو وزیر از کابینه گفت که «نمی‌خواهم از درون دولت، صدای مخالفت بشنوم». او علاوه بر این اخراج درون کابینه‌ای سه‌شنبه از انحلال پارلمان و برگزاری انتخابات زودهنگام هم خبر داد که در نهایت چنین شد و قرار شد انتخابات پارلمانی رژیم صهیونیستی 17 مارس برابر با 26 اسفند برگزار شود.
قطعنامه پیشنهادی به شورای امنیت برای پایان اشغالگری رژیم صهیونیستی در کرانه باختری
در این بحبوحه تشکیلات خودگردان به دنبال تصویب قطعنامه‌ای بود که خواهان پایان اشغالگری رژیم صهیونیستی بر کرانه باختری می‌شود و در نهایت پیش‌نویس این قطعنامه از سوی اردن در اختیار شورای امنیت قرار گرفت و بنا بر این شد که سال 2017 پایان اشغالگری این رژیم در کرانه باختری باشد. با این حال، به خاطر مخالفت آمریکا و برخی کشورهای اروپایی فلسطینی‌ها تصمیم گرفتند برای کسب اجماع آرا اصلاحاتی در آن صورت دهند و بعد در شورای امنیت آن را به تصویب برسانند.
انتهای پیام/ ص . خ
